Σαν χτες συμπληρώθηκαν 20 χρόνια από τη διενέργεια του δημοψηφίσματος για το διχοτομικό «σχέδιο Ανάν», που σε ποσοστό 76% απέρριψε ο ελληνοκυπριακός πληθυσμός (ο τουρκοκυπριακός με 35%), κόντρα στις τεράστιες πιέσεις που δέχτηκε εκείνη την περίοδο τόσο από διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς όσο και από το αστικό πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ τότε ΣΥΝ και ΠΑΣΟΚ) που στήριξε το σχέδιο.

Στο πλευρό του κυπριακού λαού είχε ξεκάθαρα σταθεί το ΚΚΕ εκφράζοντας σθεναρά την αντίθεσή του στο διχοτομικό σχέδιο, στηρίζοντας τον αγώνα για Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, με μία ιθαγένεια, μία διεθνή προσωπικότητα, μία κυριαρχία, χωρίς ξένες βάσεις, χωρίς ξένα στρατεύματα, χωρίς προστάτες και εγγυητές και τον λαό αφέντη στον τόπο του, να παλεύει για συνολικότερες αλλαγές για να έχει στα χέρια του τα «κλειδιά» της οικονομίας.

Η Κομμουνιστική Πρωτοβουλία Κύπρου σε ανακοίνωσή της σημειώνει πως «το Ανάν ήταν ξεκάθαρα ένα Σχέδιο με γνήσια αμερικανοβρετανική προέλευση, όπου δεν έκανε καμία αναφορά σε εισβολή και κατοχή, δεν κατοχύρωνε το ανθρώπινο δικαίωμα όλων των προσφύγων για επιστροφή στις πατρογονικές τους εστίες και σε συνθήκες ασφαλείας (...) Ηταν ένα σχέδιο του ιμπεριαλισμού που υπέσκαπτε την πραγματική ειρήνη, μετέτρεπε την Κύπρο σε ΝΑΤΟικό προτεκτοράτο, προτεκτοράτο δηλαδή του θύτη, αφού μέσα και από τον Φάκελο της Κύπρου επιβεβαιώνεται ο ρόλος του ΝΑΤΟ και των Αμερικανοβρετανών στο δίδυμο έγκλημα του 1974».

«Το προτεινόμενο τότε Σχέδιο», σημειώνει, «σαφώς παγίωνε την παρουσία ξένων στρατών και δη ΝΑΤΟικών στο Νησί, αφού κατοχύρωνε τη διαιώνιση των αγγλικών βάσεων στο Νησί, διασφάλιζε τη διατήρηση ελληνικών και τουρκικών στρατευμάτων, ενώ παράλληλα αναβίωνε το δικαίωμα εγγυήσεων και επέμβασης της Τουρκίας και της Ελλάδας.

Πέραν τώρα αυτών των πιο πάνω και μεταξύ άλλων αρνητικών και επικίνδυνων, τα συνιστώντα όπως ονομάζονταν στο σχέδιο κράτη, θα είχαν και ποσοστιαία επικυριαρχία στις ακτές, εσωτερική ιθαγένεια, όπως και ξεχωριστή εξουσία στις δυνάμεις ασφαλείας, ενώ θα χάραζαν και τη δική τους πολιτική σε πρωτογενείς και δευτερογενείς τομείς της οικονομίας. Κάτι τέτοιο φυσικά, αντικειμενικά θα δημιουργούσε συνθήκες ενίσχυσης του εθνοτικού διαχωρισμού».

Η Κομμουνιστική Πρωτοβουλία εξαίρει το σθένος του κυπριακού λαού στις ελεύθερες περιοχές που «αντιστάθηκε στις ιμπεριαλιστικές σειρήνες, γύρισε την πλάτη στις απειλές και τους χυδαίους εκβιασμούς των εκπροσώπων του ιμπεριαλισμού (...) όπου τον καλούσαν να υπερψηφίσει το σχέδιό τους αλλιώς θα το πλήρωνε ακριβά!». Καταλήγοντας «απευθύνει αγωνιστικό κάλεσμα σε όλο τον κυπριακό λαό, Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους, για κοινή πάλη ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, στην κατοχή και τη διαίρεση».