Την πρεμούρα της ντόπιας αστικής τάξης να αναλάβει ακόμα πιο ενεργά επικίνδυνους ρόλους στον ευρωατλαντικό καταμερισμό περιέγραψε ο υπουργός Αμυνας, Ν. Δένδιας, μιλώντας χτες σε συνέδριο για τη λεγόμενη θαλάσσια ασφάλεια.

Οπως είπε, απέναντι στην «τεράστια επιφύλαξη, πολύ κατανοητή αν θέλετε, αλλά όχι απαραίτητα εθνικά συμφέρουσα, να επιχειρούμε με οποιονδήποτε τρόπο έξω από τα πολύ στενά σύνορα, τα απολύτως γεωγραφικά σύνορα», η κυβέρνηση πρωτοστάτησε για την εκκίνηση της ευρωενωσιακής επιχείρησης «IRINI» βόρεια από τη Λιβύη, αλλά και στην «πολύ πιο σημαντική» επιχείρηση «ΑΣΠΙΔΕΣ».

Ισχυρίστηκε πως υπάρχει «απόλυτο και ακέραιο εθνικό συμφέρον» στην αναβάθμιση των πολεμικών δυνατοτήτων της ΕΕ τάχα απέναντι και στην Τουρκία παραβλέποντας τις πολυεπίπεδες σχέσεις της Τουρκίας τόσο κεντρικά με την ΕΕ, όσο και διμερώς με ισχυρά κράτη - μέλη της, ενώ παιρνόντας... στο παρασύνθημα, προανήγγειλε, σε αυτό το πλαίσιο, επιχειρήσεις όπου Γης, με το ερώτημα «τι το θέλουμε το Ναυτικό; (...) Θέλουμε ένα Ναυτικό κλειστής θάλασσας; Ενα Ναυτικό που να προασπίζει μόνο τον στενό χώρο του Αιγαίου;». Στον αντίποδα, έβαλε στόχο το Πολεμικό Ναυτικό «να υπηρετήσει μια ευρύτερη γεωπολιτική θεώρηση», παραπέμποντας και στο γεγονός ότι οι ντόπιοι εφοπλιστές είναι «η μεγαλύτερη δύναμη στον πλανήτη στο εμπορικό ναυτικό».

Σε αυτό το πλαίσιο, αναφέρθηκε στο παζάρι με τη Βρετανία για την παραχώρηση ναρκοθηρευτικών, τονίζοντας ότι «αν κάποια στιγμή λήξει ο πόλεμος στην Ουκρανία, αντιλαμβάνεσθε πόσο θα χρειαστούν ναρκοθηρευτικά στην περιοχή μας, ναρκαλιευτικά». Θύμισε και τα σχετικά αιτήματα των Ουκρανών, που φέρνουν ελληνικά πλοία και πληρώματα να επιχειρούν σε απόσταση βολής από τις ρωσικές βάσεις στη Μαύρη Θάλασσα. «Πόσο απειλή θα μπορούσαν να είναι οι νάρκες στην Ερυθρά Θάλασσα... Χρειάζεται ένα θαλασσινό κράτος το οποίο να μπορεί να παρέχει αυτή την υπηρεσία στην παγκόσμια οικονομία και στην παγκόσμια κοινότητα. Και δεν νομίζω ότι υπάρχει οποιοδήποτε άλλο στην περιοχή που θα μπορούσε να το κάνει αυτό», συνέχισε στο ίδιο τέμπο.