Ο Ν. Γκαργκάνας, ο εκάστοτε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, είναι πολλαπλώς χρήσιμος στους κυβερνώντες. Σε ρόλο «κακού» πάντα, λόγω θέσης, συστήνοντας τα πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα επιτρέπει στους κυβερνώντες να φαίνεται ότι παίρνουν «ήπια» αντιλαϊκά μέτρα. Ομως ο Ν. Γκαργκάνας προσφέρει, άθελά του, υπηρεσίες και στους «από κάτω», αποκαλύπτοντας τα ψέματα της κυβέρνησης, ιδιαίτερα σε προεκλογικές περιόδους. Οι συστάσεις και οι υποδείξεις του κεντρικοτραπεζίτη είναι η κυρίαρχη πολιτική, τα άγρια νεοφιλελεύθερα μέτρα που προτείνει εφαρμόζονται, έστω και με κάποια «διαφορά φάσης». Η διαφορά είναι ότι οι κυβερνήσεις εκλέγονται, ακόμα, από το λαό και πρέπει να υφαρπάξουν την ψήφο του, ενώ ο διοικητής της ΤτΕ είναι υπεράνω (λαϊκού) ελέγχου και «πολιτικού κόστους»...

Σε διατεταγμένη υπηρεσία, λοιπόν, ο Ν. Γκαργκάνας ποτέ δε θα παραδεχτεί ότι οι εργαζόμενοι έχουν πληρώσει με αβάσταχτες «θυσίες», με καθήλωση και μείωση των μισθών τους, την επίτευξη του «εθνικού στόχου», την ένταξη στην ΟΝΕ, και ότι οι ίδιοι θα πληρώσουν και την «πραγματική σύγκλιση» που προβλέπει η «Χάρτα Σημίτη». Διόλου δεν ενοχλεί τον επικεφαλής της ΤτΕ η τρομερή επιδρομή και ληστεία στα λαϊκά εισοδήματα με αφορμή την κυκλοφορία του ευρώ. Προσποιείται πως δε βλέπει ότι ο πληθωρισμός είναι ένα εργαλείο αναδιανομής του πλούτου σε βάρος των «ασθενέστερων».

Ποτέ, βέβαια, δε θα μπορούσε να προτείνει «έλεγχο» στην απελευθερωμένη αγορά που έχει ανεβάσει μέσα σε ένα χρόνο τις τιμές στα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης τρεις και τέσσερις φορές πάνω από τον «επίσημο» πληθωρισμό. (Ας αφήσουν τα παραμύθια περί αισχροκέρδειας -τρία, τέσσερα μονοπώλια ελέγχουν κάθε κλάδο οικονομίας). Ούτε μια λέξη δε βρήκε για την απίστευτη τοκογλυφία των τραπεζών.

ΥΓ: Αν εφαρμοζόταν στην περίπτωσή του η σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα, τότε θα 'πρεπε να «ξεπέσει» σε μισθό ανειδίκευτου εργάτη...