Επειδή οι ιθύνοντες του συστήματος και της αντιτρομοκρατικής εκστρατείας ολοένα και περισσότερο ζητούν μέσα από μύριους τρόπους αποκήρυξη της βίας, απαλείφοντας όλως τυχαίως την κρατική ή τη νεοταξική που θεωρείται «αναπόφευκτη» και «φυσιολογική», είναι ίσως χρήσιμη, και πάντως επίκαιρη, η υπόμνηση των κλασικών του μαρξισμού - λενινισμού γύρω από αυτό το ζήτημα.

«Για τον κ. Ντύρινγκ, η βία είναι το απόλυτο κακό και η πρώτη πράξη βίας είναι γι' αυτόν το προπατορικό αμάρτημα. Ολόκληρη η περιγραφή του, η σχετική με τη βία, είναι μια ιερεμιάδα για τον τρόπο με τον οποίο όλη η ως τώρα ιστορία έχει μολυνθεί από το προπατορικό αμάρτημα, για την επονείδιστη διαστροφή όλων των φυσικών και κοινωνικών νόμων από τούτη τη διαβολική δύναμη, τη βία»...

«Το ότι όμως η βία παίζει και έναν άλλο ρόλο στην ιστορία, έναν επαναστατικό προοδευτικό ρόλο, το ότι δηλαδή, σύμφωνα με τα λόγια του Μαρξ, είναι η μαμή, που από κάθε παλιά κοινωνία ξεγεννά μια καινούρια κοινωνία, το ότι αποτελεί το όργανο με το οποίο επιβάλλεται η κοινωνική εξέλιξη και σπάζει τις αποστεωμένες, τις νεκρές πολιτικές μορφές - για όλα αυτά δε λέει λέξη ο κ. Ντύρινγκ»...

«... Μόνο αναστενάζοντας και βογκώντας, παραδέχεται πως ίσως, για να ανατραπεί το οικονομικό σύστημα της εκμετάλλευσης, μπορεί να χρειαστεί δυστυχώς η βία! Γιατί η κάθε χρήση βίας διαφθείρει εκείνον που τη χρησιμοποιεί. Και όλα αυτά λέγονται, παρά τη μεγάλη ηθική και πνευματική ανύψωση που επέφεραν όλες οι νικηφόρες επαναστάσεις»... (Φρ. Ενγκελς: «Αντι-Ντύρινγκ»). Οι τρομοκράτες των λαών δεν μπορούν με την πρωτοφανή δύναμη πυρός και την τρομερή επίδειξη της σιδηρόφρακτης βίας να σταματήσουν την εξέλιξη της ιστορίας στο στάδιο της βαρβαρότητας.