Πριν από χρόνια, όταν ήμασταν παιδιά, δεν ξέραμε τι ακριβώς γινόταν πίσω από τα κλειστά παράθυρα της γειτονιάς μας. Ούτε μας εξηγούσαν οι μεγάλοι, γιατί ο κυρ Νίκος, σύζυγος της κυρίας Βικτωρίας και μανάβης της γειτονιάς μας, χανότανε πότε πότε και όταν τον βλέπαμε, ύστερα από μέρες να φρεσκάρει με το ποτιστήρι τα μπαγιάτικα ζαρζαβατικά του, όλο και κάποιο τσιρότο σκέπαζε μια κρυφή πληγή στο μεγάλο του μέτωπο.

Ετσι μεγαλώναμε εμείς, με τη ζωή μας γεμάτη μυστήρια, τους χωροφύλακες να μπαινοβγαίνουν στα σπίτια μας και να προσκαλούν τους μεγάλους στο Τμήμα για προσωπική τους υπόθεση κι αυτοί να επιστρέφουν συνοφρυωμένοι, με το σχετικό τσιρότο στο κούτελό τους. Ωστόσο, μέσα σ' εκείνα τα περίεργα «μυστήρια» υπήρχε και κάτι που μας βόλευε εμάς τα παιδιά και μας έκανε να χαιρόμαστε μακριά από τις πονεμένες ιστορίες και τα ματωμένα τσιρότα των μεγάλων. Κι αυτό που μας βόλευε και μας έκανε να χαιρόμαστε ήτανε οι τέσσερις εποχές του χρόνου, που τις περιμέναμε κι αυτές έρχονταν. Τον χειμώνα τον καταλαβαίναμε από τα χιόνια. Την άνοιξη από τα λουλούδια. Το καλοκαίρι από τους καύσωνες και το θερισμό. Και το φθινόπωρο από τον τρύγο και τα κόκκινα μήλα. Ητανε αλλαγές που τις χαιρότανε κι ο κυρ Νίκος στο μίζερο μανάβικό του. Το χειμώνα ανάμεσα στα καρότα και στα λάχανα. Την άνοιξη με τα μαρούλια και τα φρέσκα κρεμμυδάκια. Το καλοκαίρι με τα ροζακιά της Χαλκιδικής και τα μαύρα σύκα από το Μελισσοχώρι. Και το φθινόπωρο με τα κυδώνια και τα κάστανα απ' το Χορτιάτη.

Πέρασαν, όμως, τα χρόνια. Ο κυρ Νίκος πέθανε πριν από χρόνια. Τον έκλαψε όλη η γειτονιά. Και μεις προσέξαμε πως ακόμα και μέσα στην κάσα δεν έλειπε το τσιρότο από το κίτρινο μέτωπό του. Και οι τέσσερις εποχές; Πάνε κι αυτές. Ούτε τη μια αναγνωρίζουμε ούτε την άλλη. Μπερδεύτηκαν πια τα φρέσκα κρεμμυδάκια με τα μαύρα σύκα από το Μελισσοχώρι και τα κυδώνια του Χορτιάτη με τα λάχανα από τον Λαγκαδά. Κι για όλο αυτό το μπέρδεμα φταίει το βαρομετρικό χαμηλό. Πότε έρχεται από την Ιταλία και πότε από την Κεντρική Ευρώπη. Και κει που χαιρόμαστε το ξανθό καλοκαίρι μας να οι μπόρες και τα αστροπελέκια. Να ο Κηφισός και οι ελαφρές χιονοπτώσεις στα γύρω ορεινά και σε μερικές περιοχές με χαμηλό υψόμετρο. `Η εκεί που χαιρόμαστε τα λάχανα και τα καρότα του «κυρ Νίκου» να οι όψιμες λιακάδες και η κόκκινη βροχή της Αφρικής. Γιατί; Γιατί λέει ένα άλλο «βαρομετρικό χαμηλό» πέρασε βορειοανατολικά και επηρέασε τον καιρό της χώρας μας!

Με το «τσιρότο» όμως; Τι γίνεται με το τσιρότο; Αυτό δεν άλλαξε. Μπορεί, βέβαια, να μην είναι κολλημένο στο κούτελό μας, κάπου όμως εκεί στο βαθύ μας μέσα σκεπάζει τις πληγές που ακόμα δεν έκλεισαν!