Μπόλικη είναι και πάλι η σχετική φιλολογία, με αφορμή το τελευταίο γκάλοπ της «Μέτρον Ανάλυσις». Ερωτήματα, όπως ποιο κόμμα έρχεται πρώτο, ποιο δεύτερο, με ποια διαφορά, ποιον θεωρούν οι ερωτώμενοι ως καταλληλότερο πρωθυπουργό, κλπ., κλπ. γίνονται αντικείμενο αναλύσεων, εκτιμήσεων, σχολίων και δηλώσεων. Πάντα, βέβαια, στο πλαίσιο του δικομματισμού και της παραπέρα ενίσχυσής του.

Ουσιαστικά, βέβαια, και η τελευταία δημοσκόπηση φανερώνει όλα όσα οι πάντες γνώριζαν και πρόσφατα επαναβεβαιώθηκαν με τις νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές. Συγκεκριμένα: Πρώτον, η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων συνεχίζουν να βρίσκονται εγκλωβισμένοι στο πλαίσιο του δικομματισμού. Οι δύο στους τρεις ερωτώμενοι απορρίπτουν την πολιτική της κυβέρνησης, αλλά οι μισοί εξ αυτών προτιμούν τη ΝΔ, παρότι πρεσβεύει και εξαγγέλλει την ίδια ουσιαστικά με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πολιτική. Δεύτερον, το ίδιο περίπου ισχύει και για τη ΝΔ. Οι δύο περίπου στους τρεις απορρίπτουν την πολιτική της, αλλά οι μισοί εξ αυτών προτιμούν το ΠΑΣΟΚ, παρότι αρκετοί βλέπουν τη σύμπλευσή του με την πολιτική της ΝΔ. Με άλλα λόγια, γίνονται φανερά και τα αδιέξοδα του δικομματισμού, τα οποία σήμερα κρύβονται πίσω από δευτερεύουσες και ανούσιες διάφορες των βασικών εκπροσώπων του, αντιλήψεις και λογικές του μικρότερου κακού, πολύμορφη χειραγώγηση των συνειδήσεων, κλπ., κλπ. Μέχρι πότε, όμως;