Ο Γ. Πρωτούλης αναφέρθηκε στις επικίνδυνες εξελίξεις που σηματοδοτούν την κλιμάκωση της πολεμικής προετοιμασίας, με την ανακοίνωση από την ΕΕ «του μεγαλύτερου μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οικονομικού ποσού, της τάξης των 800 δισ. ευρώ, από τα χρήματα των λαών της Ευρώπης για πολεμικούς εξοπλισμούς», αλλά και των 7 δισ. που ψηφίστηκαν από κοινού από όλα τα κόμματα για τον κρατικό προϋπολογισμό. Τόνισε ότι «αυτές δεν είναι απλές εξελίξεις... Τα χρήματα αυτά θα κλαπούν από τους εργαζόμενους, από τα ασφαλιστικά ταμεία, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τους μισθούς, τις συντάξεις, για να γεμίζουν οι τσέπες και οι μετοχές των πολεμικών βιομηχανιών, των εμπόρων όπλων, κάνοντας τη ζωή των Ευρωπαίων εργαζομένων αβίωτη».

Ανέδειξε ότι αυτή η στροφή στην πολεμική οικονομία σημαίνει και πιο αντιδραστικές επιλογές σε όλα τα επίπεδα, φέρνοντας ως παραδείγματα τον αυταρχισμό της κυβέρνησης και των αστικών επιτελείων απέναντι στο δικαίωμα στην απεργία, τη διαδήλωση, τα πρόσφατα πειθαρχικά και τις διώξεις των εκπαιδευτικών που μιλάνε ενάντια στον πόλεμο, τη σφαγή του λαού της Παλαιστίνης κ.ο.κ

Συνέχισε τονίζοντας ότι «πρέπει να σταθούμε σε συμπεράσματα από την πολιτική πείρα που αποκτήσαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και αυτή που είδαμε ζωντανά μπροστά μας στα πραγματικά ογκώδη συλλαλητήρια, στα οποία πήρε μέρος το 56% του ελληνικού λαού. Τίποτα δεν είναι ίδιο, όπως ήταν πριν τις 28 Φλεβάρη. Τα νερά έχουν ταραχτεί για τα καλά... Φοβούνται το σύνθημα "ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας" που ακούστηκε μυριόστομο μέσα σε αυτές τις τεράστιες διαδηλώσεις, γιατί βάζει το πραγματικό δίλημμα που υπάρχει σε κάθε πτυχή της ζωής μας». Υπογράμμισε ότι σήμερα υπάρχει ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού που, έστω και θολά, αντιλαμβάνεται ότι αυτοί που ευθύνονται για το έγκλημα των Τεμπών, αλλά και για όλα τα Τέμπη της ζωής μας, ότι όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν τα προηγούμενα χρόνια και φόρτωσαν τον ελληνικό λαό μνημόνια, χιλιάδες αντεργατικούς νόμους, φτώχεια, αδιέξοδα και απογοήτευση, δεν μπορούν να διασφαλίσουν ότι εγκλήματα σαν αυτό δεν θα ξανασυμβούν, ότι δεν αποτελούν λύση. «Προσπαθούν επομένως, στην ουσία, να συσκοτίσουν όσα ο λαός μας βλέπει τώρα με τα μάτια του πιο καθαρά... Οτι αυτό το σύστημα έχει φάει τα ψωμιά του», είπε.

Αναφερόμενος στην απογοήτευση και την ανησυχία που μπορεί να εκφράζεται από ένα κομμάτι των εργαζομένων που πλημμύρισαν τη χώρα με τα μεγάλα συλλαλητήρια, απήργησαν, όμως αισθάνονται ότι «δεν ήρθε η πολυπόθητη ανατροπή», ανέδειξε ότι τώρα είναι ανάγκη να δυναμώσει αυτό το κίνημα, με την οργάνωση και τον συντονισμό του, αυτός ο προσανατολισμός και οι διεκδικήσεις που βάζουν μπροστά τις δικές μας ανάγκες και όχι τα κέρδη των λίγων. Να δυναμώσει το κίνημα που τα βάζει με τη βάρβαρη εξουσία και τους θεσμούς αυτού του συστήματος, που θα είναι με τους λαούς, θα είναι ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, γιατί «ο κόσμος δεν αλλάζει με μια σπρωξιά, όμως από μια σπρωξιά μπορούν να ξεκινήσουν όλα».

Επεσήμανε ότι «αυτό πρέπει να γίνει παντού, σε κάθε χώρο, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε κλάδο, με την οργάνωση του λαού, την αλλαγή των συσχετισμών, τον προσανατολισμού των διεκδικήσεων, την άνοδο των αγώνων, αλλά ταυτόχρονα και τη συμμαχία του εργαζόμενου λαού με τους αυτοαπασχολούμενους και τους αγρότες που υποφέρουν, με τη νεολαία που βρίσκεται στην απόγνωση, με όλα τα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα. Η ελπίδα βρίσκεται στο να διαμορφωθεί μια μεγάλη συμμαχία των από κάτω, συμμαχία που θα φτιαχτεί μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης και όχι σε συναντήσεις κορυφών, παζαριών, για τις βουλευτικές έδρες, τα αξιώματα, τα παζάρια, στις επερχόμενες εκλογές, όποτε και να γίνουν.

Τέτοιες συμμαχίες τις χορτάσαμε. Τώρα θέλουμε μία μεγάλη συμμαχία, που θα ανοίξει και το μεγάλο πολιτικό θέμα της ανατροπής αυτής της εξουσίας των λίγων. Το ΚΚΕ έχει την πρόταση, έχει ήδη έτοιμο το Πρόγραμμά του, έχει ήδη έτοιμη την απόφασή του αυτό το Πρόγραμμα να μπει στη ζωή και στη δράση, δηλαδή να παλέψουμε αποφασιστικά για την ανατροπή, να φέρουμε πιο γρήγορα την πραγματική εργατική - λαϊκή διακυβέρνηση που θα είναι η διακυβέρνηση του ίδιου του λαού με τους δικούς του λαογέννητους θεσμούς. Να σκεφτούμε μέσα σε αυτές τις συνθήκες πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν σε αυτό το δίλημμα... "ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας", απαντούσαμε έχοντας ο λαός τα οικονομικά εργαλεία στα χέρια του, στην υπηρεσία του λαού... Θα μπορούσε η νέα εργατική - λαϊκή εξουσία όχι μόνο να σχεδιάσει κεντρικά επιστημονικά, αλλά να δώσει δύναμη και στην ανάπτυξη και νέων κλάδων... θα μπορούσαν να διασφαλιστούν όλα τα βασικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στη δουλειά, η κατάργηση επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία, στην Πρόνοια, στο σύστημα Παιδείας, ο πολιτισμός, ο αθλητισμός».

Ο Γ. Πρωτούλης καταλήγοντας επισήμανε πως «για να μπει στη ζωή και στη δράση αυτή η πρόταση που καταθέτει το ΚΚΕ», είναι ανάγκη τώρα «να γίνουν περισσότερες οι συνειδητοποιημένες και αποφασισμένες δυνάμεις με νέους ανθρώπους στις γραμμές της ΚΝΕ και του ΚΚΕ. Αυτές οι γραμμές πρέπει να πυκνώσουν από φίλους, από συμπορευόμενους, στρατευμένους μαχητές, ο καθένας από τα πόστα μας, ο καθένας με τη δική του προσωπική ικανότητα, ευαισθησία, έμπνευση. Σε αυτόν τον μεγάλο αγώνα δεν περισσεύει κανείς και υπάρχουν άμεσες μεγάλες μάχες... Μια τέτοια μεγάλη μάχη είναι η απεργία στις 9 του Απρίλη. Και αυτή η μάχη θα συμβάλει σε αυτή τη μεγάλη υπόθεση της διαμόρφωσης προϋποθέσεων και της απόκτησης τεράστιας πολιτικής πείρας, για να μην εγκλωβιστεί ξανά ο λαός μας σε νέα σχήματα, για να μην εγκλωβιστεί ξανά σε νέες αυταπάτες, αλλά να τραβάει κάθε φορά ένα βήμα πιο αποφασιστικά μπροστά».

Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν μεταξύ άλλων ο Θέμης Γκιώνης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο δήμαρχος Καισαριανής Ηλίας Σταμέλος, ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Νικόδημος Κατσαρέλης, οι πρώην δήμαρχοι Γιώργος Κατημερτζής και Σπύρος Τζόκας.