Μισθολόγιο λιτότητας και χειραγώγησης | ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ

Μισθολόγιο λιτότητας και χειραγώγησης

Πριν μερικές μέρες δόθηκε στη δημοσιότητα το πόρισμα για το νέο σύστημα αμοιβών των δημοσίων υπαλλήλων από τη σχετική επιτροπή του υπουργείου Εσωτερικών Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης (ΥΠΕΣΔΑ). Η ελεγχόμενη από την κυβέρνηση δημοσιότητα των περισσότερων μέσων ενημέρωσης, παρουσίασε επιλεκτικά και αποσπασματικά μόνο κάποια οικονομικά στοιχεία των σεναρίων του νέου μισθολογίου που προτείνει η επιτροπή, εμφανίζοντας τα, ως μεγάλες αυξήσεις που θα δοθούν τάχα στους δημόσιους υπάλληλους.

Στην πραγματικότητα όμως η ουσία του πορίσματος, όσον αφορά και στην οικονομική και στην πολιτική του διάσταση, αντανακλά και αναπαράγει την αντιλαϊκή κυβερνητική λογική. Υπέρτατη επιδίωξή του είναι να εντάξει και το νέο σύστημα αμοιβών των δημοσίων υπαλλήλων στην υπηρεσία της οικοδόμησης μιας πιο αποτελεσματικής και αξιόπιστης δημόσιας διοίκησης για την προώθηση των γενικότερων αντιλαϊκών κοινωνικοοικονομικών αναδιαρθρώσεων, για τις νέες ανάγκες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της παγκοσμιοποίησης και της «νέας τάξης πραγμάτων» του κεφαλαίου.

Στην κατεύθυνση της επίτευξης μιας τέτοιας δημόσιας διοίκησης, το πόρισμα της επιτροπής δίνει ιδέες που τις αντλεί από το γνωστό αντιδραστικό κυβερνητικό σχέδιο «ΠΟΛΙΤΕΙΑ», ή πιο σωστά αναμασά τις υπαγορευμένες από την κυβέρνηση ιδέες για μισθολόγιο που δεν μπορεί να είναι έξω από τα όρια της δημοσιονομικής πειθαρχίας και του προγράμματος σύγκλισης, για μισθολόγιο που να συμβάλλει στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, για μισθολόγιο που να εκσυγχρονίζει τη Δημόσια Διοίκηση στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης κλπ.

Για να γίνουν λοιπόν όλ' αυτά, μέσα από τις 140 σελίδες του πορίσματος, αναπτύσσεται μια φιλολογία για την τροχοπέδη του σημερινού μισθολογίου, της μη σύνδεσης μισθού -παραγωγικότητας, της ακώλυτης μισθολογικής και βαθμολογικής εξέλιξης, για μισθολόγιο των μη συνδεδεμένων επιδομάτων με την παραγωγικότητα κλπ. Επί λέξει το πόρισμα στη σελ.117 λέει: «Το σημερινό σύστημα αμοιβών των υπαλλήλων τόσο στο βασικό του κορμό, όσο και στην επιδοματική του πολιτική δε λαμβάνει καθόλου υπόψη αυτές τις παραμέτρους».

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι στις μισές σελίδες του το πόρισμα αναφέρεται στο ζήτημα της σύνδεσης μισθού παραγωγικότητας είτε με τη μορφή διαπιστώσεων για τις αγκυλώσεις του σημερινού μισθολογίου που δεν την περιέχει αυτήν τη σύνδεση, είτε με τη μορφή θετικής εμπειρίας από κάποια μισθολόγια άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης που την περιέχουν, για να καταλήξει ότι μια τέτοια σύνδεση είναι επιβεβλημένη τονίζοντας ότι «θα πρέπει να επιδιωχτεί μελλοντικά ένα μέρος των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων να χορηγείται μέσω ενιαίου κεντρικού φορέα και να συνδέεται με κριτήρια που θα σχετίζονται με την αποδοτικότητα του υπαλλήλου ή της μονάδας. Για τον σκοπό αυτό θα πρέπει να εισαχθεί κλίμακα απόδοσης με μετρήσιμους στόχους, ο βαθμός επίτευξης των οποίων θα αποφέρει μεγαλύτερο ή μικρότερο εισόδημα στον υπάλληλο». Σελ.86

Μ' αυτόν τον τρόπο κατ' αρχήν ενοχοποιεί το δημόσιο υπάλληλο για τη σημερινή γενική κακοδαιμονία στις δημόσιες υπηρεσίες, αφήνοντας στο απυρόβλητο τη ρουσφετοπολιτική και τη γενικότερη αντιλαϊκή πολιτική που εφάρμοσε και εφαρμόζει η κυβέρνηση στη Δημόσια Διοίκηση. Κύρια όμως έτσι επιδιώκει να υποβάλλει και να επιβάλλει την «ανάγκη» της σύνδεσης μισθού με την αξιολόγηση - χειραγώγηση των εργαζομένων στο Δημόσιο. Μια τέτοια σύνδεση που θα αξιολογεί παραγωγικά, τον υποτακτικό στην κυβερνητική πολιτική δημόσιο υπάλληλο, που θα τον πειθαναγκάζει σ' αυτήν την πολιτική, που θα τον μετατρέπει σε πειθήνιο γρανάζι της κρατικής μηχανής. Γι' αυτό το λόγο το πόρισμα σαφώς υποδεικνύει τη σύνδεση του μισθού με την αξιολόγηση και για τη μονιμοποίηση και για τη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη και για την παροχή κάποιων επιδομάτων. Πολλαπλές αξιολογήσεις σκοπιμότητας, ατομικές και συλλογικές κατά υπηρεσιακή μονάδα, για πολλαπλή πολιτική και οικονομική ομηρία των εργαζομένων στο Δημόσιο.

Οσον αφορά δε στην επιδοματική πολιτική, το πόρισμα, με βάση τις νέες ανάγκες του κεφαλαίου, την αναβαθμίζει και την ορθολογικοποιεί. «Η σωστή αντιμετώπιση της επιδοματικής πολιτικής θα ήταν η δημιουργία ενός κεντρικού φορέα, ο οποίος θα αντλεί πόρους και από τους ειδικούς λογαριασμούς και θα αναλάβει τη χρηματοδότηση της υλοποίησης του προγράμματος διοίκησης με στόχους και αποτελέσματα» σελ.21. «αυτός ο φορέας θα αναλάβει την υλοποίηση του προγράμματος Στοχοθεσίας - Αξιολόγησης των δημοσίων υπηρεσιών και σύνδεσης της αποδοτικότητας με τις αποδοχές». Σελ.118. Μέσα απ' αυτές τις φράσεις το πόρισμα όχι απλά διαιωνίζει τη δοκιμασμένη αντεργατική επιδοματική πολιτική του διαίρει και βασίλευε αλλά και τη διαφοροποιεί με βάση τη διαβόητη αποδοτικότητα στους «στόχους και στα αποτελέσματα» των επιλογών του κεφαλαίου, και το κυριότερο, την πηγή χρηματοδότησής της, τη φορτώνει στους ειδικούς λογαριασμούς, που θα δημιουργηθούν από «τελόσημα» υπέρ αυτών των λογαριασμών που θα πληρώνουν οι συναλλασσόμενοι με τις δημόσιες υπηρεσίες πολίτες. Τα θέλει όμως αυτά τα επιδόματα το πόρισμα και για να συνεχίσουν να παίζουν το ρόλο τους ως μηχανισμός καθήλωσης των συντάξεων, αφού αυτά δεν υπολογίζονται στις συντάξεις.

Αλλά και τα επιδόματα θέσης προϊσταμένων τα αυξάνει σημαντικά για να αποτελέσουν κίνητρο στο να αυξηθεί το ενδιαφέρον στον εποπτικό, αστυνομικό, ελεγκτικό, διοικητικό, και πειθαρχικό ρόλο των προϊσταμένων σε βάρος των υφισταμένων τους υπαλλήλων, στην κατεύθυνση της χειραγώγησής τους στην κυβερνητική πολιτική. Και για ακόμα καλύτερα αποτελέσματα σ' αυτήν την κατεύθυνση, το πόρισμα προβλέπει «προσέλκυση στελεχών στο Δημόσιο και από τον ιδιωτικό τομέα» σελ.84.

Οσον αφορά δε στα περιβόητα οικονομικά οφέλη που μεταφράζονται σε αυξήσεις μισθών και πάνω από 17%, όπως παρουσιάστηκαν σε πολλά ΜΜΕ για τις ανάγκες των κυβερνητικών προεκλογικών σκοπιμοτήτων, ταιριάζει να απαντήσουμε με τη λαϊκή φράση «άνθρακες ο θησαυρός», για τους εξής λόγους: Πρώτον γιατί η εφαρμογή του όποιου μισθολογίου σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Οικονομίας και άλλων κυβερνητικών παραγόντων θα αρχίσει από 1/1/2004 και σύμφωνα με το πόρισμα αυτή η εφαρμογή θα είναι σταδιακή, σε βάθος χρόνου και μέχρι πενταετίας. Και δεύτερον γιατί και αν ακόμα δεχτούμε ότι προκύπτει αύξηση 17%, αυτή είναι εικονική, γιατί σύμφωνα με το πόρισμα το ήμισυ αυτής της αύξησης είναι η εισοδηματική πολιτική τριετίας και το 12,5% η εισοδηματική πολιτική της πενταετίας. (Αν έχουμε σταδιακότητα εφαρμογής του μισθολογίου σε βάθος τριετίας ή πενταετίας, αντίστοιχα). Επομένως, σύμφωνα και με το πόρισμα, μέσα σ' αυτά τα χρονικά διαστήματα θα ισομοιραστεί και ουσιαστικά θα εκμηδενιστεί ένα ελάχιστο ποσό. Αν συσχετίσουμε δε αυτές τις «αυξήσεις» και με τις πολλαπλές συνδέσεις των μισθών με τη λεγόμενη αποδοτικότητα, τότε προβάλλει, με σύγχρονη μορφή, ο βραχνάς της νέας λιτότητας χωρίς τέλος. Αλλά και αν ακόμα αυτό το 17% δινόταν ως αύξηση ολόκληρο σήμερα, πάλι θα ήταν πολύ πίσω από τις κατά 30% απώλειες που είχαν οι μισθοί τα τελευταία χρόνια, λόγω της διαρκούς λιτότητας και πολύ περισσότερο θα ήταν πιο πίσω από τις σύγχρονες αυξημένες ανάγκες των εργαζομένων.

Από όλα τα παραπάνω εύκολα συνάγεται το συμπέρασμα ότι και αυτά τα σχέδια για νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων δεν είναι ξεκομμένα από τη γενικότερη αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική. Ισα ίσα που και αυτό το νέο μισθολόγιο, η κυβέρνηση το μετατρέπει σε όργανο περάσματος και θωράκισης αυτής της πολιτικής της των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων στη Δημόσια Διοίκηση και γενικότερα.

Μεγάλες ευθύνες γι' αυτήν την εξέλιξη έχει και η πλειοψηφία της διοίκησης της ΑΔΕΔΥ, γιατί με την προβολή του αιτήματος του μισθολογίου, όχι μόνο εγκατέλειψε κάθε οικονομική διεκδίκηση τα τελευταία χρόνια, αλλά έδωσε και στην κυβέρνηση άλλοθι, και για να διαιωνίζει τη σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων λιτότητα και για να προωθεί τις αντεργατικές μισθολογικές αναδιαρθρώσεις, αλλά και να κάνει ελιγμούς εντυπωσιασμού για να ψαρεύει ψήφους σε θολά νερά ενόψει των δημοτικών - νομαρχιακών και αργότερα των βουλευτικών εκλογών.

Ολα αυτά επιβεβαιώνουν την κατεύθυνση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, του ΠΑΜΕ, για συγκρότηση άμεσα ενός ενιαίου μετώπου ταξικών και αποφασιστικών αγώνων όλων των εργαζομένων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, για τη συνολική σύγκρουση και ανατροπή της συνολικής αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής που γεννά, αναπαράγει, διαιωνίζει και εντείνει την εκμετάλλευση των εργαζομένων και μέσα από τη μισθολογική πολιτική και από τις άλλες επιμέρους και γενικότερες πολιτικές.

του
ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΓΚΑΒΑΝΑΚΗ*
Ο Δ. Αγκαβανάκης είναι μέλος της γραμματείας του ΠΑΜΕ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

«Μποναμάς» λιτότητας και αυταρχισμού (2004-01-06 00:00:00.0)

Σήμα κατατεθέν η σύνδεση μισθού - αποδοτικότητας (2003-01-21 00:00:00.0)

Θέλουν αυξήσεις, τους δείχνουν «μισθολόγιο» (2002-08-28 00:00:00.0)

Σταθερά στο δρόμο της συναίνεσης (2001-09-15 00:00:00.0)

Δήλωση του αντιπροέδρου της ΑΔΕΔΥ στο "Ρ" (1996-05-31 00:00:00.0)

Νέο μισθολόγιο για "εκσυγχρονιστική" λιτότητα (1996-05-31 00:00:00.0)