Ο επαγγελματικός αθλητισμός και οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν φτάσει σε αδιέξοδο και οι αρμόδιοι αναγκάστηκαν να προβληματιστούν. Οχι βέβαια για την ορθότητα των επιλογών τους αλλά μπρος στο φάσμα της κατάρρευσης με στόχο κινήσεις εξωραϊσμού. Στο πλαίσιο αυτό, ο υφυπουργός Αθλητισμού, Γ. Λιάνης, εξέφρασε κατά τη δεύτερη μέρα της άτυπης συνόδου των ομολόγων του στην Ευρωπαϊκή Ενωση, διαπιστώσεις όπως για «κρίση που συχνά πλήττει το Παγκόσμιο Αθλητικό Κίνημα, κρίση ιδεολογική καθώς πλήττεται ο φιλοσοφικός πυρήνας των Αγώνων από την άκρατη εμπορευματοποίηση, κρίση λειτουργική καθώς οι επιδόσεις αποτελούν συχνά αυτοσκοπό και συχνά προβολή συμφερόντων». Ταυτόχρονα αναλώθηκε και σε θεωρητικές αναζητήσεις, όπως ότι «πρέπει να διερευνήσουμε την αξία του ιδεώδους σε σχέση με την πραγματικότητα, την αξία της συμμετοχής έναντι της νίκης, του συναγωνισμού έναντι του ανταγωνισμού».

Συνεχίζοντας ο υφυπουργός τη θεωρητικολογία μίλησε περί της ανάγκης «να τεθεί σε εντελώς νέα βάση η οργάνωση, ο τρόπος διεξαγωγής, οι προϋποθέσεις ανάληψης και ο αριθμός των αθλημάτων των Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων», ενώ έθεσε θέμα αναβάθμισης του ρόλου της Αρχαίας Ολυμπίας και υποστήριξε ότι η Ολυμπιακή Φλόγα «δεν πρέπει να εμπορευματοποιείται ούτε να νοθεύεται». «Ξέχασε» πάντως να πει ότι η κυβέρνηση, της οποίας είναι μέλος, δεν αντέδρασε όταν η Φλόγα ξεπουλιόταν με το... μέτρο όπως και ότι είναι μέρος όλης της κατάντιας που λέγεται εμπορευματοποιημένος αθλητισμός και αγώνες.

Κατά τα άλλα, σημείωσε τα γενικά σωστά στοιχεία για την εξέλιξη αυτής της εμπορευματοποίησης, λέγοντας: «Στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896 υπήρχαν ελάχιστα αθλήματα. Στο πρόγραμμα των Αγώνων του 2004 στην Αθήνα θα υπάρχουν 28 αθλήματα με 296 αγωνίσματα». Και να παραδεχτεί ότι πλέον η διοργάνωση είναι μια επιχείρηση για να κερδίζουν λίγοι: «Η μορφή των αγώνων δημιούργησε μία τάση γιγαντισμού των Αγώνων σε όλη την έκταση της διοργάνωσης». Τα παραδείγματα που χρησιμοποίησε χαρακτηριστικότατα: «Το κόστος μετάδοσης είναι τόσο υψηλό που μόνο τηλεοπτικοί κολοσσοί μπορούν να αναλάβουν ένα τέτοιο εγχείρημα. Τα δικαιώματα μετάδοσης των Αγώνων για τις ΗΠΑ, στους Ολυμπιακούς του Λος Αντζελες, κυμάνθηκαν στα 287 εκατομμύρια δολάρια. Στην Ολυμπιάδα της Σεούλ το 1988 πληρώθηκε σε τηλεοπτικά δικαιώματα από τους Αμερικανούς το εξωπραγματικό ποσό των 750 εκατομμυρίων δολαρίων. Το 1992 στη Βαρκελώνη μόνο τα τηλεοπτικά δικαιώματα για την Αμερική πληρώθηκαν από το δίκτυο ΝΒC με το ποσό των 450 εκατομμυρίων δολαρίων, ενώ η Χρυσή Ολυμπιάδα της Ατλάντα το 1996 ήταν η Ολυμπιάδα των χορηγών, αφού ο καθένας πλήρωσε 40 εκατομμύρια δολάρια. Το πρώτο ρεκόρ στη διοργάνωση αυτή δεν είχε σχέση με αθλητικές επιδόσεις, αλλά αφορούσε την τηλεθέαση 3,5 δισ. τηλεθεατών που παρακολούθησαν την τελετή έναρξης των Αγώνων»...