Με αφορμή τη διαγραφή Σαμαρά και την αναμπουμπούλα σε κυβέρνηση και ΝΔ, εκφράζονται ανησυχίες για τη συνολικότερη εικόνα του πολιτικού συστήματος. Ακούγεται, για παράδειγμα, ότι δεν είναι απλά μια «κρίση κομμάτων» και μια «προσωρινή δυσλειτουργία», αλλά μαζί με την αυξημένη αποχή και την «πολυδιάσπαση», υπάρχει «κρίση εκπροσώπησης» και «λείπει το όραμα». Τι εννοούν; Μήπως ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, τα άλλα «αποκόμματα» που προέκυψαν από τις διασπάσεις τους, έχουν κάποιο άλλο «όραμα», πέρα από αυτό της αστικής τάξης να αναβαθμίσει τα κέρδη και τη «γεωπολιτική» της θέση; Μήπως έχουν καμία διαφωνία μεταξύ τους για τη συμμετοχή της χώρας στα βρώμικα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ; Μήπως πέρα από τις κραυγές περί «μειοδοτών» ή «δογματικών» έχουν καμία διαφωνία για το πλαίσιο εντός του οποίου «τρέχουν» οι διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά, με στόχο να θωρακιστούν η ΝΑΤΟική συνοχή και οι μπίζνες; Μήπως διαφωνούν για το υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης και όσα άλλα είναι στα σκαριά, πέρα απ' το πώς θα μοιραστεί η λεία στους ομίλους, την ώρα που ο λαός θα συνεχίσει να πληρώνει τα σπασμένα;