Δε θυμίζει κάτι από Τζαννετάκο (όχι τον 4χ4) αυτόν τον καιρό η κυβέρνηση; Οπως στις παλιές ελληνικές ταινίες ο συμπαθής ηθοποιός αποδεχόταν τη μοίρα του, να τον καρπαζώνει ο Βουτσάς με την παρέα του, έτσι και οι κυβερνώντες. Στην περίπτωση του Τζαννετάκου το απαιτούσε ο ρόλος. Στην περίπτωση του πρωθυπουργού, επίσης...

Ο ρόλος εν προκειμένω στηρίζεται στο εξής σενάριο: Η μεν ΕΕ δε θέλει την Τουρκία στους κόλπους της. Η δε Αμερική τη θέλει. Και τι δουλιά έχουν οι ΗΠΑ με την ΕΕ, θα πείτε. Ρωτήστε τους ευρωλάγνους...

Στο πλαίσιο, δε, αυτής της αντιπαράθεσης μεταξύ των δυο κέντρων (ΗΠΑ - ΕΕ), έρχεται ο Μπους και λέει στο δικό μας: «Ελα εδώ εσύ, αφού εσένα βάζουν μπροστά οι άλλοι για να λένε "όχι" στην Τουρκία, εσύ θα πεις "ναι" στην Τουρκία». «Μάλιστα», απαντάει ο δικός μας «αλλά θα πάρω και 'γώ κάτι;»...

Εκεί ακριβώς ακούγεται το «φάαααπ»! Κι από τους μεν και από τους δε. Αυτό θα πει «ισχυρή Ελλάδα». Με... «ισχυρό σβέρκο».