Χρόνια και χρόνια στο μεροδούλι - μεροφάι ο μαστρο-Κώστας. Ηταν δεν ήταν δεκατεσσάρων χρόνων όταν μπήκε στη βιοπάλη και τώρα, που έχουν ασπρίσει τα μαλλιά του, κάνει πότε - πότε μια αναδρομή στα χρόνια που πέρασε δουλεύοντας σε χίλιες δυο χειρωνακτικές εργασίες και διαπιστώνει ότι δύο πράγματα γνώρισε για καλά όλα αυτά τα χρόνια: Την εκμετάλλευση των αφεντικών στο πετσί του και τα κλομπ των αστυνομικών στο κεφάλι του. Η εκμετάλλευση ήταν «παρούσα» σε όποια δουλιά κι αν πήγαινε και το κλομπ «δούλευε» για καλά κάθε φορά σχεδόν που η εργατιά σηκωνόταν για να ζητήσει καλύτερα μεροκάματα ή για να προστατεύσει τα ελάχιστα «κεκτημένα» της, που είχαν κερδηθεί με αγώνες και αίμα. Το ξύλο ήταν ανέκαθεν το μέσον «συνετισμού» όλων των κυβερνήσεων, όταν έβγαινε δυναμικά στους δρόμους η εργατική τάξη. Και ο μαστρο-Κώστας έχει να επιδείξει άπειρα σημάδια της κρατικής βαρβαρότητας επάνω στο κορμί του. Οποια κυβέρνηση κι αν ανέβαινε επάνω, ξύλο του έριχνε. Ξύλο επί ΕΡΕ, επί χούντας, επί «σοσιαλισμού» και επί του «εκσυγχρονισμού» των ημερών μας. Διότι όλες οι κυβερνήσεις τα συμφέροντα των ολίγων και εκλεκτών του συστήματος εξυπηρετούσαν και προστάτευαν και έβλεπαν το λαό σαν εχθρό. «Περισσότερες είναι οι ξυλιές που έχω φάει, από τα ένσημα που έχω κολλήσει όλα αυτά τα χρόνια», έλεγε πικρά ο μαστρο-Κώστας προχτές, που τον ποδοπάτησαν πάλι στο λιμάνι του Πειραιά οι «πραιτοριανοί» της κυβέρνησης...

Χρόνια και χρόνια στο μεροδούλι - μεροφάι ο μαστρο-Κώστας και έρχεται τώρα το Διευθυντήριο των Βρυξελλών, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και όλο το σκυλολόι του καπιταλισμού και του λέει ότι δεν έχει δουλέψει αρκετά και πρέπει να ιδρώσει κι άλλα χρόνια στη φάμπρικα, στο γιαπί, στα βαπόρια, αν θέλει να πάρει σύνταξη. Και τι σύνταξη; Λειψή και κολοβή, που να μην του φτάνει ούτε για τις μισές μέρες του μήνα. Διότι, λέει, τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν βουλιάξει και δεν αντέχουν πλέον να δίνουν συντάξεις στους εργαζόμενους πριν τα εξήντα πέντε και μεγαλύτερες από κάτι ψωροδεκάρες. Μπα, και ποιος τα ρήμαξε, μπαγαπόντηδες, τα ασφαλιστικά ταμεία; Οι εργαζόμενοι ή εσείς, που αφήνατε τα αφεντικά να μην πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές; Οι εργαζόμενοι ή εσείς, που χρωστάτε δισ. σ' αυτά και που δε διστάσατε να ρίξετε τα αποθεματικά τους στον τζόγο του Χρηματιστηρίου; Αυτή είναι η αλήθεια και εγώ ο μαστρο-Κώστας και οι άλλοι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να δεχτούμε τη μεγάλη ληστεία που επιχειρείτε σε βάρος μας με το νέο «ασφαλιστικό νομοσχέδιο». Δεν πρόκειται να δεχτούμε τη νέα σας απάτη, έστω κι αν μας ανοίγετε τα κεφάλια για να μας βάλετε προφανώς ...μέσα στο μυαλό την αισχρή σας επιλογή.

Το κλομπ και ο αστυνόμος η ισχύς όλων όσοι πέρασαν από την καμπούρα μας πριν από εσάς και τα ίδια στηρίγματα χρησιμοποιείτε κι εσείς τώρα. Στα ίδια αισχρά δεκανίκια ακουμπάτε και ελόγου σας κι ας αμολάτε πλήθος πομφόλυγες περί «εκσυγχρονισμού» κλπ. Αποτάσσεσθε τη Δεξιά ως βδέλυγμα, αλλά από την ίδια μήτρα είστε βγαλμένοι κι εσείς. Αντιλαϊκοί και υπηρέτες των αφεντικών του τόπου, ανελεύθεροι και βάρβαροι μέχρι κτηνωδίας. Δικά σας έργα είναι τα «αγροτοδικεία», τα «μαθητοδικεία», το ξυλοκόπημα των συνταξιούχων παλιότερα και το ματοκύλισμα των εργατών προχτές στον Πειραιά. Ο,τι και αν κάνετε όμως, ο λαός δεν πρόκειται να λυγίσει, δεν πρόκειται να συρθεί ως αμνός στο θυσιαστήριο των άνομων συμφερόντων που εκπροσωπείτε. Θα παλεύει συνεχώς και η νίκη θα είναι τελικά δική του. Σε σας, θα μείνει στο τέλος μόνο το αίσχος για όσα πράττετε σε βάρος του λαού!..