Αναζητώντας τους «πραγματικούς λόγους» του πολέμου κατά του Ιράκ μπορεί να προκαλεί πονοκέφαλο, αλλά ακόμη μεγαλύτερο πονοκέφαλο προκαλεί το μεταπολεμικό σκηνικό, ή καλύτερα το μεταπολεμικό χάος που επικρατεί όχι μόνο μέσα στο ίδιο το Ιράκ, αλλά κυρίως στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό των χωρών που κήρυξαν τον πόλεμο, ΗΠΑ και Βρετανία. Ενα χάος που αποτελεί τη σύνθεση των ψευδών και των λανθασμένων -ίσως- υπολογισμών, όπως τη θεωρία του σύντομου και αποτελεσματικού πολέμου, του κινδύνου των όπλων μαζικής καταστροφής, την ανατροπή του Σαντάμ και την εγκαθίδρυση μιας «δημοκρατικής» κυβέρνησης, το μεταπολεμικό σκηνικό για την ευρύτερη περιοχή...

Μπορεί η μάχη της Βαγδάτης να μην έγινε ποτέ για λόγους που μόνο οι ιστορικοί του μέλλοντος ίσως έχουν την ευκαιρία να αποσαφηνίσουν, αλλά ουσιαστικά ο πραγματικός πόλεμος, για την κατάκτηση του Ιράκ, ξεκίνησε ακριβώς την 1η Μαΐου, μέρα που ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζορτζ Ουόκερ Μπους κήρυξε τη λήξη των εχθροπραξιών. Μέρα δεν περνά, που τα κατοχικά στρατεύματα να μη δέχονται ένοπλες επιθέσεις, ακόμη και με πυραύλους εδάφους - αέρος, όπως πρόσφατα δέχτηκε μεταγωγικό C-130 Hercules, στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης. Ηδη ο αριθμός των νεκρών Αμερικανών μόνο ξεπερνά τον αριθμό όσων έχασαν τη ζωή τους στον πόλεμο του Κόλπου, το 1991, τη στιγμή που τέσσερις οργανώσεις μέχρι στιγμής, έχουν εμφανιστεί και καλούν σε αντίσταση τον ιρακινό λαό. Τα σημάδια «κλασικού ανταρτοπολέμου», που φέρουν οι επιθέσεις κατά των αμερικανικών στρατευμάτων στο Ιράκ, αναγνώρισε και παραδέχτηκε για πρώτη φορά ο λιβανέζικης καταγωγής επικεφαλής της Κεντρικής Στρατιωτικής Διοίκησης των ΗΠΑ, στρατηγός Τζον Αμπιζάιντ. Πέντε ανεξάρτητοι εμπειρογνώμονες, οι οποίοι μετέβησαν κατ' εντολή του Πενταγώνου στη Βαγδάτη, προκειμένου να εξετάσουν τις μεταπολεμικές προσπάθειες ανοικοδόμησης, επισημαίνουν σε σχετική έκθεση που συνέταξαν πως «ο χρόνος τελειώνει» και οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να συμπαρασυρθούν στον κυκλώνα του μεταπολεμικού χάους με απρόβλεπτες συνέπειες... Τύχη δε φαίνεται να έχει και το Συμβούλιο Διακυβέρνησης του Ιράκ, παρά την «πλουραλιστική αντιπροσώπευση όλων των φυλετικών ομάδων και πολιτικών σχηματισμών μέχρι πρότινος παρανόμων»...

Εκτός του κυκλώνα όμως που συγκλονίζει τα κατοχικά στρατεύματα στο Ιράκ, μεγαλύτερος είναι αυτός που ταλαιπωρεί Λονδίνο και Ουάσιγκτον. Μπους και Μπλερ έσπειραν ανέμους και ήγγηκεν η ώρα να θερίσουν θύελλες...

Ο ίδιος ο Βρετανός πρωθυπουργός τόνισε από την Ουάσιγκτον, ότι «η Ιστορία θα συγχωρήσει τις ΗΠΑ και τη Βρετανία για τον πόλεμο στο Ιράκ, ακόμα και εάν διαψεύδονταν τα επιχειρήματα περί κατοχής όπλων μαζικής καταστροφής», έχοντας στο πλευρό του τον Μπους που διαμήνυσε πως οι ΗΠΑ υπό την ηγεσία του ιδίου δε θα παραπλανηθούν ποτέ από την... καλή θέληση επικίνδυνων εχθρών.

Ομως, τα λόγια του καλύφθηκαν από τον αχό που προκλήθηκε, και δικαίως, από την ανακάλυψη της σορού του επιστήμονα Ντέιβιντ Κέλι - αξιωματούχου του βρετανικού υπουργείου Αμύνης, ειδικού για τα όπλα μαζικής καταστροφής και πρώην επιθεωρητή όπλων της UNMOVIC. Ο Ντ. Κέλι αποκαλύφθηκε ως η κύρια πηγή που στήριξε τις κατηγορίες του βρετανικού δικτύου BBC κατά της κυβέρνησης του Τόνι Μπλερ για τα παραποιημένα στοιχεία στην έκθεση του ιρακινού οπλοστασίου. Βρέθηκε νεκρός κοντά στην κατοικία του στο Οξφορντσάιρ, δυτικά του Λονδίνου. Ενας «τυχαίος» θάνατος, που προκαλεί ακόμη περισσότερα ερωτήματα αν όχι παραδοχές σχετικά με τη χάλκευση των στοιχείων εκ μέρους της βρετανικής κυβέρνηση στο «φάκελο του Ιράκ».

Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού υπήρξε ουσιαστικά «συμφωνία κυρίων» μεταξύ Λευκού Οίκου και CIA, με τον επικεφαλής της να μην παραιτείται, προκειμένου να διασωθεί η αμερικανική κυβέρνηση και να αναλαμβάνει και την ευθύνη για τους «λανθασμένους ισχυρισμούς» στην ομιλία του Μπους για την κατάσταση του Εθνους, αναφορικά με την προμήθεια ουρανίου του Ιράκ από το Νίγηρα, που αποδείκνυε την «ενοχή του Ιράκ για την κατασκευή πυρηνικών όπλων». Την ίδια στιγμή, το FBI ανακοίνωσε την έναρξη της έρευνας, που επικεντρώνεται στον εντοπισμό εκείνων που είχαν συμφέρον από την παροχή στις ΗΠΑ ψευδών πληροφοριών για το Ιράκ και διευκρίνισε ότι η έρευνα δε στρέφεται εναντίον της αμερικανικής κυβέρνησης, αλλά σε ξένα κέντρα και ομάδες αντίθετες τότε στο ιρακινό καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν, που επιδίωκαν την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ!

Παραμένει μια φωτιά που σιγοκαίει παρά τη σιγή των τελευταίων βδομάδων. Εξάλλου, η αντίσταση του ιρακινού λαού αποτελεί τροχοπέδη, για τοις πάσι γνωστά σχέδια των ΗΠΑ, αλλά και στη διάνοιξη ενός ακόμη μετώπου σε κάποια άλλη περιοχή του κόσμου, όπως τη ΛΔ Κορέας, την Αφρική ή την Κούβα...