Στην ανάγκη αντίστασης στη νεοφιλελεύθερη πολιτική της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, που εφαρμόζει «επιθετικά» στην Ινδία η κυβέρνηση του BJP, στέκεται ο Γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου του ΚΚ Ινδίας, Ντ. Ράτζα, ο οποίος μίλησε στο «Ρ» με την ευκαιρία της Διεθνούς Συνάντησης Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων πριν λίγες μέρες στην Αθήνα.

- Πρόσφατα πετύχατε - το δικό σας κόμμα, το ΚΚ Ινδίας, σε συμμαχία με το ΚΚΙ(Μ) και άλλα κόμματα της Αριστεράς - επιτυχίες σε τοπικές εκλογές σε τρία κρατίδια. Πιστεύετε ότι αυτή η τάση αντανακλά μια γενικότερη λαϊκή πρόθεση αλλαγής; Οτι το BJP θα χάσει στις επερχόμενες εκλογές, το 2004;

-Το BJP θα χάσει. Το ίδιο, βέβαια, ισχυρίζεται ότι θα επανέλθει στην εξουσία, καταλαμβάνοντας πάνω από 300 έδρες στη Βουλή. Υπάρχει, βέβαια, ένα τέχνασμα που επιχειρούν να παίξουν στο ψυχολογικό επίπεδο. Να δημιουργήσουν ένα μύθο γύρω από το BJP. Αλλά θα είναι πολύ δύσκολο για το BJP να επανέλθει στην εξουσία. Επιπλέον, οι εμπειρίες του λαού από τη διακυβέρνηση του BJP είναι αυτές της εφαρμογής καταστροφικών πολιτικών. Δε νομίζω ότι το κόμμα αυτό θα επανέλθει στην εξουσία. Οσον αφορά την Αριστερά, το ΚΚ Ινδίας, έχουμε πει ότι θα κάνουμε κάθε τι που περνά από το χέρι μας για να ανατρέψουμε την κυβέρνηση του BJP. Η ήττα του BJP θα είναι το κύριο ζήτημα, ο βασικός μας στόχος στις ερχόμενες εκλογές.

- Κινητοποιείται, όμως, ο κόσμος κατά των πολιτικών του BJP; Υπάρχουν κάποιες σποραδικές αναφορές περί απεργιών. Εχουν συμμετοχή; Η δική σας στρατηγική ποια είναι;

- Στην Ινδία οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που τέθηκαν σε εφαρμογή στις αρχές της δεκαετίας του 1990, αντιμετώπισαν αντιρρήσεις μόνον από τους κομμουνιστές. Στην αρχή, μόνον εμείς μιλούσαμε και παλεύαμε εναντίον των πολιτικών αυτών. Κάναμε μια σειρά από καμπάνιες και διαδηλώσεις σε ολόκληρη την Ινδία, κάποιοι άνθρωποι, βέβαια, έλεγαν ότι θα έπρεπε να δεχτούμε τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης, να συμφωνήσουμε και να δρέψουμε οφέλη. Αλλά είπαμε, και συνεχίζουμε να λέμε, όχι. Ακόμα και το πρόγραμμα δομικών αναπροσαρμογών είναι ένα πρόγραμμα, που προκαλεί και οφείλεται σε κρίση. Δεν είναι κάποιο στρατηγικό σχέδιο της κυβέρνησης. Είναι κάτι, που επιβλήθηκε στην Ινδία, όπως και τις άλλες αναπτυσσόμενες χώρες, από το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα. Αρχίσαμε να κινητοποιούμε και να οργανώνουμε την εργατική τάξη της χώρας μας εναντίον αυτής της διαδικασίας. Τώρα, οι εμπειρίες μας δείχνουν ότι αυτές οι πολιτικές έχουν καταστροφικές συνέπειες. Και όλες οι τάξεις, όλες οι ομάδες του πληθυσμού έχουν εξοργιστεί, μπορώ να πω ότι ακόμα και η μεσαία τάξη έχει εξοργιστεί με αυτά που συμβαίνουν. Οι δάσκαλοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι τραπεζικοί υπάλληλοι, οι εργαζόμενοι στον τομέα των ασφαλίσεων, όλοι έχουν εξοργιστεί. Δεν μπορούμε, φυσικά, να μιλήσουμε για τους αγρότες ή την εργατική τάξη. Υπάρχει αναβρασμός, λοιπόν, όπως είναι φυσικό, στην κοινωνική ζωή της χώρας. Ο κόσμος πλέον βγαίνει στους δρόμους. Ετσι, τα κεντρικά συνδικάτα διοργανώνουν μια σειρά κινητοποιήσεων εναντίον των διαδικασιών των ιδιωτικοποιήσεων. Εναντίον του κλεισίματος και του ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας και των απολύσεων. Ετσι, από το Φλεβάρη εφέτος, υπήρξαν τεράστιες διαδηλώσεις στο Δελχί, την πρωτεύουσα της Ινδίας, που ακολούθησε μια γενική απεργία, την 21η Μάη. Ηταν μια σημαντική επιτυχία, η συμμετοχή του κόσμου ήταν μαζική και οδήγησε σε μια αναντίρρητη επιτυχία.

Τώρα, λοιπόν, πιστεύουμε ότι ο αγώνας εναντίον της νεοφιλελεύθερης αυτής πολιτικής, η αντίθεση στην πολιτική της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, πρέπει να μεταφερθεί στο πολιτικό επίπεδο. Στο επίπεδο των συνδικάτων, η μάχη έχει ενταθεί. Πλέον πρέπει να αναβαθμίσουμε τον αγώνα στο πολιτικό επίπεδο. Πρέπει, λοιπόν, να αναλάβουμε πολιτική δράση.

- Το Κογκρέσο, όμως, που είναι η αξιωματική αντιπολίτευση, στην πραγματικότητα δεν έχει καμία αντίρρηση προς την εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική.

- Το κόμμα του Κογκρέσου, στην πραγματικότητα, ήταν εκείνο που υπέγραψε τη συμφωνία GATT, όταν βρισκόταν στην κυβέρνηση, στο Μαρακές. Και επίσης είχαν προωθήσει την εισδοχή της Ινδίας στον ΠΟΕ. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές πρωτοεισήχθησαν από το Κογκρέσο. Αργότερα, το BJP ήρθε στην εξουσία, επιδίωξε πολύ επιθετικά την εφαρμογή αυτών των πολιτικών. Για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, υπάρχει υπουργός της κυβέρνησης, του οποίου η μόνη αρμοδιότητα είναι να επιβλέπει το ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων, την ιδιωτικοποίηση. Δεν είχε υπάρξει ποτέ υπουργός για να κάνει τέτοια πράγματα. Η σημερινή κυβέρνηση έφτιαξε το πόστο. Οπως, επίσης, δημιούργησε ένα ακόμα κυβερνητικό πόστο, για έναν υπουργό, που ουσιαστικά ανοίγει τις πύλες για να μπαίνουν στη χώρα, με ευνοϊκούς όρους, οι πολυεθνικές εταιρίες. Η οικονομία, λοιπόν, βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο, η ανάπτυξή μας, η ίδια μας η οικονομική ανεξαρτησία διακυβεύεται. Αυτό είναι ενάντια στο εθνικό μας συμφέρον. Το ΚΚ Ινδίας, το κόμμα στο οποίο συμμετέχω, οργάνωσε μια εθνική καμπάνια με στόχο το μαζικό ξύπνημα του λαού. Αρχίσαμε πορείες από τις τέσσερις γωνίες της χώρας. Ηταν μια δύσκολη πορεία. Προσωπικά, ηγήθηκα της πορείας από το νότιο άκρο της χώρας, έως το Δελχί. Τριάντα μία μέρες ήμουν στο δρόμο. Ταξίδεψα πάνω από 6.700 χιλιόμετρα. Παρέστην σε εκατοντάδες συναντήσεις, συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις. Τα συνθήματά μας ήταν: «Να σώσουμε την Ινδία, να αλλάξουμε την Ινδία». Να δώσουμε τη μάχη κατά των φασιστικών δυνάμεων που βρίσκονται στην εξουσία. Να δώσουμε τη μάχη εναντίον της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.

- Τα τελευταία χρόνια, η κυβέρνηση του BJP προσπαθεί να δημιουργήσει ένα κλίμα μίσους. Είδαμε τι έκαναν στο Γκουτζαράτ και είδαμε πώς σφαγίαζαν στη Βεγκάλη κομμουνιστές και απλούς ανθρώπους, κατηγορώντας στη συνέχεια τους κομμουνιστές για τις σφαγές. Καταλαβαίνει ο κόσμος τι συμβαίνει;

- Ο κόσμος γνωρίζει. Η ιδεολογία του BJP, και της οργάνωσης RSS, είναι φασιστική και θεοκρατική. Αμέσως μετά τη δολοφονία του Γκάντι, στην οποία ενεχόταν ένα στέλεχός της, η οργάνωση RSS είχε απαγορευτεί, και είχε και πάλι απαγορευτεί το 1992. Το RSS είναι και πάλι, όμως, στα πράγματα, με τη φασιστική του ιδεολογία. Οι άνθρωποι αυτοί πιστεύουν στη θεοκρατία. Στη δημιουργία ενός ινδουιστικού κράτους, με ινδουιστική κυβέρνηση. Μιας θεοκρατικής κυβέρνησης. Δεν έχει όμως καμία σχέση με την ίδια τη θρησκεία, είναι ένα πολιτικό σύνθημα. Γι' αυτό ενσπείρουν μίσος και προκαλούν βία κατά των θρησκευτικών μειονοτήτων. Επιδιώκουν μια συγκρουσιακή κατάσταση, μια πόλωση. Ενα διχασμό. Αυτό έκαναν στο Γκουτζαράτ, μια γενοκτονία με τη συνενοχή του κράτους, την πλήρη συνεργασία των αρχών. Προσπαθούν να επαναλάβουν το ίδιο και αλλού. Αλλά οι κοσμικές δυνάμεις παλεύουν εναντίον τους, όπως και οι απλοί ινδουιστές, οι απλοί μουσουλμάνοι, οι απλοί χριστιανοί, οι απλοί σιχ. Είναι κοσμικοί. Ο λαός δε θέλει θεοκρατία. Αλλά οι φονταμενταλιστικές δυνάμεις συνεχίζουν.

- Σχηματίζεται μια συμμαχία ανάμεσα στις κυβερνήσεις της Ινδίας και των ΗΠΑ, που θεωρούν ότι έχουν «κοινούς» γεωπολιτικούς στόχους. Τον «περιορισμό» της Κίνας, φέρ' ειπείν, ή τη διεξαγωγή «προληπτικών πολέμων», με την κυβέρνηση Βάτζπαϊ να σκέπτεται να αρχίσει έναν κατά του Πακιστάν. Τι πιστεύετε γι' αυτές τις τάσεις;

- Στην πραγματικότητα, από τότε που το BJP, που είναι ένα δεξιό κόμμα, ένα θεοκρατικό κόμμα, ήρθε στην εξουσία, υπάρχει μια σημαντική αλλαγή στις αρχές εξωτερικής πολιτικής της Ινδίας. Η παρούσα κυβέρνηση θέλει να βρίσκεται στο πλευρό των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, που τώρα είναι υπουργός Οικονομικών, ο Τζασουάντ Σινχ, είχε πει επακριβώς ότι θα πρέπει να σχηματίσουμε μια «στρατηγική συμμαχία» με τις ΗΠΑ. Ιδεολογικά και πολιτικά, το BJP ταυτίζεται με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Εξ αυτής της θέσης, έχει προκύψει η μεταστροφή στις θέσεις της ινδικής εξωτερικής πολιτικής.

Η Ινδία είχε στο παρελθόν εξωτερική πολιτική, η οποία ήταν αδέσμευτη. Ηταν μια πολιτική ειρήνης. Ηταν μια πολιτική υποστήριξης όλων των εθνικών απελευθερωτικών κινημάτων. Αλλά από τη στιγμή που αυτή η κυβέρνηση ανέλαβε την εξουσία, η κατάσταση έχει αλλάξει. Προσπαθεί να προσεγγίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο είναι πως αυτή η κυβέρνηση αναπτύσσει σχέσεις με το Ισραήλ. Θεωρητικά δεν έχουμε καμία αντίρρηση, θα θέλαμε η Ινδία να έχει καλύτερες σχέσεις με όλες τις χώρες του κόσμου. Αλλά και σε αυτήν την περίπτωση, ξανά, κινείται στη λογική της δημιουργίας μιας «στρατηγικής συμμαχίας». Ενα τρίγωνο ΗΠΑ - Ισραήλ - Ινδίας, το οποίο βασικά τάσσεται εναντίον των Παλαιστινίων και ακολουθεί πολιτικές σε βάρος τους. Η κυβέρνηση αυτή, παρά το ότι ο λαός μας την καταδίκαζε, αρνήθηκε να μιλήσει ανοιχτά εναντίον του πολέμου στο Ιράκ.

- Αντίθετα, μαθαίνουμε ότι εξετάζει το ενδεχόμενο να στείλει στρατεύματα κατοχής στο Ιράκ.

- Η αμερικανική κυβέρνηση πιέζει την Ινδία να στείλει ένα μεγάλο σύνταγμα των ινδικών ενόπλων δυνάμεων στο Ιράκ. Αλλά υπάρχει μια απόφαση της Βουλής, η οποία αναφέρει ρητώς ότι τα αμερικανοβρετανικά στρατεύματα πρέπει να αποσυρθούν αμέσως από το Ιράκ, ώστε να πάψουν οι εχθροπραξίες στην περιοχή. Ωστόσο, η κυβέρνηση της Ινδίας υποκύπτει στις πιέσεις των ΗΠΑ, και ενδεχομένως θα στείλει κιόλας στρατεύματα. Υπάρχει, πάντως, τεράστια και διαδεδομένη ευρέως στο λαό αντίθεση σε μια τέτοια κίνηση. Η κοινή γνώμη στη χώρα είναι κάθετα ενάντια σε μια τέτοια απόφαση, και η Ινδία δεν μπορεί, ως ανεξάρτητο έθνος που σέβεται τον εαυτό του, να στείλει τις δυνάμεις μας στο Ιράκ, όπου θα δουλεύουν υπό τις διαταγές κάποιων άλλων, και επιπλέον χωρίς να έχει κανένα ρόλο ο ΟΗΕ. Αν στείλει η κυβέρνηση δυνάμεις, αυτές θα επιχειρούν υπό τις διαταγές των Αμερικανοβρετανών.

- Υποθέτω ότι αυτό προκαλεί το λαϊκό αίσθημα για ένα λόγο παραπάνω, καθώς όχι και τόσο παλιά ήταν η Ινδία που βρισκόταν υπό ιμπεριαλιστική κατοχή.

- Ξεκάθαρα, το ΚΚ Ινδίας, και οι άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, αντιτιθέμεθα σ' αυτήν την προοπτική. Και ο λαός μας επίσης. Ομως, η σημερινή κυβέρνηση προσπαθεί να δημιουργήσει κάποια συναίνεση, όσον αφορά την αποστολή δυνάμεων. Η κυβέρνηση αυτή έχει αλλάξει την πολιτική της χώρας μας. Από τη μια, την εξωτερική πολιτική, όπως περιγράψαμε. Αλλά, ταυτόχρονα, και στο επίπεδο της εσωτερικής πολιτικής, επιδιώκει τους στόχους της «παγκοσμιοποίησης», των ιδιωτικοποιήσεων, της «φιλελευθεροποίησης» της οικονομίας. Η κυβέρνηση εφαρμόζει την πολιτική ατζέντα που της υπαγορεύουν η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ. Την ιμπεριαλιστική ατζέντα, μπορούμε να πούμε. Στο επίπεδο των κοινωνικών πολιτικών, στο εσωτερικό της χώρας, ακολουθούν διχαστικές, φονταμενταλιστικές ινδουιστικές πολιτικές. Η κατάσταση είναι δεινή στη χώρα και παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις για να την αλλάξουμε.