Μετά τα απανωτά ατυχήματα και τις αποκαλύψεις για κατασκευαστικά προβλήματα στα αεροσκάφη της «Boeing», ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας ζήτησε συγγνώμη από τους συγγενείς των θυμάτων, κατά την ανάκρισή του στις ΗΠΑ για τη συντριβή των δύο «Boeing 737 Max». Καμιά απάντηση δεν δόθηκε βέβαια για τους αιφνίδιους θανάτους υψηλόβαθμων υπαλλήλων που έκαναν αποκαλύψεις για τα κενά στη γραμμή παραγωγής, εξαιτίας της έλλειψης προσωπικού και της πίεσης να βγουν οι παραγγελίες. Ούτε μάθαμε κάτι καινούργιο για τα παραποιημένα έγγραφα - όπως καταγγέλλεται - που χρησιμοποιήθηκαν για την πιστοποίηση του τιτανίου στα αεροσκάφη της «Boeing». Ολα τα παραπάνω μας θύμισαν το θεατρικό έργο του Αρθουρ Μίλερ «Ηταν όλοι τους παιδιά μου» (1946). Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, το έργο αναφέρει μια αμερικανική εταιρεία που συνωμότησε με αξιωματικούς επιθεώρησης του στρατού για να εγκρίνουν ελαττωματικούς κινητήρες και να πουλήσει τα στρατιωτικά αεροσκάφη της, στο πλαίσιο της «πολεμικής οικονομίας» στην Αμερική του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε και τώρα, λοιπόν, στις ΗΠΑ και παντού, σε πόλεμο και ιμπεριαλιστική ειρήνη, δεν υπάρχει καμιά απολύτως αναστολή από τους ομίλους, που θυσιάζουν την ασφάλεια, ακόμα και την ανθρώπινη ζωή, στον βωμό της κερδοφορίας τους.