«

Ισοτιμία πολιτών δεν έχουμε, ας έχουμε τουλάχιστον ισοτιμία της ψήφου»... Είναι μια φράση από πρόσφατη ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα. Την επαναφέρουμε γιατί στις μέρες μας, μέσα από τη συζήτηση για τον εκλογικό νόμο, αναδείχτηκε περίτρανα μια αλήθεια που οι κομμουνιστές τη φωνάζουν χρόνια τώρα, για τα «όρια δημοκρατικότητας» αλλά και το ξεπερασμένο -ιστορικά - της αστικής δημοκρατίας. Σ' αυτήν τη δημοκρατία λοιπόν, ένα από τα εντελώς «ελάχιστα», η ισοτιμία της ψήφου, όχι μόνο δεν είναι δεδομένη και αυτονόητη, αλλά και ουδέποτε κατοχυρώθηκε στη χώρα μας, τουλάχιστον μεταπολιτευτικά, ενώ σήμερα επιχειρείται επιπλέον να ενοχοποιηθεί εκείνο το σύστημα που θα μπορούσε να την εγγυηθεί, η απλή αναλογική, ως πηγή αστάθειας και ακυβερνησίας!

Η κινδυνολογία βέβαια ήταν ανέκαθεν ένα πολύ καλό καταφύγιο για το πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης και παραμένει ως τις μέρες μας. «Η χώρα χρειάζεται σταθερές κυβερνήσεις» αναφωνούν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και επαυξάνουν αυτά της ΝΔ. Φράση που στις λαϊκές συνειδήσεις, ελπίζουν, να μεταφραστεί ως εξής: «Η απλή αναλογική θα φέρει αστάθεια, ακυβερνησία σε κρίσιμες για τον τόπο περιόδους». Κι ας ξέρουν βέβαια πως η σταθερότητα ή η αστάθεια εκφεύγουν από την επίδραση του όποιου εκλογικού νόμου. Ας ξέρουν ακόμη πως όσα ληστρικά εκλογικά συστήματα κι αν επινοήσουν, δε θα καταφέρνουν εσαεί να θωρακίζουν την αντιλαϊκή τους εξουσία απέναντι στη λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή, στη λαϊκή πάλη. Γιατί αυτός είναι ο απώτερος στόχος τους, η θωράκιση της εξουσίας τους και των συμφερόντων της τάξης από την οποία αυτή απορρέει, στην οποία στηρίζεται και την οποία στηρίζει. Δε θέλουν να κάνουν ούτε αυτό το ελάχιστο βήμα εκδημοκρατισμού για να μην υπάρξει ούτε καν ως υποψία το ενδεχόμενο του παραμικρότερου κλυδωνισμού της δικομματικής - διπολικής εναλλαγής στην αντιλαϊκή εξουσία τους. Για να συνεχίσει να τη νέμεται και να την ασκεί ο δικομματισμός και οι παραφυάδες του.

Με δεδομένη λοιπόν, την απόρριψη της απλής αναλογικής, αρχίζουν τα τερτίπια των διαλόγων, προβάλλουν την αυξημένη αναλογικότητα του νέου νόμου έναντι του παλιού, κάποιοι πιο γενναιόδωροι ανεβάζουν τα ποσοστά, κάποιοι άλλοι αντιδρούν σε ορισμένες ρυθμίσεις... Ολα καλά σχεδιασμένα έτσι ώστε ο χρόνος να κυλάει, με το λαό στο περιθώριο και να 'ρθει αύριο ένας νέος εκλογικός νόμος εξίσου καλπονοθευτικός, εξίσου ληστρικός με το σημερινό.

Το εύρος και το περιεχόμενο της αστικής δημοκρατίας θα μπορούσε σ' αυτή την περίπτωση συμβολικά να ταυτιστεί με το ασφυκτικά περιορισμένο εύρος του διαλόγου στον οποίο καλεί η κυβέρνηση για τον εκλογικό νόμο. Εχοντας η ίδια λάβει ήδη τις αποφάσεις της και επιζητώντας άλλοθι και νομιμοποίηση. Για όλους τους υπόλοιπους, για κάθε προοδευτικό άνθρωπο, κάθε άνθρωπο του μόχθου, προβάλει επιτακτικά το καθήκον της διεκδίκησης της απλής αναλογικής, χωρίς παζάρια και διαπραγματεύσεις και με τη γνώση πως η απλή αναλογική δεν αποτελεί παρά ένα πολύ μικρό βήμα εκδημοκρατισμού και αντιπροσωπευτικότητας στα πλαίσια αυτού του συστήματος. Γιατί ο δρόμος για την πραγματική δημοκρατία απαιτεί πολλά και μεγάλα βήματα, απαιτεί απόφαση, κατάθεση και διάθεση δυνάμεων για τη συγκρότηση του λαϊκού μετώπου πάλης, για να ανοίξει ο δρόμος προς τη λαϊκή εξουσία.