Την «άρση της άδικης και καταχρηστικής ποινής, καθώς και της τιμωρητικής μετακίνησης που επιβλήθηκαν σε πυροσβέστρια (σ.σ. πυρονόμο) του 2ου Πυροσβεστικού Σταθμού Θεσσαλονίκης» ζητά με ανακοίνωσή της η «Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση Πυροσβεστών». Με αφορμή το γεγονός αυτό, επισημαίνει τις απάνθρωπες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί στην καθημερινότητα των πυροσβεστών, λόγω των αλλεπάλληλων νομοθετημάτων που τους επιβάλλουν συστηματική υπερεργασία, ωράρια - λάστιχο, ακανόνιστη ανάπαυση κ.λπ., πάντα με πρόσχημα την κάλυψη «αυξημένων υπηρεσιακών αναγκών».

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, σημειώνεται, η διοίκηση επέβαλε πειθαρχική ποινή προστίμου ίσου με το 1/10 του βασικού μισθού και ταυτόχρονα επεδίωξε την αιφνίδια μετακίνησή της σε άλλο Πυροσβεστικό Σταθμό, καταλογίζοντάς της μια σειρά πειθαρχικά παραπτώματα που για μια ακόμα φορά, κατά την καταγγελία, «εφευρέθηκαν».

«Και όλο αυτό το κρεσέντο υπέρμετρης επίδειξης αυταρχισμού εκδηλώθηκε μόνο και μόνο γιατί η συναδέλφισσα "τόλμησε" να εκφράσει τη γνώμη της για την άδικη μεταχείριση που αντιμετώπισε συγκεκριμένη ημέρα που ζήτησε διευκόλυνση απουσίας λόγω των δυσκολιών που προκλήθηκαν από τον έμμηνο κύκλο της!». Το γεγονός χαρακτηρίζεται πειθαρχική διαδικασία - παρωδία, με μοναδικό σκοπό τον εκφοβισμό του προσωπικού και την εδραίωση ενός αυταρχικού τρόπου διοίκησης γενικότερα. Τονίζεται δε ότι «με τη συγκεκριμένη δίωξη διώκεται μια γυναίκα συνάδελφος με δύο και πλέον δεκαετίες στη μάχιμη υπηρεσία, επιστήμονας, μητέρα δύο μικρών παιδιών, που παρ' όλα αυτά έχει επιλέξει τη "βάσανο" της μαχίμου υπηρεσίας και όχι την "ευκολία" της σε διοικητικές υπηρεσίες! Χωρίς καμία δόση υπερβολής, στο πρόσωπο της συναδέλφισσας διώκεται και η μητρότητα, καθώς με την αιφνίδια και χωρίς καμία υπηρεσιακή τεκμηρίωση τιμωρητική μετακίνησή της, ανατρέπεται ο οικογενειακός της προγραμματισμός».

Και προστίθεται πως «περιστατικά σαν αυτό είναι εδώ για να μας υπενθυμίζουν ότι απαιτείται να εντείνουμε την πάλη μας για αποστρατιωτικοποίηση του ΠΣ, για κατάργηση των αναχρονιστικών διατάξεων του πειθαρχικού δικαίου, για μείωση της υπέρμετρης έντασης της εργασίας μας, που ευνοεί όλες εκείνες τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία επισφαλών και επικίνδυνων συνθηκών σε βάρος της ίδιας μας της ζωής και της υγείας μας».