Επιπλέον μέτρα έχουν ληφθεί για την ασφάλεια του Αριέλ Σαρόν, μετά την έκρηξη οργής που προκάλεσε στους εποίκους και στην ακροδεξιά, αποδεχόμενος την «απομάκρυνση ορισμένων παράνομων εποικισμών» στο πλαίσιο του «οδικού χάρτη». Αν κάποιος έλεγε πριν από μερικούς μήνες ότι ο Σαρόν, ο σθεναρός υπέρμαχος του εποικισμού και της εκδίωξης των Παλαιστινίων (θέση που υπηρέτησε και με πράξεις), θα κινδύνευε επειδή θεωρείται «εξαιρετικά υποχωρητικός προς τους Παλαιστινίους», ουδείς θα το πίστευε.

Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, η πλειοψηφία των Ισραηλινών δε θεωρεί ότι ο Σαρόν άλλαξε απόψεις και εκτιμά ότι οι πρόσφατες «δηλώσεις και κινήσεις καλής θέλησης» δεν είναι παρά «αναγκαίο κακό» για την εξυπηρέτηση της προνομιακής σχέσης Ισραήλ - ΗΠΑ. Αλλωστε, το ίδιο το περιεχόμενο του «οδικού χάρτη» δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας, αφού, όπως και όλα τα προηγούμενα διαμεσολαβητικά σχέδια, εξαντλείται σε γενικολογίες και ευχολόγια, θέτει σε διαπραγμάτευση τις αποφάσεις του ΟΗΕ και δεν προβλέπει κανένα συγκεκριμένο μέτρο εφαρμογής των πενιχρών προτάσεών του.

Οι αντιδράσεις είναι εξαιρετικά έντονες. Ιδιαίτερα στην παλαιστινιακή πλευρά, όπου οι ένοπλες οργανώσεις αρνούνται να αφοπλιστούν, εφόσον ο ισραηλινός στρατός δεν αποχωρεί από τα παλαιστινιακά εδάφη και κατηγορούν τον πρωθυπουργό Αμπάς ότι «άνοιξε το δρόμο στον εχθρό για την πάταξη της αντίστασης στην κατοχή». Ο Σαρόν, χωρίς να δεσμευτεί σε τίποτε συγκεκριμένο και επιβάλλοντας, ουσιαστικά, τους όρους του, κατάφερε υπό αμερικανική σκηνοθεσία να εμφανίζεται ως «ειρηνοποιός». Πώς αλλάζουν οι καιροί...