Το διαπιστώσαμε περίτρανα όταν - μετά την «ειρηνο-καπηλεία» τόσων μηνών και μετά τα καλέσματα Λαλιώτη στα αντιπολεμικά συλλαλητήρια - έφτασε η Ελληνική Προεδρία να προωθήσει και να υιοθετήσει το κατάπτυστο κείμενο των «25», που νομιμοποιεί την αμερικανοβρετανική εισβολή και κατοχή του Ιράκ.

Το καταλάβαμε από «την καλή» (σσ: πόσο «καλά πάει έξω» ο Κ. Σημίτης), όταν έφτασαν μέχρι και τα «ΝΕΑ» να ξεφωνίσουν την κυβέρνηση, αποκαλύπτοντας ότι ο κ. Σημίτης παρακάλεσε τον Μπους να μην τον συγχαρεί δημοσίως για το ρόλο της Ελλάδας στον πόλεμο, ώστε «να μην πάρει χαμπάρι» η ελληνική κοινή γνώμη!

Εκεί όμως που ο κ. Σημίτης ξεπέρασε ακόμα και τον εαυτό του, ήταν προχτές. Προχτές που η ΕΕ αποφάσισε να επιβάλει διπλωματικές κυρώσεις στην Κούβα! Ναι! Επί των ημερών του κ. Σημίτη, επί της ευρω-προεδρίας Σημίτη, ο ιμπεριαλιστικός οργανισμός των ευρω-δολοφόνων «αναβάθμισε» το καθεστώς των πιέσεων ενάντια στο Νησί της Επανάστασης! Σαν να λέμε, δηλαδή, Σημίτης εναντίον Κάστρο!

Ποιος μπορεί να αμφιβάλλει μετά από τις τόσες «επιτυχίες» και την τόσο «αξιοπρεπή» στάση, ότι η κυβέρνηση «έξω πάει καλά»;

* * *

Αλλά και η δεύτερη ομιλία του πρωθυπουργού (στη Βουλή), ήταν πραγματικά εμπνευσμένη. Ειδικά, μάλιστα ένα σημείο της ήταν «γροθιά» και «καρφί» στο μάτι των «συνωμοτών»: Για μας δεν υπάρχουν «εχθροί» και «φίλοι» μεταξύ των «συνωμοτών» (σ.σ. συγγνώμη «των επιχειρηματιών»), είπε ο κ. Σημίτης.

Απόλυτα σωστή και ειλικρινής κουβέντα. Σκεφτείτε: Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ήταν αυτή που πέρασε τροπολογία υπέρ του «συνωμότη» (όπως τον λέει τώρα) Αλαφούζου, για να μπορεί ο εφοπλιστής Αλαφούζος να μετατρέπει σε τάνκερ τα κέρδη που αντλεί στο Χρηματιστήριο ο Αλαφούζος, όχι ως εφοπλιστής, αλλά ως... εκδότης. Σκεφτείτε κάτι ακόμα: Τόσο ακριβοδίκαια είναι η κυβέρνηση Σημίτη που - όπως έλεγαν στελέχη της - ακόμα και στον άλλο «συνωμότη» (όπως τον λέει τώρα), τον Βαρδινογιάννη, στάθηκε συνεπής: «Η Εθνική Τράπεζα (ήταν που) κάλυψε με δικά της κεφάλαια την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της μεγαλύτερης εταιρίας του συγκεκριμένου ομίλου»...

* * *

Εκτός από το Λάτση, όμως, η μεγαλύτερη απόδειξη για το ρόλο και την πολιτική αυτής της κυβέρνησης, βρίσκεται στα λουκέτα της «Πάλκο» και των «Υβόννης». Βρίσκεται στα «ξεπουλητήρια» των ΕΛΠΕ και της ΑΓΝΟ. Βρίσκεται στα καλάθια της ευρω-ακρίβειας (γιατί αλήθεια δεν είπε τίποτα ο πρωθυπουργός στη Βουλή για τα περίφημα «λαϊκά ομόλογα» του Χριστοδουλάκη;..). Η μεγαλύτερη απόδειξη για το ποιους θεωρεί «εχθρούς» η κυβέρνηση Σημίτη φαίνεται στις ουρές της ανεργίας και στις ουρές των συνταξιούχων, που στριμώχνονται στα γκισέ να μάθουν γιατί αντί για «2 χιλιάρικα αύξηση» που τους έταζαν, τελικά εισπράττουν μειωμένη σύνταξη!

* * *

Εδώ, πάντως, πρέπει να επισημάνουμε ότι υπεισήλθε και ο παράγων της αδέκαστης δικαιοσύνης. Η «τυφλή» (σε χρόνο ρεκόρ!) τα... είδε όλα και τα έβαλε στο αρχείο...

Κατόπιν, δε, όλων αυτών, το πιο «φιλολαϊκό» πράγμα που σκέφτηκε να κάνει η κυβέρνηση, σε μια στιγμή που βρίσκεται σε κρίση, που οι πτωχεύσεις έχουν αυξηθεί 152% από πέρσι, που μια βόλτα στη λαϊκή ισοδυναμεί με χαρακίρι, ήταν να πουλήσει τα πετρέλαια στο Λάτση! Τόσο αποσπασμένοι είναι οι άνθρωποι από τα προβλήματα και τις ανάγκες του εργαζόμενου λαού. Τόσο «πισθάγκωνα» δεμένοι είναι στο άρμα της ολιγαρχίας. Το πιο... «φιλολαϊκό» που βρήκαν να κάνουν ήταν να ξεπουλήσουν τα πετρέλαια στο Λάτση!

* * *

Κάπως έτσι έχει ξεκινήσει μια προεκλογική περίοδος, που η γαλαζοπράσινη «συνωμοσία» θέλει να προσδώσει στην πορεία προς τις κάλπες έναν τρόπο τινά... δημοψηφισματικό χαρακτήρα: «Σημίτης ή Καραμανλής;», και πέραν τούτου ουδέν!

Μόνο που το «δίλημμα» είναι τόσο πλαστό που κανείς δε θα έχει αυτή τη φορά το άλλοθι ότι «δεν κατάλαβε». Τι περισσότερο χρειάζεται, άλλωστε, για να αντιληφθεί κανείς ότι «διλήμματα» σαν το «ή "Πετρόλα" ή "Μότορ Οϊλ"», όχι μόνο είναι τεχνητά, αλλά και οφθαλμοφανώς αντιλαϊκά;