Και ξαφνικά σαν να ξύπνησαν από το λήθαργο. Για ορισμένους γράφουμε, που στο «και πέντε» διαμαρτύρονται για το κλείσιμο της «Σίσσερ». Πρώτος ο πρόεδρος του Συνασπισμού, ο οποίος με γραπτή δήλωσή του αυτό που έχει να καταλογίσει στην κυβέρνηση είναι ότι «παρακολουθεί ως θεατής τις δραματικές εξελίξεις, την αποβιομηχάνιση της χώρας», και αφήνει «την οικονομία στον αυτόματο πιλότο της αγοράς»..!

Μα ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν είναι θεατής, αλλά είναι πρωταγωνιστής σε αυτές τις δραματικές οικονομικές εξελίξεις. Είναι η πολιτική της ανταγωνιστικότητας, της αύξησης της παραγωγικότητας και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, που εξασφαλίζοντας τα κέρδη των ευρωπαϊκών πολυεθνικών - όπως της «Σίσσερ» - στερεί με το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» το μεροκάματο σε 500 εργάτριες. Οσο για τον «αυτόματο πιλότο της αγοράς», ας μη διαμαρτύρεται ο πρόεδρος του ΣΥΝ. Γιατί στηρίζοντας το Μάαστριχτ, την ΟΝΕ κλπ. δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να αναγορεύει την «αγορά» και τις πολυεθνικές σε δικτάτορες της κοινωνίας.

«Από την 1η του Ιούνη θα είμαστε στον κατάλογο των ανέργων», αναφωνεί η πρόεδρος του Σωματείου. Και όμως, το κλείσιμο δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Τα τελευταία τρία χρόνια το πρόβλημα σιγοκαίει. Τριακόσιοι εξήντα εργαζόμενοι ...πήγαν άκλαφτοι. Τι έκανε τόσα χρόνια η ηγεσία του Σωματείου; Αντί να ξεσηκώσει τους εργαζόμενους σε αγώνα ζωής και θανάτου, υπονόμευσε την αγωνιστική προοπτική και αποδέχτηκε «λύσεις» που οδήγησαν μέχρι και στη μείωση των αποδοχών! Εθρεψε επικίνδυνες αυταπάτες, που τώρα δυστυχώς πληρώνονται.

Οσο για το ΕΚΑ και τα ψελλίσματά του «για μποϊκοτάζ» των προϊόντων της εταιρίας, τι να πούμε; Οι άνθρωποι έχουν χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Και γι' αυτό είναι επικίνδυνοι για τους εργαζόμενους.