Ο εργασιακός μεσαίωνας προχωρά και μέσα από την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οι ανατροπές των εργασιακών σχέσεων, η «ομηρία», η «μαύρη εργασία» και οι μισθοί πείνας αποτελούν μέρος μόνον των όσων αντεργατικών δράσεων προωθούνται μέσα από το νέο ρόλο που ανατίθεται στους ΟΤΑ, ως πιλότων για την εφαρμογή των αντιλαϊκών επιλογών της κυβέρνησης. Και οι αιρετοί, δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι, καλούνται να τις εφαρμόσουν και να γίνουν συνυπεύθυνοι ή να αντισταθούν.

Η τραγική διάσταση αυτού του νέου ρόλου αποκαλύφθηκε μέσα από την αγωνία περίπου 200 συμβασιούχων του Δήμου Κασσάνδρας Χαλκιδικής, που απασχολούνται σε διάφορες υπηρεσίες και εδώ και μήνες παραμένουν απλήρωτοι. Ο δήμος οφείλει στους συμβασιούχους εργαζόμενους-ομήρους δεκάδες εκατομμύρια δραχμές.

Χτες το μεσημέρι οι εργαζόμενοι ήρθαν αντιμέτωποι με το δήμαρχο, κ. Παπαγιάννη, και τον πρόεδρο της Δημοτικής Επιχείρησης, κ. Τζούμα, ενώπιον της προϊσταμένης της Επιθεώρησης Εργασίας, στον Πολύγυρο Χαλκιδικής. Η εργατική διαφορά συζητήθηκε και ο δήμαρχος δεσμεύτηκε ότι μέχρι τις 30 του Νοέμβρη κάθε εργαζόμενος θα εισπράξει 900 ευρώ, ενώ μέχρι τις 15 του Δεκέμβρη θα εξοφληθεί το 70% της συνολικής οφειλής, μέσα από δάνειο που αναμένεται να πάρει η Δημοτική Επιχείρηση. Το υπόλοιπο 30% των δεδουλευμένων θα κληθεί να καταβάλει η επόμενη δημοτική αρχή.

Ομως, οι εργαζόμενοι είναι επιφυλακτικοί. Φοβούνται ότι τελικά δε θα πληρωθούν τα δεδουλευμένα τους. Και οι φόβοι τους είναι βάσιμοι, αφού στην πλάτη τους, και ως ένα βαθμό και με δική τους ευθύνη, παίζεται ένα βρώμικο παιχνίδι.

Μέσα από τη συζήτηση στη διάρκεια της τριμερούς συνάντησης αλλά και από τα όσα δήλωσαν στο «Ρ» οι εργαζόμενοι, αποκαλύφθηκε ένας πρωτοφανής εργασιακός μεσαίωνας που συνεχίζεται και γιγαντώνεται τα τελευταία 5 χρόνια.

Οι δήμοι δεν μπορούν να κάνουν προσλήψεις για να καλύψουν τις ανάγκες των υπηρεσιών τους. Ο Δήμος Κασσάνδρας, που έχει μόνιμο προσωπικό μόλις περίπου 30 άτομα, προχώρησε σε προσλήψεις μέσω των Δημοτικών Επιχειρήσεων. Οι συμβασιούχοι απασχολούνταν ως υπάλληλοι στην ύδρευση, στην αποχέτευση, στην καθαριότητα, στη Δημοτική Αστυνομία, ακόμη και σε διοικητικές υπηρεσίες, καλύπτοντας πάγιες ανάγκες.

Οπως καταγγέλλουν οι ίδιοι, προσλαμβάνονταν με 6μηνη σύμβαση και απασχολούνταν για 12 μήνες. Μετά γινόταν ανανέωση της σύμβασης και το σκηνικό επαναλαμβανόταν. Ορισμένοι έπαψαν να εργάζονται πριν τη λήξη της σύμβασής τους προκειμένου να καλυφθεί η παράτυπη προηγούμενη εργασία τους. Ο Παναγιώτης εργάζεται εδώ και τρία χρόνια στη Δημοτική Αστυνομία, όμως η εργασιακή σχέση που εμφανίζεται μέσα από τις συμβάσεις που έχει υπογράψει είναι συνολικής διάρκειας 16 μηνών. Η Εφη δούλεψε επίσης στη Δημοτική Αστυνομία, από τον περασμένο Μάη μέχρι και τον Οκτώβρη με μια 2μηνη σύμβαση. Ο Δημήτρης εδώ και 11 μήνες δουλεύει στην ύδρευση με 8μηνη σύμβαση.

Ολοι τους απλήρωτοι. Οπως επίσης και ο Κώστας Ζ. που δουλεύει εδώ και 5 χρόνια στην καθαριότητα. Είναι πολύτεκνος και παραμένει απλήρωτος εδώ και 13 μήνες. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι εργαζόμενοι κλήθηκαν να υπογράψουν για δεδουλευμένα που ποτέ δεν έλαβαν.