Σε μια σεμνή τελετή που πραγματοποιήθηκε στο αποτεφρωτήριο στη Ριτσώνα, σύντροφοι, φίλοι και συγγενείς αποχαιρέτησαν την συντρόφισσα Γεωργία Τσέντου Ρογκάκου, την σύνδεσμο στα χρόνια της Κατοχής, την αντάρτισσα του ΔΣΕ στον Πάρνωνα, την ανυποχώρητη αγωνίστρια που εξορίστηκε σε Χίο, Τρίκερι, Μακρόνησο και ξανά Τρίκερι, το μέλος του ΚΚΕ που σαν τέτοιο θεωρούσε τον εαυτό της από τότε που ένιωσε τη ζωή της, όπως δήλωνε στο βιογραφικό της, και «έφυγε» την περασμένη Πέμπτη από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών.

Εκ μέρους της Επιτροπής Περιοχής Αττικής του ΚΚΕ την αποχαιρέτησε ο Μαρίνος Μακρής, μέλος του Γραφείου της ΕΠ και Γραμματέας της Τομεακής Επιτροπής Α' Αθήνας. Αφού αναφέρθηκε στην πολυκύμαντη ζωή και στους αγώνες της, σημείωσε: «Σήμερα, συντρόφισσα Γεωργία, σε αποχαιρετούμε με υπερηφάνεια, σε αποχαιρετούμε με τη γροθιά υψωμένη, όπως σου αρμόζει. Ημασταν τυχεροί όσοι σε γνωρίσαμε, εσένα, μία από τις τελευταίες εκπροσώπους της δρακογενιάς της Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Ολη σου η πορεία, η στάση ζωής σου, εμπνέει νέες γενιές κομμουνιστών για τον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Θα σε θυμόμαστε για πάντα περπατώντας τον δρόμο που μας δίδαξες, εκεί που οι αγωνιστές του λαού μας γίνονται αθάνατοι!».

Εκ μέρους της ΚΟΒ Σεπολίων το τελευταίο αντίο στην συντρόφισσα Γεωργία είπε η Γραμματέας της ΚΟΒ και μέλος της ΤΕ Α' Αθήνας, Μαρία Λόκα, τονίζοντας μεταξύ άλλων: «Η στάση και η ζωή της εμπνέουν όλους εμάς τους νεότερους συντρόφους, που γνωρίζουμε καλά ότι ο λόγος που βρισκόμαστε εμείς εδώ σήμερα είναι γιατί υπήρχαν σύντροφοι όπως η Γεωργία. Οι αξίες του Κόμματός μας διαπερνούσαν όλη της τη ζωή σε όλα: Απεριόριστη πίστη και σιγουριά για τους στόχους μας. Πείσμα, ανησυχία, επιμονή. Καμία ταλάντευση. Αγάπη για την εργατική τάξη, αδιάλλακτη με τον αντίπαλο!

Μαζί με τον σύντροφό της στη ζωή, Θανάση Τσέντο, πάλευε άνευ όρων και χωρίς καμία υποχώρηση για την αλλαγή της κοινωνίας, για τον σοσιαλισμό, και αυτό ήταν κάτι που διαπερνούσε όλη τη σφαίρα της κοινωνικής της ζωής (...) Ενας άνθρωπος που παρά τη μεγάλη προσφορά και τις θυσίες που έκανε, με το ζόρι μιλούσε γι' αυτά.

Υπήρξε αξιοπρεπής, ταπεινή και αγέρωχη. Είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη νεολαία, βοηθούσε τους νεότερους συντρόφους σε όλα τα επίπεδα, με την εμπειρία της αλλά κυρίως με τη στάση ζωής της».

Από το Παράρτημα Περιστερίου της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, του οποίου ήταν μέλος η συντρόφισσα, μίλησε ο Ηλίας Χαϊντούτης, μέλος του ΔΣ του Παραρτήματος: «Την διέκρινε η σεμνότητα, κι ας ήταν μια από αυτούς που υπαγόρευσαν στον ποιητή τους στίχους: Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα / χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σε πέτρες κι αγκάθια / για να σας φέρω ψωμί και νερό και τριαντάφυλλα.

Η συναγωνίστρια Γεωργία στάθηκε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Πορεύτηκε κόντρα στο ρεύμα του συμβιβασμού, της υποταγής και της μοιρολατρίας, συντάχθηκε με τις αγωνίες των απλών ανθρώπων και τον αγώνα για μια δίκαιη κοινωνία.

Η Γεωργία μάς υπενθυμίζει το χρέος μας να αναδείξουμε την αγωνιστική Ιστορία του λαού μας, να τιμήσουμε τους αγωνιστές, να προστατέψουμε την Ιστορία μας από αποσιωπήσεις, διαστρεβλώσεις, από την παραποίηση και τη συκοφάντηση που επιχειρείται από διάφορες πλευρές».

Εκ μέρους της οικογένειάς της μίλησε η κόρη της, Κατερίνα, αναφέροντας ότι «είναι όλοι εδώ αυτοί που περίμενες να συναντήσεις στις πορείες, στις συγκεντρώσεις, θα ήσουν χαρούμενη αν μπορείς να τους δεις όλους. Πολλές φορές έβαλες τον αγώνα πάνω από την οικογένειά σου: Θυμάμαι όταν το βράδυ του Πολυτεχνείου μάς άφησες και πήγες στο Πολυτεχνείο για να βοηθήσεις. Από τις αφηγήσεις σου, από όσα θυμάμαι, ότι μας έπαιρνες από το χεράκι να πας στην Ασφάλεια στη χούντα, χωρίς να σκεφτείς πολλά. Ησουν ταγμένη στον αγώνα σου. Μας δίδαξες και σε μένα και στην Ελενα σίγουρα τι σημαίνει αγώνας για οτιδήποτε αξίζει, για όποιον στόχο βάζουμε κάθε φορά, και βέβαια μας δίδαξες την αξιοπρέπεια. Καλό ταξίδι».