«Ο μόνος υπουργός που βγάζει μεροκάματο με τον ιδρώτα του προσώπου του είναι ο Κίμων Κουλούρη. Εχει βγει παγανιά σε δρόμους, πλατείες, λαϊκές και ποτάμια. Α ρε κατακαημένε Κίμωνα. Λιώσανε οι σόλες σου. Γιατί παρακαλώ; Για μεγάλο και ιερό σκοπό. Για να σκοτώσει το τιμαριθμικό... θεριό. Για να προφυλάξει τις δεκάρες του συνταξιούχου και να κρατήσει στα στιβαρά του χέρια το καλάθι της νοικοκυράς. Καλά, μπορεί να μη διάβασε. Μπορεί να μην έριξε έστω βλέφαρο σε πονήματα οικονομίας για αρχάριους. Τίποτα όμως δεν άκουσε; Για ολιγοπώλια, μονοπώλια, μεγαλομεσάζοντες και πολυεθνικές; Μωρέ άκουσε. Πρέπει όμως να παίξει τον ρόλο του. Ως εκ τούτου συμβαίνει το εξής σουρεαλιστικό: εκ δεξιών του Σημίτη ο Χριστοδουλάκης, εξ ευωνύμων ο Κουλούρης. Ο πρώτος ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία, ο δεύτερος κυνηγάει πενταροτομάτες. Οπως ακριβώς και με το αριστερό εύρος του ανασχηματισμού που εξέπνευσε στο όνομα Μπίστης. Ολο το θέατρο για ένα πουκάμισο αδειανό, για ένα κουλούρι!». Του Δημήτρη Δανίκα από τη χτεσινή «στήλη άλατος» των «Νέων».