Με επιτυχία και μαζική συμμετοχή έγιναν το Σαββατοκύριακο οι εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για τα 80 χρόνια από το ηρωικό Μπλόκο της Καλογρέζας, τις οποίες πραγματοποίησαν οι Οργανώσεις Βορειοδυτικής Αθήνας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ μαζί με τα Παραρτήματα Νέας Ιωνίας, Νέου Ηρακλείου, Μεταμόρφωσης και Νέας Φιλαδέλφειας - Νέας Χαλκηδόνας της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.

Η κεντρική εκδήλωση έγινε το Σάββατο το πρωί στο Μνημείο, ενώ είχε προηγηθεί πορεία προς αυτό με αφετηρία την πλατεία Αναπήρων. Στην κεφαλή της πορείας, μέλη της ΚΝΕ κρατούσαν πικέτες με τα ονόματα των εκτελεσθέντων του Μπλόκου.

Την εκδήλωση χαιρέτισε ο Αστέριος Φωτιάδης, πρόεδρος του Παραρτήματος Νέας Ιωνίας της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, ενώ η κεντρική ομιλία έγινε από τον Θοδωρή Χιώνη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέα της ΚΟ Αττικής του Κόμματος.

Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων. Εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ κατέθεσε στεφάνι ο Πέτρος Αλέπης.

Τη σκυτάλη πήρε το απόγευμα της Κυριακής η συναυλία - αφιέρωμα στο εργατικό και επαναστατικό τραγούδι, από το συγκρότημα «Ρωμιοσύνη», η οποία αγκαλιάστηκε από πλήθος κόσμου.

Τη συναυλία άνοιξε με χαιρετισμό του ο Νίκος Σταματόπουλος, Γραμματέας της Τομεακής Επιτροπής Βορειοδυτικής Αθήνας του ΚΚΕ. Στη συνέχεια παρουσιάστηκαν τραγούδια της προσφυγιάς, της εργατιάς, της επανάστασης, ενώ οι παρευρισκόμενοι δεν σταμάτησαν λεπτό να τραγουδάνε και να συνδράμουν το συγκρότημα με χειροκροτήματα.

Στην εκδήλωση του Σαββάτου, ο Θ. Χιώνης στην κεντρική ομιλία τόνισε ανάμεσα σε άλλα:

«Μια κόκκινη κλωστή συνδέει την Ιστορία ετούτης της συνοικίας, ετούτης της πόλης. Μια κόκκινη κλωστή με πολλούς σταθμούς, με στιγμές όπου η Ιστορία κοντοστέκεται για να αποτιμήσει κι αυτή φόρο τιμής στους αγωνιστές, όπως στους εργάτες κομμουνιστές και άλλους αντιστασιακούς που εκτελέστηκαν στο Μπλόκο της Καλογρέζας.

Εδώ στεκόμαστε κι εμείς. Σε τούτο τον τόπο, όπου στις 15/3/1944 εκτελέστηκαν από ταγματασφαλίτες και χωροφύλακες, με την εποπτεία των Γερμανών και σε συνεργασία μαζί τους, 22 αγωνιστές. 21 Ελληνες και 1 Ιταλός αντιφασίστας, που πότισαν με το αίμα τους το Δέντρο της Λευτεριάς.

Μια κόκκινη κλωστή που συνδέει την Ιστορία τούτης της πόλης με τους δύο Παγκόσμιους ιμπεριαλιστικούς Πολέμους, τη δημιουργία της από τους πρόσφυγες μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, τη συγκέντρωση εργοστασίων - λιγνιτωρυχείων και τους εργατικούς αγώνες του Μεσοπολέμου, με την ανάπτυξη μιας μαχητικής εστίας αντίστασης στους κατακτητές και στους ντόπιους συνεργάτες τους, και τον ηρωικό αγώνα του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, της Εργατικής Αλληλεγγύης και της ΟΠΛΑ, που έδωσαν τιτάνιες μάχες ενάντια στην Κατοχή και στις συνέπειές της, για την απελευθέρωση της χώρας.

Με σεβασμό αντικρίζουμε την εποποιία της δεκαετίας του '40, όσους και όσες αγωνίστηκαν για τα λαϊκά συμφέροντα και τη λευτεριά, με το όπλο ή τα χωνιά και την προκήρυξη, που πήραν μέρος στις διαδηλώσεις, στις απεργίες, στα σαμποτάζ, στη σύγκρουση του Δεκέμβρη και στον κορυφαίο αγώνα του ΔΣΕ, εκτελέστηκαν, έμειναν αλύγιστοι και μας δίδαξαν ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, στον δρόμο της σύγκρουσης και της ανατροπής.

Με περηφάνια πιάνουμε αυτήν την κόκκινη κλωστή. Το ΚΚΕ έδωσε στον αγώνα χιλιάδες μαχητές και μαχήτριες, τροφοδότησε τη μαζική λαϊκή δράση, οργάνωση και αυτενέργεια, τον μαζικό - λαϊκό ηρωισμό, καλλιεργώντας πρότυπα στάσης ζωής, αυτοθυσίας, αποφασιστικότητας, δύναμης, θέλησης και πάλης, για να πάρει ο λαός τις τύχες στα χέρια του. (...)

Η Ιστορία της ταξικής πάλης είναι πηγή έμπνευσης και διδαγμάτων. Ολο το 2024, που συμπληρώνονται 80 χρόνια από τα συγκλονιστικά γεγονότα του 1944 (...), οι εκδηλώσεις που θα γίνουν, σε συνδυασμό με τα Δοκίμια Ιστορίας του ΚΚΕ, μπορούν να γίνουν εφαλτήριο γνώσης, συγκέντρωσης θεωρητικών δυνάμεων και πολιτικής πείρας για την οργάνωση των σύγχρονων αναμετρήσεων και της λαϊκής αντεπίθεσης.

Η Ιστορία διδάσκει και δείχνει ότι ο καπιταλισμός δεν είναι αιώνιος, δεν είναι άτρωτος, δεν είναι στέρεος, όπως ίσως φαίνεται. Οταν οι εσωτερικές του αντιθέσεις, που σιγοκαίνε, φουντώνουν και οξύνονται, φτάνουν στο σημείο όπου στην ημερήσια διάταξη μπαίνει άμεσα το καθήκον της ανατροπής του.

Και τούτο έγινε πολλές φορές κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα σε όλο τον κόσμο: Η αστική τάξη να αδυνατεί να ελέγξει τις δυνάμεις που εκμεταλλεύεται και καταπιέζει. Ο λαός αρνήθηκε να συνεχίζει να ζει με σκυμμένο το κεφάλι και φανέρωσε μοναδική, πρωτοείδωτη δραστηριότητα, πρωτοβουλία και αυτενέργεια.

Οσες φορές άνοιξε το ελπιδοφόρο παράθυρο της Ιστορίας για την ανατροπή του καπιταλισμού, πάντα το κρίσιμο ζήτημα ήταν αν ήταν έτοιμος, προετοιμασμένος ο λαός, η εργατική τάξη, και κυρίως η πρωτοπορία της, το Κομμουνιστικό Κόμμα. Αυτό έδειξε η θετική αλλά και αρνητική πείρα της Ιστορίας του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος. Αυτήν την πείρα μελετάει το Κόμμα μας διαρκώς. Από εκεί αντλούμε συμπεράσματα. Από εκεί αντλούμε δύναμη για να συνεχίζουμε.

Η φαρέτρα μας είναι γεμάτη όπλα, γιατί έχουμε διαμορφώσει σύγχρονη επαναστατική στρατηγική, γιατί κάνουμε διαρκώς προσπάθεια να χτίζουμε στέρεους αγωνιστικούς δεσμούς με την εργατική τάξη και τον λαό μας, τους φτωχούς επαγγελματοβιοτέχνες, τους αγρότες, τις γυναίκες, τη νεολαία. (...)

Απλώνουμε την κόκκινη κλωστή των αγώνων και της Ιστορίας. Το κάλεσμα του ΚΚΕ για αγωνιστική συμπόρευση έρχεται από μακριά και πάει μπροστά, πατώντας στη γνώση πως μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, στον δρόμο της ανατροπής.

Αθάνατοι οι νεκροί μας, τους τιμάμε στους αγώνες μας».