Αποφασισμένη πάση θυσία και επιστρατεύοντας κάθε μέσο προκειμένου να διατηρήσει το μονοπώλιο στο χώρο της διαχείρισης των πνευματικών δικαιωμάτων, η Ανώνυμη Εταιρία Πνευματικής Ιδιωκτησίας(ΑΕΠΙ) ενημέρωσε χτες τα μέλη της και δημοσιογράφους για την αναστολή της απόφασης της Επιτροπής Ανταγωνισμού και την εκδίκαση της υπόθεσης (9/12) στο Διοικητικό Εφετείο. Θυμίζουμε ότι η Επιτροπή Ανταγωνισμού, τον περασμένο Ιούλη, επέβαλε πρόστιμο 500.000 ευρώ στην ΑΕΠΙ, για κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης στην αγορά, μετά από καταγγελία των μουσικοσυνθετών Σταύρου Ξαρχάκου, Νίκου Κυπουργού, Παναγιώτη Καλατζόπουλου, Θάνου Μικρούτσικου, Νικόλαου Μαμαγκάκη, Γιώργου Κουμεντάκη και της Ενωσης Ελλήνων Μουσουργών. Η Επιτροπή, επίσης, απειλεί την ΑΕΠΙ με πρόστιμο 5.000 ευρώ για κάθε μέρα που θα καθυστερεί να συμμορφωθεί στην υπόδειξή της να τροποποιήσει, μέσα σε ένα τρίμηνο, τις συμβάσεις διαχείρισης, ώστε οι πνευματικοί δημιουργοί να έχουν την επιλογή ανάθεσης και όλων και ορισμένων μόνον εκ των 12 κατηγοριών εξουσιών που απαριθμούνται στην απόφαση GEMA II της ΕΕ. Επίσης, η ίδια ποινή ισχύει αν η ΑΕΠΙ δε διαμορφώσει, εντός τριμήνου από την κοινοποίηση της απόφασης, τις προμήθειες που εισπράττει από τους δημιουργούς στο 15% επί των εισπράξεων. Σήμερα αυτό το ποσοστό που καρπούται η ΑΕΠΙ φθάνει και στο 37%!

Η μείωση αυτού του ποσοστού φαίνεται πως «πονάει» περισσότερο την ΑΕΠΙ. Οσο για τα επιχειρήματα του τύπου «η δίκη δεν αφορά δημιουργούς αλλά είναι ένας ακήρυχτος πόλεμος μεταξύ δημιουργών ΑΕΠΙ και χρηστών» προκαλεί το ερώτημα αν η νομική σύμβουλος της ΑΕΠΙ θεωρεί χρήστες τους προαναφερόμενους δημιουργούς που κατέφυγαν στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, καθώς αυτοί είναι όλοι δημιουργοί.

Βέβαια, το θέμα έχει πάρει πια μεγάλες διαστάσεις και ο κίνδυνος που - για μια ακόμη φορά - δημιουργείται είναι η διάσπαση των δημιουργών, οι οποίοι θα έπρεπε να έχουν κοινό μέτωπο διεκδίκησης και προστασίας των πνευματικών τους δικαιωμάτων. Η προστασία, εξάλλου, των πνευματικών δικαιωμάτων, κατοχυρωμένη από το νόμο, θα έπρεπε να είναι υπόθεση των ίδιων των δημιουργών και να μη χρειάζεται «προστάτες», οι οποίοι ουσιαστικά το μόνο που προστατεύουν είναι τα δικά τους συμφέροντα και όχι των δημιουργών.