Σε προχθεσινό δημοσίευμά της η «Εφημερίδα των Συντακτών», το οποίο υπογράφει η Χρ. Κοψίνη, ανακάλυψε «ηχηρές αποχωρήσεις συνδικαλιστών του ΚΚΕ».

Τόσο «ηχηρές» που οι συγκεκριμένοι συνδικαλιστές - τους οποίους ούτε η συντάκτρια δεν ήξερε... - στις αρχαιρεσίες της Ομοσπονδίας Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών που κατέβασαν αντίπαλο ψηφοδέλτιο στο ΠΑΜΕ πήραν μόνο δύο ψήφους, ενώ η ΔΑΣ, το ψηφοδέλτιο που στήριξε το ΠΑΜΕ, πήρε 116 ψήφους στους 126 αντιπροσώπους. Τόσο μαζικά ήταν τα συγκεκριμένα στελέχη που δεν βρήκαν ούτε την ψήφο τους. Αλλά αυτό κι άλλα πολλά δεν τα αναφέρει η συντάκτρια του άρθρου, η οποία διακρίνεται για την αντιΚΚΕ και αντιΠΑΜΕ εμπάθειά της, παρά το ότι η Ομοσπονδία με ανακοίνωσή της στις 7 Μάρτη είχε τοποθετηθεί με κάθε λεπτομέρεια στη στάση των εν λόγω συνδικαλιστών στο Συνέδριό της, προφανώς γιατί σταθερά επιδιώκει να παρουσιάζει το ΚΚΕ ότι είναι «ίσα κι όμοια» με τα αστικά κόμματα που λιβανίζει. Δεν είναι όμως η συγκεκριμένη το θέμα μας.

Στο θέμα μας, λοιπόν. Ολοι όσοι έχουν και την παραμικρή σχέση με τα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος, στα οποία βεβαίως η συμμετοχή και η αποχώρηση του καθενός είναι εθελοντική, ξέρουν πως ιδιαίτερα για τις παρατάξεις που συμμετέχουν οι κομμουνιστές, η απόφαση για το ποιος θα προταθεί για να εκλεγεί στα ΔΣ για να υπερασπίσει τα συμφέροντα των εργαζομένων, είναι συλλογική. Οπως συλλογική είναι και η εκτίμηση για τη δράση του καθενός αν ανταποκρίνεται ή όχι στα καθήκοντά του.

Οταν λοιπόν οι συγκεκριμένοι συνδικαλιστές στην Ομοσπονδία Τροφίμων - Ποτών και στις Μεταφορές διαπίστωσαν οι μεν πρώτοι ότι δεν προτείνονται για να εκλεγούν και ο άλλος ότι πρέπει να αντικατασταθεί, όλοι εξαιτίας της ανεπαρκούς δράσης και προσφοράς τους, τότε θυμήθηκαν ότι έχουν διαφωνίες, τις οποίες ποτέ μέχρι τότε δεν είχαν διατυπώσει. Είναι με δυο λόγια αυτό που λέει ο λαός μας «όλα έγιναν για τις καρέκλες». Μόνο που αυτό το λέει για τα στελέχη των αστικών κομμάτων.

Τότε, λοιπόν, οι πρώτοι ανακάλυψαν «τον αγώνα για τον ακηδεμόνευτο συνδικαλισμό» - τα ίδια λέει και η μεγαλοεργοδοσία και πιο επεξεργασμένα - και ο άλλος εμφανίζεται σαν να μην άκουσε ποτέ τίποτα για τη σταθερή θέση του Κόμματος για τον χαρακτήρα του καπιταλιστικού κράτους, που ανάλογα με το τι συμφέρει τα μονοπώλια εναλλάσσει τις ιδιωτικοποιήσεις με τις κρατικοποιήσεις, λες και δεν ξέρει ότι το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που παλεύει διαχρονικά ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, για αποκλειστικά δημόσιες σιδηροδρομικές συγκοινωνίες χωρίς καμία επιχειρηματική δράση. Οι θέσεις του ΚΚΕ σε όλα τα θέματα, όπως και για τις σιδηροδρομικές μεταφορές, είναι καθαρές, κρυστάλλινες και δυστυχώς δικαιώνονται από την ίδια τη ζωή με τραγικό τρόπο. Αυτό αποδείχτηκε και με την ανακοίνωση της ΔΕΣΚ Σιδηροδρομικών, που στηρίζει το ΚΚΕ, δυο βδομάδες πριν το έγκλημα στο Τέμπη και που μέχρι σήμερα είναι σημείο αναφοράς για το τι έλεγε και λέει ο καθένας και η καθεμιά.

Σε κάθε περίπτωση, ο καθένας και η καθεμιά κρίνεται μέσα στην ταξική πάλη και στις αγωνιστικές διαδικασίες του συνδικαλιστικού κινήματος. Εκεί κρίθηκαν και κρίνονται όλοι και οι συγκεκριμένοι.