Της πολιτικής συγκέντρωσης προηγήθηκε εκδήλωση στο μνημείο του «Ανάποδου» (Θύμιου Καψή), όπου, παρά τις άσχημες καιρικές συνθήκες, μέλη και φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και συγγενείς αγωνιστών, μέσα σε κλίμα συγκίνησης αλλά και αγωνιστικής αισιοδοξίας και ανάτασης, με μια σεμνή τελετή τίμησαν τους αγωνιστές της ΕΑΜικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού στην Εύβοια.

«Τιμάμε τους αγωνιστές που γέννησε το ΚΚΕ και έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα. Τιμάμε ιδιαίτερα τον Θύμιο Καψή - "Ανάποδο" και τον Γιώργη Βλαχούτσικο - "Ευβοιώτη", και μαζί τους τους εκατοντάδες επώνυμους και ανώνυμους αγωνιστές του Ανεξάρτητου Τάγματος Εύβοιας του ΔΣΕ, της Εθνικής Αντίστασης, αλλά και εκείνους που έδωσαν τη μάχη στα κατοπινά χρόνια στις εξορίες, στις φυλακές», ανέφερε ο Βασίλης Παπασωτηρίου, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Ανατολικής Στερεάς - Εύβοιας του ΚΚΕ, μιλώντας στην εκδήλωση στο μνημείο του «Ανάποδου».

Από την εκδήλωση στο μνημείο του Καπετάν «Ανάποδου»

Στην πολύτιμη παρακαταθήκη των διδαγμάτων από την πορεία της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, «για να γίνουμε πιο ικανοί στην πάλη του λαού, ώστε αυτή να είναι νικηφόρα», στάθηκε στην ομιλία του ο Κώστας Παρασκευάς, σημειώνοντας:

«Τιμάμε όλους αυτούς που έπεσαν στις μάχες, που φυλακίστηκαν, εκτελέστηκαν, εξορίστηκαν, διώχθηκαν και πορεύτηκαν στη ζωή τους με ψηλά το κεφάλι, χωρίς να συμβιβαστούν και να λυγίσουν.

Τιμάμε τους "σταυραετούς" του Πυξαριά, της Δίρφης, του Κανδυλίου, του ηρωικού Τάγματος Εύβοιας του ΔΣΕ, που έκανε τους εκμεταλλευτές - βασανιστές και τους διώκτες του λαού να χάσουν τον ύπνο τους, που προστάτευσε τους λαϊκούς αγωνιστές και τις οικογένειές τους.

Εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε από το παράδειγμά τους. Η προσφορά τους συγκαταλέγεται στον ηρωισμό των αλύγιστων της ταξικής πάλης, που εμπνεύστηκαν από τα μεγάλα ιδανικά του ΚΚΕ, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Το παράδειγμά τους αποτελεί μεγάλο εφόδιο, τεράστια κληρονομιά και πηγή διαπαιδαγώγησης για τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, τους εργαζόμενους, τους λαϊκούς ανθρώπους, τις νέες και τους νέους που βαδίζουν σήμερα τον δρόμο του αγώνα.

Κληρονομιά και παράδειγμα που διδάσκει, και συνεχίζει να φωτίζει τον δρόμο του αγώνα για την απελευθέρωση του ανθρώπου από τον ζυγό της εκμετάλλευσης και των πολέμων.

Κληρονομιά ιδεολογική - πολιτική, αγωνιστική, πολύτιμη παρακαταθήκη, ιδιαίτερα τώρα που μπροστά στους κομμουνιστές, και σε όλους όσοι δεν βολεύονται στο σύστημα της εκμετάλλευσης και των πολέμων, έρχεται μια νέα περίοδος που πρέπει να αναλάβουν μεγάλες ευθύνες και να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην πάλη του λαού.

Τώρα που η εμπλοκή της ΕΕ στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς κλιμακώνεται, με χαρακτηριστικό το πρόσφατο παράδειγμα της αύξησης 400 δισεκατομμυρίων ευρώ στις πολεμικές δαπάνες της ΕΕ.

Τώρα που ταυτόχρονα με την εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, κλιμακώνεται η επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Εντείνεται ποικιλόμορφα η επίθεση σε όσους σηκώνουν το κεφάλι. Δυναμώνει η επίθεση στις πρωτοπόρες δυνάμεις του κινήματος.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, οι εκδηλώσεις μας έχουν ξεχωριστή σημασία. Διδασκόμαστε από την πορεία της ταξικής πάλης στην Ελλάδα για να γίνουμε πιο ικανοί στην πάλη του λαού, ώστε αυτή να είναι νικηφόρα».

Συνεχίζοντας, ο Κ. Παρασκευάς αναφέρθηκε στα συμπεράσματα της Ιστορίας του Β' Παγκοσμίου ιμπεριαλιστικού Πολέμου, της Κατοχής και της Απελευθέρωσης, που «ένα πράγμα διδάσκουν: Οτι κανένας λαός δεν μπορεί να στηρίζει την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας του στην αστική τάξη και στα κόμματά της.

Γιατί η αστική τάξη, είτε επιτιθέμενη είτε αμυνόμενη, δεν επιτρέπει στον λαό να πάρει στα χέρια του την υπεράσπιση των συνόρων και της ζωής του. Θέλει μόνο να χύνει το αίμα του για τα δικά της συμφέροντα.

Εμείς ξέρουμε ότι ο αγώνας για την απελευθέρωση από κάθε ξενική κατοχή, ή για τη μη εμπλοκή στον πόλεμο εις βάρος άλλων λαών, πρέπει να κατευθύνεται στη διεκδίκηση της εργατικής εξουσίας.

Γιατί η ιστορική πείρα δείχνει ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα να ικανοποιηθούν ταυτόχρονα και τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα και τα καπιταλιστικά - ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.

Η νίκη του ενός προϋποθέτει την ήττα του άλλου! (...)

Γι' αυτό, η πάλη των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων πρέπει να φτάσει έως το τέλος, έως την ανατροπή αυτής της εξουσίας, που ευθύνεται για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Να φτάσει έως την επαναστατική κατάκτηση της εργατικής εξουσίας και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Αυτή θα είναι η πραγματική ολοκλήρωση της Απελευθέρωσης του 1944. Αυτή θα είναι η καλύτερη ανταπόκριση στο καθήκον της περιόδου και στο χρέος προς τις επόμενες γενιές. Αυτή, ταυτόχρονα, θα είναι και η καλύτερη τιμή για τους πρωτοπόρους της ταξικής πάλης της δεκαετίας του 1940».

Στάθηκε μάλιστα στην πείρα εκείνης της περιόδου και ιδιαίτερα της μη σωστής εκτίμησης της επαναστατικής κατάστασης που είχε διαμορφωθεί, και τόνισε:

«Οπως διδάσκει και ο Οκτώβρης του 1944, όπου δεν εκτιμήθηκε η ύπαρξη επαναστατικής κατάστασης, η κινητοποίηση των μαζών και η όξυνση της ταξικής πάλης δεν μπορούν να οδηγήσουν από μόνες τους στην ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας, αν δεν καθοδηγούνται από μια επαναστατική στρατηγική μιας πραγματικής πρωτοπορίας.

Γιατί δυστυχώς το ΚΚΕ τότε, ενώ έδωσε τα πάντα για την απελευθέρωση από την ξένη κατοχή, δεν συνέδεσε αυτόν τον αγώνα με το ζήτημα της εξουσίας. Βέβαια και με ευθύνη της Κομμουνιστικής Διεθνούς, που ούτε εκείνη είχε στρατηγική σύνδεσης του απελευθερωτικού αγώνα με την πάλη για την εργατική εξουσία.

Γιατί και οι διαθέσεις των μαζών και, κυρίως, η κατεύθυνση της πάλης διαμορφώνονται σε τέτοιες συνθήκες και από τη θεωρία και πράξη του ίδιου του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Γι' αυτό εργαζόμαστε για να οικοδομήσουμε ένα Κόμμα που θα ανταποκρίνεται στα παραπάνω καθήκοντα.

Και είμαστε περήφανοι για τα βήματα πολύπλευρης ισχυροποίησης που έχει μετρήσει το ΚΚΕ όλα τα τελευταία χρόνια.

Ομως δεν ξεχνάμε ούτε στιγμή ένα κρίσιμο συμπέρασμα όπου έχουμε καταλήξει ως Κόμμα, μελετώντας συνολικά την ιστορική πείρα και ιδιαίτερα της περιόδου της Κατοχής έως την Απελευθέρωση και μετά.

Γιατί η δύναμη του Κόμματος βρίσκεται πρώτα απ' όλα στην ιδεολογικοπολιτική του ποιότητα, στην ικανότητά του να δρα ως Κόμμα επαναστατικό σε όλες τις συνθήκες.

Για παράδειγμα, τότε, τη δεκαετία του '40, η οργανωτική χαλαρότητα στο Κόμμα, σε συνδυασμό με ορισμένη διάχυσή του στις γραμμές του ΕΑΜ, καθώς και η ορμητική μαζικοποίηση του Κόμματος την περίοδο της Κατοχής, δίχως την ανάλογη ιδεολογική - πολιτική προετοιμασία και την απαιτούμενη εσωκομματική ζωή, είχαν ως αποτέλεσμα η κομμουνιστική συνείδηση λίγο να διαφέρει από την πλατιά ΕΑΜική.

Η κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση, η ιδεολογικοπολιτική προετοιμασία και ετοιμότητα των κομματικών δυνάμεων, ήταν τελικά πολύ κατώτερες σε σχέση με τις ανάγκες και απαιτήσεις της οξύτητας της ταξικής πάλης, που οφείλονταν στο γεγονός ότι δεν υπήρχε επεξεργασμένη επαναστατική στρατηγική.

Αυτή η στρατηγική ανεπάρκεια του Κόμματος ήταν συνυφασμένη, δυστυχώς, με τη συνολική διαπαιδαγώγηση που έφτανε την ταξική πάλη μόνο έως κάποια επιμέρους στοιχεία της, όπως το διώξιμο του κατακτητή, η ελευθερία και ανεξαρτησία του τόπου, και όχι στην ίδια την ουσία της ταξικής πάλης, που είναι η νίκη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της σε επίπεδο εξουσίας».

Επισημαίνοντας την τεράστια πείρα που έχει αποκτήσει το Κόμμα, ο Κ. Παρασκευάς τόνισε ότι το ΚΚΕ «μπαίνει μπροστά, ακόμα πιο αποφασιστικά, για να δυναμώσει η πραγματική εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση στην κυρίαρχη αστική πολιτική.

Δηλαδή η αντιπολίτευση που κάνει ο ίδιος ο λαός και ούτε μπορούν, ούτε θέλουν να κάνουν τα κόμματα της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας, όπως το ΠΑΣΟΚ, και θα συνεχίσουν να βάζουν πλάτη σε όλες τις κρίσιμες για τον λαό πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης της ΝΔ και του Μητσοτάκη, της ΕΕ και του συστήματος.

Το ίδιο και στον ΣΥΡΙΖΑ, στους Κασσελάκηδες, στους υπουργούς των μνημονίων, της Νέας Αριστεράς οι αιτίες που έχουν οδηγήσει στον σημερινό μεγάλο εκφυλισμό δεν αλλάζουν. Και αυτές είναι πάνω απ' όλα ιδεολογικές - πολιτικές.

Οι εξελίξεις στη ΝΔ, με τη διαγραφή Σαμαρά, είναι και αυτές αποτέλεσμα από τη μια της διαπάλης διαφορετικών τμημάτων συμφερόντων μέσα στην ίδια την αστική τάξη της χώρας και μέσα στη ΝΔ, και από την άλλη της προσπάθειας αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, των κομμάτων του. Αναμόρφωσης που γίνεται με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη μέρα, με σκοπό τη σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος και τη χειραγώγηση και εξαπάτηση του ελληνικού λαού, σε συνθήκες όξυνσης των πολεμικών αναμετρήσεων, με βαριές συνέπειες για τον ελληνικό λαό. Σε συνθήκες έντασης της επίθεσης στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, ανόδου της λαϊκής δυσαρέσκειας. Ο λαός δεν πρέπει να εξαπατηθεί ξανά, ούτε από παλιούς ούτε από νέους σωτήρες.

Σήμερα, όλοι όσοι και όσες βλέπουν πως καμία πλέον προοδευτικότητα στα λόγια δεν μπορεί άλλο να κρύψει τις δεσμεύσεις στο κεφάλαιο, στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, δεν μπορεί να κρύψει τον ρόλο μιας εξαιρετικά βολικής αντιπολίτευσης που έχουν αναλάβει απέναντι στον Μητσοτάκη, τώρα πρέπει να συμβάλουμε ώστε πρώτα απ' όλα ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία να συνειδητοποιούν τον ρόλο ιδιαίτερα της σοσιαλδημοκρατίας, παλιάς και σύγχρονης, ως του νεκροθάφτη των εργατικών συμφερόντων. Βλέπετε, έχουμε γεμίσει από "σωτήρες". Η Νέα Δημοκρατία δεν θα έκανε όσα σκληρά κάνει σε βάρος των εργαζομένων και της νεολαίας, αν δεν είχε τη στήριξη όλων των άλλων πολιτικών δυνάμεων, ειδικά του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και τα έργα τους (...)

Η εργατική τάξη έχει πείρα και πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε να την αξιοποιήσει και να μην παρασυρθεί από τους νέους "σωτήρες". Οσοι και όσες σκέφτονται πως δεν υπάρχει άλλος χρόνος για νέες απογοητεύσεις - μέρα μάλιστα που είναι σήμερα - είμαστε σίγουροι ότι θα συμφωνήσουν μαζί μας ότι "τότε και τώρα, μόνο ο λαός σώζει τον λαό, στον δρόμο της ανατροπής!". Με το χέρι στην καρδιά, τους καλούμε να βαδίσουμε μαζί στους δρόμους του τίμιου και δίκαιου αγώνα».

Αναφερόμενος στους αγώνες τού σήμερα, αλλά και στην επίθεση που εξελίσσεται σε βάρος αγωνιστών του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, όπως στην Εύβοια, σε στελέχη του ΚΚΕ και στο ίδιο το Κόμμα, ο Κ. Παρασκευάς τόνισε την ανάγκη της ιδιαίτερης προσοχής σε όσα εξελίσσονται σε κάθε περιοχή και ιδιαίτερα μπροστά στην απεργία της Τετάρτης 20 Νοέμβρη.

«Η απεργία αυτή έχει τη δική της ξεχωριστή σημασία. Είναι αγώνας διεκδίκησης δίκαιων αιτημάτων της εργατικής τάξης, αντίθεσης στην εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Είναι σταθμός για να δυναμώσει το κίνημα, ο προσανατολισμός του να στραφεί ενάντια στους πραγματικούς υπεύθυνους, στους εργοδότες, στην κυβέρνηση, στην ΕΕ. Σταθμός για να μαζικοποιηθούν τα συνδικάτα, για να αλλάξουν οι συσχετισμοί υπέρ των αγωνιστικών δυνάμεων. Είναι μια σημαντική μάχη, που πρέπει να δοθεί μέχρι την τελευταία στιγμή, να περιφρουρηθεί και να πετύχει».