Βέβαια, όταν ο Γ. Βαρδακαστάνης αναφέρεται στην καθημερινή μάχη των εκατοντάδων συνδικαλιστών του αναπηρικού κινήματος εννοεί προφανώς τον εαυτό του και τους συν αυτώ στην ηγεσία της ΕΣΑΕΑ.

Ωστόσο όμως, υπάρχει ο διαχειριστικός έλεγχος του υπουργείου Οικονομικών στα οικονομικά της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες (ΕΣΑΕΑ) για την περίοδο 1989 -1999, που αποτελεί κόλαφο για τέτοιου τύπου συνδικαλισμό. Στο πόρισμα που εκδόθηκε στις 20.1.2000, μεταξύ των άλλων, αναφέρεται: «Δεν μπορούν κάποιοι να απολαμβάνουν προνομίων και να διαβιούν και να συμπεριφέρονται στα ταξίδια τους (στο εξωτερικό) ως Σαουδάραβες πρίγκιπες, γεγονός που, πέρα από την κατασπατάληση των πόρων της ΕΣΑΕΑ, αποβαίνει εις βάρος και αμαυρώνει την εικόνα του αναπηρικού κινήματος. Το ίδιο, βεβαίως, ισχύει και για τις δαπάνες που έχουν σχέση με τα έξοδα διοίκησης της ΕΣΑΕΑ και εντός Ελλάδας, όπως και για τις εντός Ελλάδος μετακινήσεις των μελών της ΕΣΑΕΑ και για οποιονδήποτε λόγο και αν γίνονται αυτές».

Ετσι διατίθενται τα κοινοτικά κονδύλια, ώστε οι κυβερνήσεις και τα Διευθυντήρια των Βρυξελλών, να βρίσκουν πρόθυμους υποτακτικούς, αντί να έχουν απέναντί τους μαχόμενους συνδικαλιστές του αναπηρικού κινήματος. Το πολύ - πολύ να σπικάρουν κανένα λογύδριο περί ευαισθησίας της κοινωνίας σε κάποιες φιέστες, σαν τις αυριανές...