Τους παρακολουθείς και δεν ξέρεις τι να αισθανθείς. «Οργή», για την υποκρισία τους; «Ντροπή» για το κατάντημά τους; «Πίκρα» για τη χώρα σου, για την «άτυχη» χώρα σου, που της έλαχε να ασελγούν επάνω της με τέτοια αυθάδεια Λαλιώτηδες και Ψωμιάδηδες;

Κυβερνώντες και επίδοξοι κυβερνώντες. Ενα κουβάρι. Ενα άθλιο κουβάρι. Μπροστά στο «ντοβλέτι» δεν τους ενδιαφέρει τίποτα. «Γαία πυρί μειχθήτω»! Αρκεί να πάρουν την καρέκλα. Με κάθε τρόπο. Με κάθε κόστος. Με κάθε μέσο.

Μιλούν για ακροδεξιά. Και οι μεν και οι δε. Λίγες μέρες πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου εισάγουν τη «μαυρίλα» από την πίσω πόρτα. Τάχα μου για να την «ξορκίσουν»... Καθιστούν τους «χουνταίους» μέγεθος «κρίσιμο». Τους αναγορεύουν σε «παράγοντες» του παιχνιδιού. Τους ανασύρουν από το βρικολακιασμένο παρελθόν. Δίνουν τα «ρέστα» τους στην επιχείρηση απαξίωσης κάθε έννοιας δημόσιου λόγου και πολιτικής αντιπαράθεσης. Το παιχνίδι τους έχει όνομα. Είναι το παιχνίδι της επώασης του αυγού του φιδιού.

Ο κοινοβουλευτισμός τους προέκυψε ως «αλλαγή φρουράς» του καθεστώτος της επταετίας. Τώρα επιστρέφει στις ρίζες του...

Οι μεν, της ΝΔ, συνδιαλέγονται με τα ακροδεξιά απολιθώματα για να μη χάσουν ψήφους. Οι δε, του ΠΑΣΟΚ, εφευρίσκουν «ακροδεξιό κίνδυνο», κινούμενοι από γνήσιο... ψηφοθηρικό ενδιαφέρον.

Είναι οι ίδιοι που ανέσυραν βασιλικό διάταγμα απειλώντας τους αγρότες με «χρήση όπλων» (!) της αστυνομίας κατά των κινητοποιήσεών τους. Που επιστράτευσαν τρεις μήνες τους ναυτεργάτες, όπως πριν τους τελωνειακούς. Είναι οι ίδιοι που στέλνουν τους μαθητές στα δικαστήρια γιατί διαδηλώνουν και τους χαφιέδες της Ασφάλειας με τα πολιτικά για να προβοκάρουν τις εργατικές συγκεντρώσεις.

Αυτοί θα μας σώσουν (!) από την «ακροδεξιά». Και οι μεν και οι δε...