Στην ουσία, πάντως, έχουν και οι δυο δίκιο. Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και επιχειρήσεων στο μεγάλο κεφάλαιο, είτε χωρίς όρους, είτε με ψευτο-όρους, αποτελεί βασικό στοιχείο των αντιλαϊκών πολιτικών τους. Οπως ακριβώς συμβαίνει και με τους απανταχού ομοϊδεάτες τους, συντηρητικούς και σοσιαλδημοκράτες, είτε στην Ευρώπη είτε αλλαχού. Και δε συμπλέουν μόνο σ' αυτό το ζήτημα. Συμπλέουν και στη σκληρή μονόπλευρη λιτότητα σε βάρος των εργαζομένων, στις κάθε λογής «απελευθερώσεις» και τις σχετικές διαρθρωτικές αλλαγές, στην επέκταση της μερικής απασχόλησης και στο μοίρασμα της κάθε δουλιάς σε δυο και τρεις εργαζόμενους, στην πολύμορφη ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών, στη λογική της αγοράς και των νόμων της, των ευρωμονοδρόμων και της νέας τάξης, κλπ., κλπ.
Αυτή είναι η αλήθεια, η οποία έχει γίνει σήμερα λίγο - πολύ φανερή και δε δικαιολογεί ούτε αυταπάτες, ούτε ψεύτικες ελπίδες από τους εργαζόμενους.