Ενας χρόνος πέρασε, με τον λαό της περιοχής να δίνει έναν συγκλονιστικό αγώνα για να μπορέσει να μείνει και να ζήσει στον τόπο του με αξιοπρέπεια. Να μη σκύβει το κεφάλι, διεκδικώντας να γίνουν προτεραιότητα η αποκατάσταση και η προστασία της ζωής και του εισοδήματός του, ένας ολοκληρωμένος σχεδιασμός αντιπλημμυρικής θωράκισης, και όχι τα διάφορα επιχειρηματικά σχέδια για νέα κέρδη πάνω στις πλάτες του.

Παρακαταθήκη στην προσπάθεια αυτή ήταν η αλληλεγγύη και οι δεσμοί που αναπτύχθηκαν στη μάχη για να σωθεί το βιος τους από τη λάσπη. Εκεί αναδείχθηκε ξανά το σύνθημα «Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό».

Τον χρόνο που πέρασε επιβεβαιώθηκε ότι μόνο με τον δικό του αγώνα, μέσα από τις Επιτροπές Πλημμυροπαθών, τα Σωματεία, τους Αγροτικούς Συλλόγους, μέσα από την οργάνωση και την αλληλεγγύη, μπόρεσε να αποσπάσει ό,τι απέσπασε απέναντι στο εχθρικό κράτος.

Η γνήσια λαϊκή αλληλεγγύη και η συλλογική διεκδίκηση για να ανθίσει στον κάμπο η ελπίδα μιας καλύτερης ζωής προσέφεραν μοναδικές εικόνες τον τελευταίο χρόνο. Τις εικόνες αυτές κατέγραψε ο «Ριζοσπάστης» και σήμερα υπενθυμίζει ορισμένες από αυτές.

Εκεί που ο λαός έζησε την εγκατάλειψη από το αστικό κράτος, η πολύμορφη λαϊκή αλληλεγγύη από σωματεία, μαζικούς φορείς και απλούς ανθρώπους του μόχθου δεν έγινε ντεκόρ για τις κάμερες και σόου, ούτε άλλοθι για τη συνειδητή απουσία του αστικού κράτους, την επιλεκτική ανικανότητα κυβέρνησης, δήμων και Περιφέρειας. Αντίθετα, έδωσε κουράγιο, ανακούφισε, έγινε κάλεσμα διεκδίκησης, το «χέρι σε όποιον σηκώνεται».

Σημεία αναφοράς για τον λαό έγιναν τα Στέκια Αλληλεγγύης που στήθηκαν στον Παλαμά, στην Καρδίτσα, στα Τρίκαλα, στον Βόλο. Εκεί, όπως επίσης στα γραφεία σωματείων και στο Εργατικό Κέντρο Λάρισας, συγκεντρώθηκαν και τις πρώτες μέρες και έπειτα χιλιάδες σακούλες με νερά, είδη πρώτης ανάγκης, φαγητό, ρούχα, φάρμακα, όχι μόνο από τους ντόπιους αλλά από όλη τη χώρα, που στάλθηκαν σε όσους είχαν ανάγκη. Πολλές φορές αποτυπώθηκαν στον «Ριζοσπάστη» εικόνες με «αλυσίδες» ανθρώπων να ξεφορτώνουν τα εκατοντάδες είδη πρώτης ανάγκης, προκειμένου να φτάσουν στον προορισμό τους.

Στο πλευρό των πληγέντων βρέθηκαν πολλές φορές μέσα στον Σεπτέμβρη του 2023 εκατοντάδες εργαζόμενοι από συνδικάτα της περιοχής και της Αθήνας, συμβάλλοντας έμπρακτα στη μάχη της αποκατάστασης των ζημιών. Στις πληγείσες συνοικίες και στα χωριά όλοι θυμούνται «τα παιδιά από την Αθήνα», «τα παιδιά από το Εργατικό Κέντρο Λάρισας» που ακούραστα τους βοήθησαν.

Σημαντική ήταν η δράση των υγειονομικών κλιμακίων που συγκροτήθηκαν στα Τρίκαλα και αλλού, με πρωτοβουλία των Ενώσεων των υγειονομικών της Θεσσαλίας και της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας, που επισκέπτονταν αρρώστους προσφέροντας φάρμακα και περίθαλψη. Αυτό που ξεχώρισε ήταν η λειτουργία του Ιατρείου Αλληλεγγύης στον Παλαμά Καρδίτσας από την ΟΕΝΓΕ και την Ενωση Ιατρών Νοσοκομείου και Κέντρων Υγείας Καρδίτσας, όπου οι υγειονομικοί αντιμετώπισαν τραυματισμούς, παροξύνσεις κάποιων χρόνιων νοσημάτων (καρδιολογικά, υπερτάσεις κ.ά.) αλλά και αρκετές λοιμώξεις του αναπνευστικού.

Σημαντικές στιγμές ήταν οι συναυλίες αλληλεγγύης που οργανώθηκαν σε Λάρισα, Τρίκαλα και Καρδίτσα από τα παραρτήματα του ΠΜΣ και τα σωματεία, καθώς επίσης οι πολύμορφες πολιτιστικές γιορτές για παιδιά και μεγάλους από το Εργατικό Κέντρο Λάρισας και άλλους μαζικούς φορείς.

Οι πλημμυροπαθείς δεν άφησαν την αποκατάστασή τους στα χέρια αυτών που τους έπνιξαν. Την ώρα που στελέχη και εκπρόσωποι των κομμάτων που κυβερνούν και κυβέρνησαν τη χώρα, κυρίως μέσα από τον μηχανισμό της Τοπικής Διοίκησης, εκλεγμένοι με τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, τους καλούσαν «να κάνουν υπομονή» και να μη διεκδικούν, οι πληγέντες σε μια σειρά περιοχές προχώρησαν σε μαζικές συνελεύσεις και συγκρότησαν Επιτροπές Πλημμυροπαθών.

Ξεχωρίζει η δράση στην πόλη της Λάρισας, με τους πλημμυροπαθείς να στήνουν Επιτροπές στις συνοικίες του Αγίου Θωμά, της Νέας Σμύρνης, του ΑΤΑ, στις Εργατικές Κατοικίες Γιάννουλης, στη Φαλάνη, στο Κουλούρι. Επιτροπές Πλημμυροπαθών συγκροτήθηκαν επίσης στα Μεγάλα Καλύβια και στη Φαρκαδόνα Τρικάλων, όπως και στην πόλη του Βόλου, αναπτύσσοντας σημαντική δράση.

Οι Επιτροπές αυτές δεν έμειναν μόνο στην καταγραφή των προβλημάτων, στην οργάνωση και τον συντονισμό της αλληλεγγύης, στην εξασφάλιση όρων επιβίωσης για χιλιάδες ανθρώπους, προσπάθεια από μόνη της σημαντική την ώρα που ο κρατικός μηχανισμός ήταν απών. Οργάνωσαν κινητοποιήσεις έξω από δημαρχεία και την Περιφέρεια, διεκδικώντας λύσεις στα οξυμένα προβλήματά τους, αλλά και συλλαλητήρια στις πόλεις, σε συντονισμό με σωματεία, Αγροτικούς Συλλόγους, άλλους μαζικούς φορείς.

Εναν συγκλονιστικό αγώνα δίνουν εδώ και έναν χρόνο οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι, με οργανωτές τους Αγροτικούς Συλλόγους και τις Ομοσπονδίες που συσπειρώνονται στην Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων. Εγιναν παραστάσεις διαμαρτυρίας σε δήμους, στην Περιφέρεια, σε γραφεία του ΕΛΓΑ, μηχανοκίνητες πορείες, ενώ σημαντική κλιμάκωση αυτού του αγώνα αποτέλεσαν τα πολυήμερα μπλόκα σε όλη τη Θεσσαλία, ιδιαίτερα στον Ε65 στην Καρδίτσα και στον κόμβο Πλατυκάμπου, καθώς και το πανελλαδικό συλλαλητήριο στην Αθήνα στις 20 Φλεβάρη.

Μέσα σε αυτόν τον χρόνο στη Θεσσαλία ακούστηκε δυνατά το σύνθημα «Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας». Τα κέρδη τους ή η ασφάλεια στις συγκοινωνίες. Τα κέρδη τους ή η προστασία από τις φυσικές καταστροφές. Τα κέρδη τους ή τα μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς. Τα κέρδη τους ή η φροντίδα της υγείας. Τα κέρδη τους ή το δικαίωμα στη μόρφωση και τις σπουδές. Τα κέρδη τους ή οι Συλλογικές Συμβάσεις, οι μισθοί, η δουλειά με δικαιώματα.

Στο διάστημα του τελευταίου χρόνου χιλιάδες εργαζόμενοι, αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι, πλημμυροπαθείς, μαθητές και φοιτητές, είδαν το δίλημμα να αντανακλάται στη ζωή και στην καθημερινότητά τους. Ακολουθώντας το νήμα που συνδέει κάθε «ανοιχτή πληγή» που αντιμετωπίζουν, φτάνουν στον ίδιο ένοχο: Την πολιτική που μετρά κάθε ανάγκη και δικαίωμά τους ως «κόστος», που πρέπει διαρκώς να περιορίζεται για να αυξάνονται τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και να μη θίγονται τα «δημοσιονομικά περιθώρια».

Σε αυτό το πλαίσιο αποτελούν σημαντική παρακαταθήκη ο πανθεσσαλικός συντονισμός και η κοινή δράση πλημμυροπαθών, εργαζομένων, αγροτών, αυτοαπασχολούμενων, νέων, μέσα από τους συλλογικούς τους φορείς.

Συντονισμός και κοινή δράση που εκφράστηκαν στο μεγάλο συλλαλητήριο στη Λάρισα στις 16 Δεκέμβρη 2023, στην απεργία στις 28 Φλεβάρη 2024, όπου στο απεργιακό μέτωπο συντονίστηκαν 5 Εργατικά Κέντρα από όλη τη Θεσσαλία και δεκάδες σωματεία, σε άλλα συλλαλητήρια, στα μπλόκα.

Με παρακαταθήκη όλη αυτήν τη δραστηριότητα, μπορεί το επόμενο διάστημα η αγανάκτηση που νιώθουν χιλιάδες άνθρωποι να γίνει δύναμη οργάνωσης, αγώνα, διεκδίκησης! Για να πάρουν απάντηση η πολιτική της κυβέρνησης και τα διάφορα επιχειρηματικά σχέδια για νέα κέρδη πάνω στις πλάτες του.

Για να μπουν στο επίκεντρο οι πραγματικές ανάγκες του λαού, για το εισόδημά του, για μέτρα και έργα προστασίας της ζωής του, αποκατάστασης της περιουσίας του.