Συγκεκριμένα, καθώς το κουβάρι της εμπλοκής ξετυλίγεται πολυεπίπεδα, τόσο το «Overseas Sun Coast», όσο και το «Overseas Santorini», τα οποία προμηθεύουν τους Ισραηλινούς με καύσιμα, για να εξαπολύουν τις δολοφονικές επιθέσεις τους στη Γάζα και σε όλη τη Μέση Ανατολή, ήταν αγκυροβολημένα το πρώτο ανοιχτά των Αγίων Θεοδώρων και το δεύτερο νοτιοανατολικά της Σαλαμίνας.

Θυμίζουμε ότι, σύμφωνα με αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου», τα δύο αυτά πλοία, μέσω της αμερικανικής ναυτιλιακής OSG, είναι ενταγμένα στο κυβερνητικό πρόγραμμα ασφάλειας δεξαμενόπλοιων (ΤSP) των ΗΠΑ, που ναυλώνει πλοία με αμερικανική σημαία για τις ανάγκες του στρατού, ώστε να είναι διαθέσιμα σε περίπτωση πολέμου ή «εθνικής έκτακτης ανάγκης».

Την εμπλοκή των δύο δεξαμενόπλοιων («Overseas Santorini» και «Overseas Sun Coast») στον εφοδιασμό των Ισραηλινών επιβεβαιώνει η ίδια η πλοιοκτήτρια OSG:

«Τα δύο πλοία αντλούν σημαντικό ποσοστό των εσόδων τους από τη μεταφορά φορτίων που προορίζονται για πλοία με σημαία των ΗΠΑ (...) Μεταξύ των διαθέσιμων επί του παρόντος φορτίων είναι ένα συμβόλαιο που έχει συνάψει η εταιρεία με την κυβέρνηση του Ισραήλ για την παράδοση καυσίμων έως τις 31/12/2024, το οποίο η ισραηλινή κυβέρνηση χρηματοδοτεί με επιχορηγήσεις από την κυβέρνηση των ΗΠΑ».

Η συσχέτιση της ναυτιλιακής OSG με τη χώρα μας δεν περιορίζεται στα ελληνικά ονόματα των πλοίων της. Η ναυτιλιακή εταιρεία εδρεύει μεν στη Φλόριντα των ΗΠΑ, αλλά παράλληλα διατηρεί γραφεία στη Γλυφάδα. Η θυγατρική της, «International Seaways», διατηρεί επίσης γραφεία στον Πειραιά. Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα:

Ειδικά το ένα από τα δύο δεξαμενόπλοια, το «Overseas Sun Coast», εμφανίζεται Ιούλη και Αύγουστο να εκτελεί δρομολόγιο στη Μεσόγειο, με στάσεις στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, στις 3/7 αναχώρησε από το λιμάνι των Αγίων Θεοδώρων για τη Ρότα της Ισπανίας, όπου βρίσκεται ναύσταθμος των Αμερικανών, ενώ στις 16/7 έδεσε στη Σούδα. Την επομένη κατευθύνθηκε και πάλι στους Αγίους Θεοδώρους, για να επαναλάβει το ταξίδι για τη Ρότα και ύστερα να βρεθεί στο γαλλικό λιμάνι της Lavera. Από εκεί αναχώρησε στις 7/8 για να φτάσει αυτήν την Κυριακή ξανά στους Αγίους Θεοδώρους.

Σημειωτέον, στο λιμάνι των Αγίων Θεοδώρων βρίσκεται το Oil Terminal της «Motor Oil Hellas», η οποία εμφανίζεται επίσης ως σταθερή προμηθεύτρια καυσίμων για την Υπηρεσία Εφοδιασμού Αμυνας του αμερικανικού Πενταγώνου, στην πρεμούρα συνολικά της ντόπιας αστικής τάξης να διασφαλίσει πρόσθετα κέρδη και να αναβαθμιστεί γεωστρατηγικά αναλαμβάνοντας πρόσθετες αποστολές και ρόλους στον ευρωατλαντικό καταμερισμό.

Ετσι, και σύμφωνα με κρατικά στοιχεία των ΗΠΑ, η «Motor Oil» μόνο τους τελευταίους 12 μήνες έχει συνάψει συμβόλαια ύψους 429 εκατ. δολαρίων με το αμερικανικό Πεντάγωνο, ενώ από το 2008 έως σήμερα η συνολική αξία των συμβολαίων με τον αμερικανικό στρατό ξεπερνά τα 5,5 δισ. δολάρια.

Με βάση, λοιπόν, όλα τα παραπάνω, μόνο ενοχή κρύβει η σιωπή της κυβέρνησης στα σοβαρά ερωτήματα που έθεσε ο «Ριζοσπάστης» στο φύλλο του Σαββατοκύριακου:

• Με ποιους συνεργάζεται στην Ελλάδα η αμερικανική ναυτιλιακή OSG; Εμπλέκονται με οποιονδήποτε τρόπο ελληνικές ναυτιλιακές στην προμήθεια του ισραηλινού στρατού;
• Τι φόρτωσε το «Overseas Sun Coast» από το λιμάνι των Αγίων Θεοδώρων και με ποιον παραλήπτη; Σχετίζονται τα διυλιστήρια της «Motor Oil» με αυτήν την κίνηση; Γιατί επέστρεψε και τι σκοπεύει να φορτώσει;
• Βάσει των συμφωνιών, το καύσιμο που προμηθεύουν οι ΗΠΑ την ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία, δεν είναι υποχρεωτικό να προέρχεται από τα διυλιστήρια του Τέξας. Αυτό σημαίνει ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν και οποιονδήποτε άλλον προμηθευτή τους, για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες του ισραηλινού στρατού. Είναι ένας από αυτούς τα διυλιστήρια της «Motor Oil»; Συμμετέχει η ελληνική πετρελαϊκή με οποιονδήποτε τρόπο στον ανεφοδιασμό του ισραηλινού στρατού, μέσω προμήθειας στους Αμερικανούς;

Οι κινήσεις αυτές βέβαια δεν γίνονται σε αχαρτογράφητα νερά, καθώς τη ρότα έχει χαράξει εδώ και δεκαετίες κεντρικά το ίδιο το ΝΑΤΟ, που αναγνωρίζοντας την ανάγκη για τη διασφάλιση των λεγόμενων στρατηγικών θαλάσσιων μεταφορών και την αδυναμία των πολεμικών στόλων να καλύψουν όλο το εύρος των τέτοιων αναγκών τους, προχώρησε ήδη από το 1950 στην ίδρυση του ΝΑΤΟ Transport Group (Ocean Shipping) (TGOS) με στόχο «να συμβουλεύει τη Συμμαχία σχετικά με τη διαθεσιμότητα εμπορικών αεροσκαφών και την καλύτερη χρήση των εμπορικών πλοίων κατά τη διάρκεια επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ, περιόδων πολέμου και διεθνών κρίσεων».

Εξ ου και στους κόλπους της λυκοσυμμαχίας παρουσιάζεται ως «κυρίως υπεύθυνο για τα ακόλουθα: Διευκόλυνση της ταχείας πρόσβασης του ΝΑΤΟ στην εμπορική ναυτιλία για την υποστήριξη των στρατιωτικών αναπτύξεων του ΝΑΤΟ, των επιχειρήσεων διατήρησης της ειρήνης και των απαιτήσεων αντιμετώπισης καταστροφών. Παροχή συμβουλών στους επιτελείς του ΝΑΤΟ σχετικά με το κόστος και τη διαθεσιμότητα όλων των τύπων στρατιωτικά χρήσιμων εμπορικών σκαφών. Συντήρηση και εκπαίδευση στελεχών πολιτικών εμπειρογνωμόνων από τη ναυτιλιακή βιομηχανία για την υποστήριξη των στρατιωτικών αρχών του ΝΑΤΟ και του Πολιτικού Σχεδιασμού Εκτακτης Ανάγκης - CEP (σε αυτό το πλαίσιο το TGOS εκπαιδεύει πολιτικούς εμπειρογνώμονες φροντίζοντας για τη συμμετοχή τους στις επιχειρήσεις, τις ασκήσεις και τις αναπτύξεις του ΝΑΤΟ). Παροχή συμβουλών στα ανώτατα όργανα του ΝΑΤΟ (NAC, SHAPE κ.α.) σχετικά με τις αναδυόμενες απειλές για τη ναυτιλιακή κοινότητα».

Σημειωτέον, στην Ελλάδα υπηρετώντας τέτοιους στόχους στήθηκε ήδη από το 2004 στο ΓΕΕΘΑ το Πολυεθνικό Συντονιστικό Κέντρο Στρατηγικών Θαλασσίων Μεταφορών (ΠΟΣΚΕΣΘΑΜ), με στόχους όπως να αντιμετωπιστούν «οι στρατηγικές ελλείψεις στις θαλάσσιες μεταφορές, κυρίως στο πλαίσιο ασκήσεων και επιχειρήσεων που καθοδηγούνται από ΝΑΤΟ και ΕΕ». Σε αυτό το φόντο και «για την εκπλήρωση της αποστολής του, συνεργάζεται με το Ναυτικό Επιμελητήριο Ελλάδος και τις Ενώσεις Ελλήνων Εφοπλιστών». Επίσης, καθώς το ΠΟΣΚΕΣΘΑΜ βρίσκεται σε διασύνδεση με το ΝΑΤΟ/TGOS, το 2012 συνδιοργάνωσαν στην Αθήνα το «ετήσιο σεμινάριο» του ΝΑΤΟικού οργάνου, όπως και συνέδριο το 2014 για τη «συνεργασία της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας με το ΝΑΤΟ».