Πέρα από τα παραπάνω, κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι στη φάση αυτή δεν έχουμε «οργάνωση τρομοκρατικών ενεργειών», όπως γινόταν στις δεκαετίες του 1970 και του 1980. Τώρα έχουμε την οργάνωση της «εξάρθρωσης» της «17 Ν». Ακόμη κι αυτή, όμως, χρησιμοποιείται και πάλι, όπως ακριβώς και η εγκληματική δράση του προβοκατόρικου αυτού μηχανισμού. Η συκοφάντηση της Αριστεράς είναι και πάλι ο πρώτιστος στόχος. Μαζί με την επιχείρηση ενοχοποίησης κάθε ιδέας και φωνής μαζικής αντίστασης και αμφισβήτησης του κατεστημένου, τη νομιμοποίηση στη συνείδηση του λαού των κάθε είδους «τρομονόμων» και αντιδημοκρατικών μέτρων, τον εξωραϊσμό των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών, το μαζικό αποπροσανατολισμό από τα καυτά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, κλπ., κλπ. Και δεν αμφιβάλλουμε ότι θα υπάρχουν και άλλοι στόχοι και επιδιώξεις. Οπως ο επηρεασμός των πολιτικών εξελίξεων. Οχι, βέβαια, στην κατεύθυνση της αποδυνάμωσης του ισχύοντος πολιτικού συστήματος, αλλά της ενίσχυσής του, ίσως και του παραπέρα «εκσυγχρονισμού» του.