Είναι φυσικό η αστική τάξη σε κάθε περίπτωση να «ανοίγει όλα τα βαγγέλια στα μέτρα της» με τέτοιο τρόπο που να εξασφαλίζει τη διατήρηση και διαιώνιση της εξουσίας της. Ετσι ενώ ο καπιταλισμός, το κοινωνικό σύστημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, περιέχει από τη φύση του τη βία και τη μόνιμη τάση δημιουργίας πολέμων, οι αστοί και οι λογής απολογητές τους είναι πάντα έτοιμοι να «σκίσουν τα ιμάτιά τους» τάχα... ενάντια στη βία.

Η βία όμως που καταριούνται με τις ιερεμιάδες τους είναι μόνο αυτή που τους αντιστέκεται. Αυτή που δεν αφήνει τα αρπαχτικά σχέδιά τους να ολοκληρωθούν ενάντια στην εργατική τάξη και τους λαούς. Η δική της καθημερινή βία, που εδραιώνει το έγκλημα της εκμετάλλευσης ή δολοφονεί με τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους για να υποτάξει ολόκληρους λαούς θεωρείται νόμιμη και καλώς καμωμένη...

Με τον πρόσφατο ιμπεριαλιστικό πόλεμο του Ισραήλ ενάντια στο Λίβανο για άλλη μια φορά οι αστοί και οι εκπρόσωποί τους επιχειρούν να παρουσιάσουν την πραγματικότητα «με το κεφάλι προς τα κάτω». Ενοχοποιούν άμεσα ή έμμεσα την ένοπλη αντίσταση του λαού του Λιβάνου έτσι που να βγάλουν λάδι το γεγονός ότι η μιλιταριστική κυβέρνηση του Ισραήλ εκτελεί μέρος του αρπαχτικού ιμπεριαλιστικού σχεδίου για τη λεγόμενη «Ευρεία Μέση Ανατολή». Σ' αυτή τη θεωρητική «τούμπα» που επιχειρούν οι απολογητές της αστικής τάξης καταλήγουν, όπως είναι φυσικό, στη «λογική» του παραλογισμού, αφού ανακαλύπτουν πηγές της βίας όχι στην πραγματικότητα των διαφορετικών συμφερόντων που συγκρούονται αλλά τις αναζητούν στο χώρο της μη πραγματικότητας, δηλαδή στη μεταφυσική.

Ο «Ριζοσπάστης» σήμερα αναδημοσιεύει αποσπάσματα από το κλασικό έργο «Αντι-Ντύρινγκ» του Φρ. Ενγκελς σχετικά με τη βία και το ρόλο της στην ανθρώπινη ιστορική εξέλιξη