Η απαίτηση του μεγάλου κεφαλαίου για την πλήρη απελευθέρωση των εργασιακών σχέσεων, η κατάργηση των όποιων κατακτήσεων για την εφαρμογή των ελαστικών και άτυπων μορφών απασχόλησης, εκφράστηκε ξεκάθαρα στην 91η Ετήσια Σύνοδο του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ILO) που πραγματοποιείται αυτές τις μέρες στη Γενεύη.

Οι συζητήσεις στις επιτροπές με θέμα τις εργασιακές σχέσεις κινήθηκαν μακριά και έξω από την υπεράσπιση της σταθερής και πλήρους απασχόλησης. Εγινε κοινά αποδεκτό το γεγονός της διεύρυνσης της μερικής απασχόλησης και άτυπων μορφών απασχόλησης και οι συζητήσεις περιορίστηκαν στη λήψη αποφάσεων για το κανονιστικό πλαίσιο που θα συνοδεύει τις μορφές. Πρόκειται για αποφάσεις σε βάρος της πλήρους και σταθερής απασχόλησης, οι οποίες θα εντείνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων και θα προχωρούν στην παραπέρα αφαίρεση σημαντικών κατακτήσεών τους. Να σημειωθεί, δε, ότι από μεγάλες χώρες μπήκε έντονα το ζήτημα να μην είναι υποχρεωτικές οι διεθνείς συμβάσεις εργασίας επιβεβαιώνοντας έτσι τη διάθεσή τους για νέα σφοδρή επίθεση σε βάρος των εργαζομένων.

Κατά τη διάρκεια της χτεσινής ομιλίας του στο ILO, o υπουργός Εργασίας, Δ. Ρέππας, ανέδειξε ως ένα από τα κεντρικά θέματα στην παγκόσμια πολιτική ατζέντα τη διεύρυνση του κοινωνικού διαλόγου. Δηλαδή, τη διαδικασία όπου κυβέρνηση και εργοδοσία με τις πλάτες των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών θα περάσουν και νέα μέτρα σε βάρος των εργαζομένων σε παγκόσμιο επίπεδο. Συγκεκριμένα, επισήμανε ότι βασικά εργαλεία για την πολιτική της απασχόλησης είναι η νομοθεσία που θα καθορίζει τις ελάχιστες προδιαγραφές στην απασχόληση (τακτική που οδηγεί σε μεγαλύτερη απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων), το συντονισμό των εθνικών πολιτικών, τον κοινωνικό διάλογο και την εταιρική ευθύνη.

Στο μεταξύ η αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ συνέχισε τις επαφές με άλλες αντιπροσωπείες, ενώ συμμετείχε και στη σύσκεψη της ΠΣΟ που έγινε την προηγούμενη Δευτέρα. Το κάλεσμα του ΠΑΜΕ για τις διαδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη στις 21 Ιούνη έφθασε σε πλήθος αντιπροσώπων, ενώ μοιράστηκε φυλλάδιό του στην αγγλική γλώσσα που αναφερόταν στην ανάγκη στήριξης και ενίσχυσης του αγώνα του κουβανικού λαού, στις διαδηλώσεις της Θεσσαλονίκης, στην κατάληψη των γραφείων της «British Airways» στις 14 Απρίλη από το ΠΑΜΕ (μία από τις ενέργειες καταδίκης της ιμπεριαλιστικής επίθεσης κατά του λαού του Ιράκ), και στη μεγάλη πρωτομαγιάτικη απεργιακή συγκέντρωση.