το χέρι σου... δε βλέπω - ίσως θα 'ναι

τα μάτια μου ακόμα ασυνήθιστα

στο τόσο φως ύστερ' από το σκοτάδι...

Τώρα τραβήξου λίγο - ξέρω μόνος μου,

τούτα τα κατατόπια με θυμούνται...

Τα σύνεργα... μα που 'ναι, πες, ο σύντροφος,

έναν καιρό τα δούλευα, μαζί του.

Η πλάκα, το χαρτί, το συνθετήριο...

και τούτα τα χειρόγραφα απλωμένα -

νάτος, μπροστά μου ο «Ρίζος» μας, απέθαντος-

πρώτη σελίδα, δεύτερη σελίδα...

Σκύψε κοντά μου κι έλα να διαβάσουμε

μικρά τα γράμματα - μεγάλα τα μαντάτα...»

(Απόσπασμα απ' το ποίημα «Οι σύντροφοι» του Απ. Σπήλιου).

Στη δύσκολη πολύχρονη πορεία του το ΚΚΕ είχε, απ' τα πρώτα κιόλας χρόνια της ύπαρξής του, μια σταθερή και αποφασιστική φωνή: Τον «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ», που πρωτοκυκλοφόρησε στη Θεσσαλονίκη σαν 15νθήμερη εφημερίδα τον Ιούνη του 1917 και από τις 2 Ιούλη 1920 έγινε το δημοσιογραφικό όργανο της ΚΕ του Κόμματος (υπό τον έλεγχο του ΣΕΚΕ). Ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ», παρά τις διώξεις, την παρανομία και τις οικονομικές δυσκολίες, κατόρθωσε να ανταποκρίνεται σταθερά στις ταχύτατα αυξανόμενες ανάγκες, αλλά και ν' αντιμετωπίσει τα «πισωγυρίσματα», που συνόδεψαν την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στη Σοβιετική Ενωση και στις άλλες σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης. Αυτό εύκολα μπορεί να διαπιστωθεί, αν ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» συγκριθεί με τη Γαλλική «ΟΥΜΑΝΙΤΕ», ή την Ιταλική «ΟΥΝΙΤΑ». Εξακολουθεί και σήμερα ν' ακούγεται αυτό που λέγανε από παλιά:

«Το 'γραψε ο "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ"»!

Που σημαίνει ότι τα γραφτά του δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Κι αυτό είναι αλήθεια κι όχι τυχαίο. Γιατί τα γραφτά του είναι αποτέλεσμα συστηματικής δουλιάς απ' τους συναδέλφους και τους συντρόφους που έχουν την τιμή να δουλεύουν στο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ».

Μόνο όσοι από εμάς δουλέψαμε στις αστικές εφημερίδες και περιοδικά, μπορούμε να εκτιμήσουμε το ποιοτικό άλμα του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» τα τελευταία χρόνια, που δείχνει τη μεγάλη κι αδιάκοπη προσπάθεια, για ν' ανταποκριθεί το συντακτικό του προσωπικό στις απαιτήσεις, που έχει μια εφημερίδα σαν τον «Ρ». Εμφάνιση γενικά του φύλλου, τεχνική, γλώσσα, ύφος, διεύρυνση του κύκλου των θεμάτων, έτσι ώστε τα κομμάτια να είναι κατανοητά, ευπρεπή, γραμμένα σε ομοιόμορφη δημοτική. Πρόκειται για την υλοποίηση των θέσεων που έβαλε η ΚΕ του ΚΚΕ στο 16ο Συνέδριο του Κόμματος (Σεπτέμβρης 2000):

«... Ο "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ" και η "ΚΟΜΕΠ", οι εκδόσεις του Κόμματος γενικότερα μπορούν και πρέπει να βελτιωθούν περισσότερο στο περιεχόμενο και τη μορφή, ώστε ν' αγκαλιάσουν ευρύτερο φάσμα θεμάτων, ιδεολογικών, πολιτικών, κοινωνικών, ανάλογα με τον χαρακτήρα της κάθε έκδοσης...».

Οι σύντροφοι συντάκτες του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» και προπαντός οι νέοι στην ηλικία συνάδελφοι, πρέπει να μάθουν για τις μεγάλες δυσκολίες, που παλιότερα αντιμετώπιζαν αποτελεσματικά οι συντάκτες μας, χάρις στην αυτοθυσία, την ενεργητικότητα και την αφοσίωση στη δουλιά τους και στην εφημερίδα μας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ειδικό καθήκον, που από παλιά έβαζε και βάζει το Κόμμα στους συντάκτες του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ», ώστε ν' αποφεύγονται οι ανακρίβειες, οι υπερβολές στα δημοσιεύματα της εφημερίδας. Γι' αυτό το λόγο ο «Ρ» δεν είχε σε βάρος του μηνύσεις για δυσφήμιση προσώπων, εκτός απ' τις σκόπιμες πολιτικές δίκες.

Κάνοντας αυτή την ιστορική αναδρομή πρέπει ν' αναφερθεί η ίδρυση και λειτουργία απ' τον «Ρ» Δημοσιογραφικής Σχολής για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Να σημειώσουμε ότι μέχρι πριν από μερικά χρόνια στη χώρα μας δεν υπήρχε αστική δημοσιογραφική σχολή. Οι δημοσιογράφοι των αστικών εφημερίδων ήταν εμπειρικοί, χωρίς καν εγκυκλοπαιδική μόρφωση, είχαν απλά ταλέντο στο γράψιμο. Ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» όμως από παλιά είχε οργανώσει για το προσωπικό του - όχι μόνο το συντακτικό -Δημοσιογραφική Σχολή, πληρώνοντας η ίδια η εφημερίδα τα έξοδα. Η Σχολή διέθετε και δασκάλους ξένων γλωσσών (ρωσικής, αγγλικής και γαλλικής). Η εκμάθηση μάλιστα μιας γλώσσας - της επιλογής του κάθε συντάκτη - ήταν υποχρεωτική για όλους, όπως κι η εκμάθηση, τότε, γραφομηχανής και στενογραφίας.

Ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» αναδείχτηκε και παραμένει η σταθερή και αποφασιστική φωνή, που υπερασπίζεται τους εργαζόμενους, τους καταπιεσμένους, τους καταφρονεμένους. Είναι ο ανιδιοτελής φίλος και συμπαραστάτης της εργατιάς, της αγροτιάς, των μικρομεσαίων, της διανόησης, της νεολαίας, του λαού μας.

Ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ», όπως και το Κόμμα μας, ενηλικιώθηκε και ωρίμασε μέσα στις ταξικές και πολιτικές αναμετρήσεις. Και θα μπορέσει να συνεχίσει να κάνει καινούρια ποιοτικά άλματα για ν' ανταποκρίνεται ακόμη καλύτερα στις σύγχρονες συνθήκες της ταξικής πάλης και στην ιστορική αποστολή του, αν:

Ολοι εμείς, και ο καθένας με τον τρόπο του, τον βοηθήσουμε, έτσι ώστε να γίνει απαραίτητο γερό ΕΡΓΑΛΕΙΟ για όλους μας στην ανάπτυξη της ιδεολογίας της εργατικής τάξης για το χτίσιμο του Μετώπου και ΟΠΛΟ στην καθημερινή πάλη απέναντι στον ταξικό αντίπαλο, στον οπορτουνισμό και στη μοιρολατρία.