Τα αντιασφαλιστικά μέτρα από το 1990 μέχρι σήμερα, η επίθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη, σε συνδυασμό με τις ανατροπές στα εργασιακά δικαιώματα και την καθήλωση των μισθών, είναι βασικά κριτήρια για την καταδίκη της αντιλαϊκής πολιτικής της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, των θέσεων και της πρακτικής του ΣΥΝ. Για την υιοθέτηση του πλαισίου πάλης του ΚΚΕ, τη συσπείρωση, το κέρδισμα λαϊκών δυνάμεων με την πολιτική του Κόμματος, την ενίσχυση των δημοτικών - νομαρχιακών συνδυασμών που στηρίζουν οι κομμουνιστές. Γιατί το ΚΚΕ και οι συνδυασμοί που στηρίζει παλεύουν και θα παλέψουν μαζί με τους εργαζόμενους, με τα λαϊκά στρώματα, θα προβάλλουν σθεναρή αντίσταση ενάντια στην αντιλαϊκή επίθεση, θα διεκδικήσουν τη διεύρυνση των κοινωνικών - ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Ενώ η ψήφος στους συνδυασμούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ θα χρησιμοποιηθεί για την επιβολή νέων αντιλαϊκών μέτρων, θα προσμετρηθεί στην προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ για να επανέλθει στην κυβέρνηση και να εφαρμόσει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική.

Οι ανατροπές στα κοινωνικά - ασφαλιστικά δικαιώματα είναι ένα από τα βασικά στοιχεία των αναδιαρθρώσεων του καπιταλισμού, για να υπηρετηθούν πιο αποτελεσματικά οι ανάγκες του, τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Το δικαίωμα στη σύνταξη, στην πρόληψη και προστασία της Υγείας, στη φροντίδα για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, αντιμετωπίζονται από την κυρίαρχη πολιτική σαν κόστος, σαν βάρος που επιβαρύνει την οικονομία, αυξάνει τα δημοσιονομικά ελλείμματα, εμποδίζει την ανάπτυξη που έχει κριτήριο το κέρδος, την καπιταλιστική ανάπτυξη.

Οι δυνάμεις του κεφαλαίου, η Ευρωπαϊκή Ενωση, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είχαν και έχουν σαν στόχο τη μείωση των κρατικών εξόδων για κοινωνικές υπηρεσίες, την απαλλαγή της εργοδοσίας ακόμα και από τις ελάχιστες υποχρεώσεις, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Με βάση αυτό το στόχο καθορίζουν την πολιτική τους, παίρνοντας υπόψη τις αναλύσεις που κάνουν για το δημογραφικό πρόβλημα, τη γήρανση πληθυσμού, αλλά και τις συνέπειες των ελαστικών μορφών απασχόλησης στα οικονομικά των ασφαλιστικών ταμείων.

Γι' αυτό προωθούν μέτρα που φορτώνουν συνεχώς και περισσότερα βάρη στους εργαζόμενους, χτυπώντας ιδιαίτερα τους νέους και τις γυναίκες που με τον ψευδεπίγραφο ισχυρισμό της ισοτιμίας σχεδιάζουν τη γενίκευση του ορίου ηλικίας στα 65 χρόνια. Ταυτόχρονα η Συνταξιοδότηση, η Υγεία και η Πρόνοια χρησιμοποιούνται σαν χώρος επενδύσεων και κερδοφορίας του κεφαλαίου μέσα από την επέκταση της ιδιωτικής επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Αυτά τα ζητήματα πρέπει να ανοιχτούν συγκεκριμένα και να αποκαλυφθεί τεκμηριωμένα ότι τα μέτρα που πήραν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια και αυτά που σχεδιάζουν σήμερα είναι αντιλαϊκά, χειροτερεύουν την κατάσταση των εργατικών - λαϊκών οικογενειών και οι δήμαρχοι, οι νομάρχες, οι συνδυασμοί που στηρίζει ο δικομματισμός και ο ΣΥΝ είναι με το μέρος της αντιλαϊκής πολιτικής, σε αντίθεση με τα λαϊκά συμφέροντα.

Τι έκανε (μεταξύ των άλλων) η ΝΔ;

• Αποσύνδεσε το κατώτερο όριο συντάξεων του ΙΚΑ από τα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη.
• Αύξησε το χρόνο για την κατοχύρωση ασφαλιστικού δικαιώματος, από τις 4.050 ημέρες ασφάλισης στις 4.500.
• Διαχώρισε τους ασφαλισμένους και επέβαλε ειδικό αντεργατικό καθεστώς στους ασφαλισμένους από 1/1/93 αυξάνοντας το όριο ηλικίας στα 65 χρόνια για άνδρες και γυναίκες.
• Αύξησε τα όρια ηλικίας για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο και τις πρώην ΔΕΚΟ - αύξησε τις εισφορές των εργαζομένων.
• Επέβαλε τη συμμετοχή όλων των ασφαλισμένων στο 25% της τιμής των φαρμάκων.
• Κατάργησε τον υπολογισμό των δώρων εορτών για τις συντάξεις του ΙΚΑ.

Το ΠΑΣΟΚ διατήρησε τους αντιασφαλιστικούς νόμους της ΝΔ και εμπλούτισε το αντιασφαλιστικό οπλοστάσιο με το νόμο Ρέππα που προβλέπει:

• Μείωση της σύνταξης στο Δημόσιο και στα ειδικά ταμεία -πρώην ΔΕΚΟ, έτσι ώστε αντί του υπολογισμού της σύνταξης στο 80% του τελευταίου μισθού, να ισχύει το 70% του μέσου όρου των μισθών της τελευταίας 5ετίας.
• Αύξηση του ορίου ηλικίας στα 67 χρόνια (σε προαιρετική βάση) με τον εκβιασμό των χαμηλών συντάξεων και της αδυναμίας συγκέντρωσης του απαιτούμενου χρόνου κατοχύρωσης ασφαλιστικού δικαιώματος.
• Ενταξη των ταμείων των τραπεζοϋπαλλήλων και των πρώην ΔΕΚΟ στο ΙΚΑ για την ενίσχυση των τραπεζιτών και των ιδιωτικοποιημένων ΔΕΚΟ, για την κατάργηση δικαιωμάτων.
• Αποχαρακτηρισμό Βαρέων - Ανθυγιεινών επαγγελμάτων.
• Ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης μέσω των «επαγγελματικών ταμείων», που θα μπορούν να τα συγκροτούν ή να τα διαχειρίζονται ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, θα λειτουργούν σε ανταποδοτική βάση ανάλογα με την απόδοση στο Χρηματιστήριο, με το σχετικό ρίσκο. Κι αυτό στην κατεύθυνση συστήματος τριών πυλώνων, δηλαδή:

Α) Πολύ μικρή κύρια σύνταξη.

Β) Επικουρική, που θα στηρίζεται στα επαγγελματικά ταμεία.

Γ) Ασφάλιση σε ιδιωτικές εταιρείες.

Σ' αυτό το πλαίσιο κινείται και σήμερα το ΠΑΣΟΚ προβάλλοντας με τις προτάσεις του την ανάγκη ακόμα πιο σκληρών μέτρων για την κατάργηση κάθε περίπτωσης συνταξιοδότησης κάτω από τα 60 χρόνια, ακόμα πιο αυστηρά μέτρα για τον περιορισμό των αναπηρικών συντάξεων, την αποδέσμευση της πρόνοιας από την Κοινωνική Ασφάλιση, τη δημιουργία μηχανισμού (αγοράς) μέσα από την οποία τα ασφαλιστικά ταμεία θα αγοράζουν υπηρεσίες υγείας από δημόσιους είτε από ιδιωτικούς φορείς.

Το χάπι δεν μπορεί να χρυσωθεί με τη λεγόμενη θεσμοθετημένη κατώτατη σύνταξη, γιατί πρόκειται για ένα επίδομα διαιώνισης της φτώχειας.

Υπάρχει κοινή πολιτική βάση, συμπαιγνία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που βρίσκεται πίσω από τη συμφωνία τους για τον «κοινωνικό διάλογο», ο οποίος χρησιμοποιείται για την κατάργηση δικαιωμάτων, αποσκοπεί στη δημιουργία τετελεσμένων, καλλιεργεί την επανάπαυση, σε συνδυασμό με τη θέση ότι θα νομοθετήσει η επόμενη κυβέρνηση.

Σ' αυτή τη λογική κινείται η στάση των διοικήσεων της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, της ΓΣΕΒΕΕ που είναι συνένοχες και συμμετέχουν σ' αυτό το σχεδιασμό.

Ο ΣΥΝ παρότι δηλώνει αντίθετος με τον «κοινωνικό διάλογο» συμμετέχει με προτάσεις, οι οποίες βοηθάνε την αντιλαϊκή επίθεση. Η θέση του για «ανισοτιμίες» και «ανορθολογισμό» του ασφαλιστικού συστήματος αποσιωπά τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων, χρησιμοποιείται για τον καταλογισμό ευθυνών στους εργαζόμενους, για τη διάσπασή τους.

Ο ΣΥΝ αφορίζει τις ανάγκες των λαϊκών δυνάμεων και συμβάλλει στη μείωση της απαιτητικότητας, προβάλλει τη θέση για δημιουργία αποθεματικού με «ομόλογα», είναι υπέρ της σύνδεσης των Ταμείων με τις επιχειρήσεις, μέσω των μετοχών που διαθέτουν, όπως στην περίπτωση της Εθνικής Τράπεζας. Δεν εναντιώνεται στην ιδιωτική ασφάλιση, στα επαγγελματικά ταμεία, είναι υπέρ της συνύπαρξης του ιδιωτικού με το δημόσιο τομέα στην Υγεία.

Σήμερα η κυβέρνηση προχωράει στην εξής κατεύθυνση:

-- Αμεση εφαρμογή του νόμου Ρέππα.

-- Γενίκευση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 65 χρόνια (ενδεχομένως και στα 67 χρόνια - όπως γίνεται π.χ. στη Βρετανία και τη Γερμανία).

-- Μείωση της εργοδοτικής εισφοράς και αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων.

-- Μείωση των συντάξεων μέσα από τον υπολογισμό τους με βάση το σύνολο των χρόνων ασφάλισης, είτε μείωση του ποσοστού που καταλαμβάνει η σύνταξη σε σχέση με το μισθό.

Τα αντιλαϊκά μέτρα αφορούν και τους αυτοαπασχολούμενους.

Οι συντάξεις είναι πολύ χαμηλές και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ακριβή και υποβαθμισμένη. Η ενοποίηση των ΤΕΒΕ, ΤΑΕ και ΤΣΑ και η δημιουργία του Οργανισμού Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών (ΟΑΕΕ) έγινε χωρίς ενίσχυση των ελλειμματικών Ταμείων και το κράτος αρνείται να καταβάλει οφειλές περίπου 300 εκατ. ευρώ. Δεν υπάρχει καμιά φροντίδα για τη μητρότητα.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους, για να επιβάλλουν την αποδοχή των νέων αντιλαϊκών μέτρων.

ΛΕΝΕ ότι υπάρχει πρόβλημα βιωσιμότητας των Ταμείων λόγω των ελλειμμάτων και το πρόβλημα θα οξυνθεί με τη γήρανση του πληθυσμού, την κατάσταση που διαμορφώνεται με την επέκταση της μερικής απασχόλησης.

ΑΠΑΝΤΑΜΕ: Οι εργαζόμενοι πρέπει να απορρίψουν αυτό το επιχείρημα, να αρνηθούν να αναλάβουν την παραμικρή ευθύνη για την κατάσταση των Ταμείων. Να πληρώσουν οι υπεύθυνοι, το κράτος και η μεγαλοεργοδοσία.

Γιατί είναι ευθύνη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ η υψηλή ανεργία και η υποαπασχόληση.

Γιατί είναι δική τους ευθύνη η καταλήστευση των Ταμείων, μέσα από την εισφοροδιαφυγή, που υπολογίζεται στα 4 δισ. ευρώ το χρόνο (1,8 δισ. ευρώ για το ΙΚΑ), την πολύχρονη εκμετάλλευση των αποθεματικών, με απώλειες (σε βάρος των ταμείων) πάνω από τα 20 δισ. ευρώ, τη δανειοδότηση με αβάσταχτους όρους.

Γιατί είναι δική τους ευθύνη η υποχρηματοδότηση του συστήματος και ιδιαίτερα η υποχρηματοδότηση (1% του ΑΕΠ) του μεγαλύτερου ασφαλιστικού οργανισμού, του ΙΚΑ, που δεν μπορεί να καλύψει τις οικονομικές υποχρεώσεις. Πολύ περισσότερο που αυτές θα αυξηθούν με την ένταξη στο ΙΚΑ των Ταμείων των τραπεζών και των πρώην ΔΕΚΟ.

Γιατί είναι δική τους ευθύνη η χρησιμοποίηση των Ταμείων για τη χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα Υγείας (ιδιωτικές κλινικές, διαγνωστικά κέντρα κ.α), αλλά και των δημόσιων νοσοκομείων με τα νοσήλια.

Οι δυνάμεις που χρησιμοποιούν την απειλή του δημογραφικού προβλήματος είναι αυτές που καταδικάζουν χιλιάδες νέους και νέες στην ανεργία και την υποαπασχόληση, δημιουργούν και οξύνουν τα προβλήματα των νέων ζευγαριών.

ΛΕΝΕ ότι πρέπει να αποκατασταθούν ανισότητες και διακρίσεις ανάμεσα στους εργαζόμενους.

ΑΠΑΝΤΑΜΕ: Η θέση αυτή δεν αποσκοπεί στην προς τα πάνω αύξηση συντάξεων και παροχών αλλά είναι το εργαλείο για προς τα κάτω εξίσωση των δικαιωμάτων κι αυτό είχε και έχει ως αποτέλεσμα τη συνολική χειροτέρευση της κατάστασης των εργαζομένων. Αυτό το επιχείρημα χρησιμοποίησε η ΝΔ για να επιβάλλει τους νόμους Σιούφα, αυτό το επιχείρημα χρησιμοποίησε το ΠΑΣΟΚ για να επιβάλλει το νόμο Ρέππα.

Το ασφαλιστικό σύστημα είναι άδικο, γιατί ενώ αυξάνεται ο πλούτος που παράγουν οι εργαζόμενοι, ενώ αυξάνεται η παραγωγικότητα της εργασίας, το 70% των συνταξιούχων παίρνει συντάξεις κάτω από 600 ευρώ και αυξάνεται το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης.

Είναι άδικο γιατί οι εργαζόμενοι ενώ πληρώνουν άμεση και έμμεση φορολογία, καταβάλλουν υψηλές εισφορές για τη σύνταξη και την Υγεία.

ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ότι η ενοποίηση των ταμείων είναι αναγκαία γιατί αυτό θα οδηγήσει στην οικονομική τόνωση του ασφαλιστικού συστήματος.

ΑΠΑΝΤΑΜΕ: Η πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιεί την ενοποίηση για να καταργήσει δικαιώματα και να μειώσει παροχές κι αυτό αποδεικνύεται από το παράδειγμα των Ταμείων των τραπεζοϋπαλλήλων. Η ενοποίηση και η δημιουργία τριών ασφαλιστικών οργανισμών (μισθωτών, αγροτών, αυτοαπασχολούμενων) μπορεί να αποτελέσει εργαλείο προς όφελος του λαού στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας, στο πλαίσιο μιας πολιτικής που θα υπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων και θα οικοδομήσει ένα ασφαλιστικό σύστημα που θα ικανοποιεί τις ανάγκες τους.

ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ότι οι αλλαγές στην οικονομία, η χρησιμοποίηση των νέων τεχνολογιών καθιστούν αναγκαίο τον αποχαρακτηρισμό Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων.

ΑΠΑΝΤΑΜΕ: Οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, η εντατικοποίηση της δουλιάς, η επέκταση της χρησιμοποίησης των υπολογιστών, οι βλαβεροί παράγοντες που υπονομεύουν τη ζωή και την ασφάλεια των εργαζομένων στους εργασιακούς χώρους, οι επαγγελματικές ασθένειες, έχουν θέσει το ζήτημα της διεύρυνσης των Βαρέων και Ανθυγιεινών, τη λήψη ουσιαστικών μέτρων προστασίας, τη μείωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης.

Η αντιπαράθεση με τις άλλες δυνάμεις δεν περιορίζεται στη συνταξιοδότηση, ιδιαίτερη θέση έχουν τα προβλήματα της Υγείας - Πρόνοιας.

Η πολιτική που αντιμετωπίζει την Υγεία σαν εμπόρευμα είναι επικίνδυνη για τις εργατικές λαϊκές οικογένειες, που χρυσοπληρώνουν υποβαθμισμένες υπηρεσίες άμεσα είτε μέσα από τα ασφαλιστικά Ταμεία.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κυβερνούν τόσα χρόνια, αλλά παραμένει άλυτο το πρόβλημα της πρωτοβάθμιας φροντίδας Υγείας, ταλαιπωρούνται χιλιάδες εργαζόμενοι στα ιατρεία του ΙΚΑ και των άλλων Ταμείων, διατηρείται η άθλια κατάσταση στον τομέα της Υγιεινής - Ασφάλειας της Εργασίας, παραμένουν οι ελλείψεις σε μόνιμο προσωπικό και σε τεχνολογία στα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας, πληθαίνουν οι λίστες στα νοσοκομεία, οι ελλείψεις σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, στο ΕΚΑΒ. Οργιάζει το «φακελάκι».

Η κατάσταση αυτή εξαναγκάζει λαϊκές οικογένειες να στραφούν στον ιδιωτικό τομέα, με βαριές οικονομικές συνέπειες και τα πράγματα θα χειροτερεύουν με τις συμπράξεις ιδιωτικού - δημόσιου τομέα, μέσα από τις οποίες θα κτίζονται μονάδες υγείας από ιδιώτες, με υψηλό κόστος, θα διατίθενται σ' αυτούς υπηρεσίες, θα επεκτείνεται η εφαρμογή των ιδιωτικών -οικονομικών κριτηρίων, το κριτήριο του κέρδους.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση συμβάλλει στην ιδιωτικοποίηση - εμπορευματοποίηση της Υγείας, διαμορφώνει υποκατάστατα παροχής υπηρεσιών Υγείας π.χ. δημοτικά ιατρεία, προληπτικές εξετάσεις, αλλά οι υπηρεσίες αυτές δεν μπορούν να δώσουν ουσιαστικές λύσεις. Είναι ευκαιριακές - αποσπασματικές, περικλείουν σοβαρούς κινδύνους, είναι ο προθάλαμος που οδηγεί τους ασθενείς στον ιδιωτικό τομέα.