Παρεμβαίνοντας ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Στρ. Κόρακας κατά τη συζήτηση στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου έκθεσης σχετικά με «τον κώδικα συμπεριφοράς της ΕΕ για τις εξαγωγές όπλων», κατήγγειλε συγκεκριμένα τα εξής:

Κύριε πρόεδρε,

Η υπό συζήτηση έκθεση αναφέρεται σε ένα ζήτημα τεράστιας στρατιωτικής, πολιτικής και οικονομικής σημασίας. Πράγματι η παραγωγή και εμπορία όπλων εξασφαλίζει τεράστια υπερκέρδη στο πολυεθνικό κεφάλαιο που, με τις ιδιωτικοποιήσεις, ελέγχει πλέον τους τομείς αυτούς. Πέρα όμως από τα κέρδη, οι χώρες-παραγωγοί εξασφαλίζουν μέσω της προμήθειας όπλων και τον πολιτικό έλεγχο των χωρών αγοραστών τόσο με τις «μίζες», που πληρώνουν οι πολεμικές βιομηχανίες στους κυβερνώντες των χωρών αυτών, όσο και με τον εξοπλιστικό έλεγχό τους.

Μεθοδεύεται έτσι με κάθε μέσο η δημιουργία των συνθηκών «ζήτησης» και κατανάλωσης όπλων, με υποδαύλιση εντάσεων, πολεμικών συγκρούσεων, αλληλοσφαγής ή σφαγής και λεηλασίας των λαών. Η ζήτηση και κατανάλωση αυτών των «προϊόντων» αφορά και στις χώρες παραγωγούς. Πράγματι, ως γνωστόν, οι κυβερνώντες μας ενισχύουν συνεχώς τόσο τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, ενάντια στις αναπτυσσόμενες κινητοποιήσεις των λαών μας κατά της αντιλαϊκής πολιτικής τους, όσο και για την «πρόληψη των συγκρούσεων» και τη «διαχείριση των κρίσεων» ή την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας». Δηλαδή για στρατιωτικές επεμβάσεις όπου Γης. Ολα αυτά, που εκφράζονται με τη συνεχή στρατιωτικοποίηση της ΕΕ, σε διαρκώς στενότερη συνεργασία με το ΝΑΤΟ, απαιτούν τεράστιες ποσότητες όπλων. Να γιατί ο Χ. Σολάνα προτείνει την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών.

Αυτές οι εξελίξεις βέβαια εγκυμονούν τεράστιους κινδύνους για τους λαούς της ΕΕ και την ανθρωπότητα ολόκληρη στα πλαίσια και των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Ικανοποιούν όμως τις κερδοσκοπικές ορέξεις του πολιτικο-στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος, που ελέγχει απόλυτα πλέον, ιδιαίτερα μετά τις 11 του Σεπτέμβρη του 2001, την πολιτική των ΗΠΑ, αλλά και ενισχύει την επιρροή του στις χώρες της ΕΕ.

Η συζητούμενη έκθεση, όποιες και αν είναι οι προθέσεις του εισηγητή, δεν αναφέρεται στα ζητήματα αυτά, αντίθετα τα αποσιωπά. Οπως και όλες οι προηγούμενες ανάλογες εκθέσεις, διατυπώνει ευχές και προτάσεις που δεν πρόκειται να εφαρμοστούν. Προτείνει την ανεξέλεγκτη διακίνηση όπλων μεταξύ των κρατών- μελών της ΕΕ, ζητά εξαιρέσεις για τη συνοχή της εξωτερικής πολιτικής της Κοινότητας, ζητά άλλη μια φορά τη «δυνατότητα σύστασης συστήματος παρακολούθησης στην ΕΕ».

Τέλος, οι μαζικές εξαγωγές στο Ισραήλ, στην Τουρκία και σε άλλα επιθετικά και καταπιεστικά καθεστώτα δείχνουν την υποκρισία όλων αυτών που κόπτονται για τα δικαιώματα του ανθρώπου, ενώ δίνουν προτεραιότητα στα κέρδη και στον έλεγχο αγορών και χωρών.

Συνεπώς, αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι «Κώδικες Συμπεριφοράς», των οποίων η τήρηση εξαρτάται από τη θέση των κρατών-μελών και των πολεμικών βιομηχανιών, αλλά θέσπιση υποχρεωτικών κανόνων για έλεγχο και σταδιακό περιορισμό της παραγωγής, διακίνησης και χρήσης των όπλων, μέχρι την οριστική απαγόρευσή τους. Ζητούμε τη μετατροπή των πολεμικών βιομηχανιών σε ειρηνικές βιομηχανίες. Αυτά είναι τα αιτήματα του ειρηνικού κινήματος. Τα στηρίζουμε και γι' αυτό δε θα ψηφίσουμε την έκθεση.