Η προσπάθεια της κυβέρνησης να σπείρει τον εφησυχασμό για την προώθηση νέων αντεργατικών ρυθμίσεων με στόχο τις εργασιακές σχέσεις, υπονομεύεται συστηματικά από την ίδια. Οι επόμενοι μήνες, με αποκορύφωμα το 2003, θα σημάνουν μια νέα σκληρή επίθεση στα εναπομείναντα εργατικά δικαιώματα, προκειμένου η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να ολοκληρώσει το «έργο» της πλήρους «ευελιξίας» των εργασιακών σχέσεων.

Η σχετική παρέμβαση του υφυπουργού Εργασίας Λ. Τζιόλα, στο τελευταίο Συμβούλιο Υπουργών Απασχόλησης και Κοινωνικής Πολιτικής, είναι αποκαλυπτική πέρα από κάθε αμφισβήτηση, για το τι ακριβώς σκοπεύει άμεσα να πράξει η κυβέρνηση. «Η ελληνική προεδρία έθεσε ως κεντρική προτεραιότητα τη μεταρρύθμιση της στρατηγικής για την απασχόληση», τόνισε ο Λ. Τζιόλας.

Προηγουμένως, το Συμβούλιο είχε εκφράσει την ικανοποίησή του για τον απολογισμό της πενταετούς εμπειρίας της ευρωπαϊκής στρατηγικής για την απασχόληση, ενώ, όπως σημειώνεται στο δελτίο Τύπου του υπουργείου Εργασίας, «υποδέχτηκε θετικά τις νέες προτάσεις για το συγχρονισμό των κατευθυντήριων γραμμών οικονομικής πολιτικής και της πολιτικής για την απασχόληση».

Είναι φανερό ότι για την Ευρωπαϊκή Ενωση δεν μπορεί να υπάρξει αυτός ο «συγχρονισμός» έξω από τις κατευθύνσεις του προγράμματος σταθερότητας, το οποίο παραπέμπει σε ένα ιδιαίτερα σκληρό πλαίσιο αντιμετώπισης των πραγματικών αναγκών των λαών της. Ταυτόχρονα, η «ικανοποίηση» για τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν τα τελευταία πέντε χρόνια είναι ενδεικτική για το τι θα επακολουθήσει.

Το χτύπημα του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, οι όροι και τα ποσοστά απολύσεων, η ισχύς των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η πλήρης απασχόληση, τα ασφαλιστικά δικαιώματα, παραμένουν στο στόχαστρο του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.

Δεν είναι τυχαίο ότι στην Ελλάδα η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ξαναχρησιμοποιήσει την απάτη του «κοινωνικού διαλόγου», ενισχύοντας μάλιστα θεσμικά τη λειτουργία του με το «Εθνικό Φόρουμ». Οι συχνές δηλώσεις του υπουργού Εργασίας Δ. Ρέππα, ότι στο φόρουμ θα μπορούν να συζητηθούν θέματα χωρίς να τα θέσει κατ' ανάγκη η κυβέρνηση, αλλά και κάποιος από τους «εταίρους», προαναγγέλλουν επί της ουσίας τη νέα επίθεση στις κατακτήσεις της εργατικής τάξης.