Associated Press

Από τις πρόσφατες αντιπολεμικές διαδηλώσεις

-- Σχετικά με το άρθρο 18 του ιταλικού εργατικού κώδικα, γνωρίζουμε ότι η Κομμουνιστική Επανίδρυση πρωτοστάτησε για να γίνει το δημοψήφισμα, αφού μάζεψε και πολλές από τις υπογραφές. Πώς σχολιάζετε την τελική αποτυχία;

-- Το δημοψήφισμα απέτυχε για πολλούς λόγους. Ο κυριότερος ήταν ότι δεν κατορθώσαμε να καταστήσουμε αυτή τη δίκαιη υπόθεση, υπόθεση του εσωτερικού της ιταλικής κοινωνίας. Και βεβαίως σε αυτό συντέλεσε πάρα πολύ η πλήρης απομόνωση αυτής της προσπάθειας από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, όπως επίσης και από μεγάλο μέρος της Κεντροαριστεράς. Είναι σίγουρα μια ήττα, αλλά παρ' όλα αυτά περίπου 11 εκατομμύρια ψήφων για τη διεύρυνση των εργασιακών δικαιωμάτων είναι μια βάση από την οποία μπορεί κανείς να παλέψει. Και αν κάποιος θέλει να πολεμήσει την κυβέρνηση Μπερλουσκόνι μπορεί να ξεκινήσει από αυτή τη γενική απαίτηση.

Ο Φάμπιο Αμάτο

-- Ο Κοφεράτι είναι στο Κόμμα των Δημοκρατών της Αριστεράς και είναι συνεπής με την πολιτική τους τοποθέτηση (όχι στην επέκταση του άρθρου 18) και φυσικά ανακόλουθος με τις προηγούμενες πολιτικές του μάχες.

-- Πώς σχολιάζετε την παραχώρηση ασυλίας από τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι στον εαυτό του;

-- Η κοινοβουλευτική μας ομάδα έφυγε από την αίθουσα κατά την ψήφιση της συγκεκριμένης τροπολογίας. Είναι η προσπάθεια των κυβερνητικών κομμάτων να βγάλουν την πάλη έξω από το Κοινοβούλιο και να ασκήσουν πολιτική με δικαστικές μεθόδους.

-- Θα λέγατε ότι αυτές οι αυταρχικές ενέργειες της κυβέρνησης έχουν να κάνουν και με ένα γενικότερο πλάνο σε σχέση με το εργατικό κίνημα;

-- Ναι, βέβαια, η κυβέρνηση ήδη έχει προβεί σε ορισμένες αλλαγές στην αγορά εργασίας, που καθιστούν την ιταλική νομοθεσία την πιο ελαστική της Ευρώπης. Εμείς δουλεύουμε πάνω σε αυτό και προετοιμάζουμε κινητοποιήσεις. Προβλέπουμε ακόμη και γενικές απεργίες αλλά πρέπει πρώτα να διαμορφώσουμε τις συνθήκες.

-- Πώς κρίνετε το ρόλο των κεντρώων (CISL, UIL) συνδικάτων και τις συμφωνίες που υπογράφουν με την κυβέρνηση Μπερλουσκόνι για την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων;

-- Υπάρχει μια μακροχρόνια σύγκρουση γιατί αυτοί δε νομιμοποιούνται μέσα από την εκπροσώπηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, αλλά από την υποστήριξη που τους δίνει ο σύνδεσμος βιομηχάνων. Με αυτό τον τρόπο καταργούν ακόμα και τη δημοκρατία στον κόσμο της εργασίας υπογράφοντας γενικές συμβάσεις. Είναι ενάντια ακόμα και στο Σύνταγμα, αφού δεν μπορούν να υπάρξουν συμβόλαια που δεν υπογράφονται από τη μεγαλύτερη συνδικαλιστική οργάνωση της χώρας (CGIL) ή δεν τίθενται σε δημοψήφισμα.

-- Τι μπορείτε να μας πείτε σχετικά με τα σχέδια της κυβέρνησης για τα εργασιακά και το συνταξιοδοτικό;

-- Η μεταρρύθμιση στο συνταξιοδοτικό έχει ήδη γίνει από το 1996 αλλά τώρα αν και δεν το λένε καθαρά προτίθενται να κάνουν και νέες αλλαγές ακόμα πιο σκληρές. Και σε αυτό το ζήτημα βρίσκουν αντίθετα όλα τα συνδικάτα. Η ιδέα είναι να υπάρξει ένα Μάαστριχτ για τις συντάξεις.

-- Είναι αυτές οι αλλαγές ανάλογες αυτών που είδαμε πρόσφατα στην Αυστρία (αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης μέχρι τα 65 και 60 για άντρες και γυναίκες αντίστοιχα και μειώσεις συντάξεων από 10% μέχρι και 20%);

-- Μα στην Ιταλία είναι ήδη έτσι, σε ορισμένους τομείς οι εργαζόμενοι πρέπει να δουλεύουν μέχρι τα 65. Τώρα προσπαθούν να κάνουν χειρότερα τα πράγματα και να εφαρμόσουν πλήρως το ευρωπαϊκό πλαίσιο αλλά δε θεωρούν ότι μπορούν να το κάνουν από μόνοι τους, γιατί το 1994 τελικά κατέρρευσαν εν μέσω της πρώτης μεταρρύθμισης.

-- Στη βάση του αντιπολεμικού κινήματος αλλά και αυτού για τα εργασιακά μπορεί να χτιστεί ένα ρεύμα αντίστασης; Πώς μπορεί η «Επανίδρυση» να το αξιοποιήσει;

-- Βεβαίως πιστεύουμε ότι πάνω σε αυτά τα κινήματα ήδη έχει δημιουργηθεί ένας «λαός των κινημάτων», ο οποίος μπορεί να αποτελέσει μια εναλλακτική αριστερή πρόταση και με αυτό τον τρόπο να πολεμήσουμε ενάντια στην κυβέρνηση Μπερλουσκόνι αλλά και να αλλάξουμε το συσχετισμό δυνάμεων του κόμματός μας με την Κεντροαριστερά. Μην ξεχνάμε ότι για τον πόλεμο ενάντια στη Γιουγκοσλαβία ήμασταν οι μόνοι που διαδηλώναμε, ενώ τώρα συγκεντρώθηκαν 3 εκατομμύρια ανθρώπων στη Ρώμη (15 του Φλεβάρη), πράγμα που δείχνει μια πρόοδο.

-- Θα θέλατε να προσθέσετε κάτι σε σχέση με τη Διεθνή Συνάντηση των Κομμουνιστικών Κομμάτων;

-- Να σημειώσουμε ότι το κίνημα κατά του πολέμου θα είναι ένα κίνημα διαρκείας. Και αυτό το κίνημα είναι ένα πολύ σημαντικό όπλο για την καταπολέμηση της υπερδύναμης και πρέπει να πούμε ότι στιγμές σαν τη σημερινή συντελούν στη συνεννόηση και στην οικοδόμηση συμμαχιών για να καταπολεμηθεί η πολιτική Μπους.