Η χρεοκοπία της εθνικής γλώσσας έχει πια συντελεστεί. Λέξεις καίριες και αποφασιστικές για την επικοινωνία μας δεν είναι δυνατό να χρησιμοποιηθούν, γιατί από μόνες τους δεν έχουν πια κανένα νόημα. Εχουν μετατραπεί σε ενοχλητικά μηχανάκια, που κουρδίζονται και μετακινούνται πέρα - δώθε, κάνοντας εκείνο το γνωστό μεταλλικό θόρυβο, που κάνουν όλα αυτά τα κουρδιστά παιχνίδια στα χέρια νηπίων και αμαθών. Δε μιλώ, βέβαια, για μια χρεοκοπία στην περιοχή της γραμματικής ούτε του συντακτικού. Δε μιλώ για μια χρεοκοπία της εκφραστικής ή της διατύπωσης του πλούτου των λέξεων και της διαφάνειάς τους. Μιλώ για τη χρεοκοπία της εθνικής μας γλώσσας, στα πλαίσια της πολιτικής κρίσης, όπως προσπαθούν να την περιγράψουν οι κήρυκες της κυβέρνησης, αλλά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, συσσωρεύοντας λέξεις που δε μεταφέρουν νοήματα, αλλά αναδίδουν δυσοσμίες. Κάθε μέρα χαλκεύονται νεόκοπες εκφράσεις, που θέλουν να πουν αυτό αλλά στο τέλος λένε το άλλο, γιατί το άλλο μπορεί να είναι αυτό και να μη σημαίνει το άλλο. Επιχειρούνται και λεκτικές συνθέσεις επαναπροσδιορίζονται οι παλιές, ενώ οι νέες αποκτούν αποχρώσεις καινούριες, που, ενώ δεν είναι οι παλιές, μπορεί να μην είναι ούτε και οι καινούριες. Κάθε δυνατότητα επικοινωνίας αποτυγχάνει και καμιά συνεννόηση δεν προωθείται.

Τι να αποκομίσεις, λοιπόν, από αυτή τη χρεοκοπημένη εθνική γλώσσα! Με τέτοια γλώσσα πώς να διηγηθείς και πώς να διαμαρτυρηθείς! Πώς να χαρακτηρίσεις τους ψεύτες, τους κλέφτες, τους φυγάδες, τους πληρωμένους ελεγκτές, τους απόντες εκπροσώπους! Δεν υπάρχουν οι αντίστοιχες λέξεις. Τις έχουν φυγαδεύσει. Τις καταχώρησαν σε λαθραίους λογαριασμούς και τις εξαργύρωσαν στα παζάρια της κυβερνητικής «μη - λεξίας»! Κι ό,τι μας λένε και μας διηγούνται δεν είναι με λέξεις φτιαγμένες με την αλήθεια, αλλά με μαρκαδόρους και σπρέι όπως οι λέξεις στα ντουβάρια των γηπέδων «sark», «gate», «satan», «tifosi», «metal» κ.ά. Γι' αυτό κι όταν μας μιλούν για ευθιξία, ήθος, ντροπή, απάτη, επικοινωνία, αγροτιά, εργατιά και διαπλοκή δεν εννοούν την ευθιξία, το ήθος, την ντροπή, την απάτη, την επικοινωνία, την αγροτιά, την εργατιά και τη διαπλοκή. Φαίνεται να μην ξέρουν τι νόημα έχουν αυτές οι λέξεις, πώς συντάσσονται και ούτε πώς γράφονται. Γι' αυτό κι όταν τις χρησιμοποιούν είναι σαν να παίζουν με τα πολύχρωμα μπαλόνια της Αποκριάς και πότε τα φουσκώνουν και πότε τα σπάνε, για να απολαύσουν τα θορυβώδη σπασίματα μόνοι αυτοί, απροσάρμοστοι και αναξιόπιστοι, χρεοκοπημένοι ψευτονταήδες, χρυσοθήρες της Αγριας Δύσης.

Οσοι, όμως, μιλούν σωστά την εθνική μας γλώσσα και δεν παίζουν με τις λέξεις της. Οσοι λέμε «τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη» πρέπει να αντισταθούμε, να αρνηθούμε, να καταγγείλουμε από την αρχή με τις ίδιες λέξεις, γιατί δεν υπάρχουν άδειες λέξεις, δεν υπάρχουν χυδαίες λέξεις, υπάρχουν άδειοι και χυδαίοι άνθρωποι. Πρέπει να τους αρνηθούμε το δικαίωμα να μιλούν. Να αντισταθούμε στην ηθική που μας επιβάλλουν. Να καταγγείλουμε τα ψεύδη και τις βωμολοχίες τους. Είναι ώρα «να βγούμε στους δρόμους» που λέει κι ένα παλιό τραγουδάκι, που το λέγαμε όταν ήμασταν μικροί, γιατί δεν ξέραμε τι θα πει «βγαίνω στους δρόμους». Ούτε οι δικαστές, ούτε οι χειρουργοί μπορούν να μας υποκαταστήσουν. Οι πρώτοι είναι υπηρεσιακοί. Οι δεύτεροι είναι κερδοσκόποι. Φοβούμαι πως θα μας γελάσουν και οι δύο. Εγώ, μια φορά, το δηλώνω δημόσια πως αρνούμαι να αντικαταστήσω την ηδονή του πολέμου με την ταμπέλα «εθνική άμυνα». Προτιμώ να μείνω έτσι, ανυπεράσπιστος! Προτιμώ να δημιουργώ και όχι να σκοτώνω στο όνομα της αγαπημένης πατρίδας!