Πίσω από την «κίνηση εντυπωσιασμού», που με τόσες τυμπανοκρουσίες επιδίωξε να εφαρμόσει η κυβέρνηση με το γκρέμισμα μερικών μαντρότοιχων επωνύμων «πάνω στο κύμα», κίνηση που κατέληξε σε ένα μεγαλειώδες φιάσκο και σε μια τραγωδία με την αυτοκτονία της υπαλλήλου της Κτηματικής Υπηρεσίας του Δημοσίου Ρ. Σταθέα, κρύβεται μια ολόκληρη επιχείρηση με την κωδική ονομασία: «Παράδοση στο κεφάλαιο της δημόσιας περιουσίας»!

Αυτό φέρνει στην επιφάνεια σήμερα ο «Ρ», αποκαλύπτοντας με συγκεκριμένα έγγραφα και στοιχεία πως το μοναδικό άγχος της κυβέρνησης είναι το πώς θα νομοθετεί και θα αποψιλώνει τις αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες προστασίας και αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας ως ένα ακόμη μέσο διευκόλυνσης της παράδοσής της στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα και στους καταπατητές.

Πραγματικό ντοκουμέντο - «φωτιά» από την άποψη αυτή αποτελεί το με αριθμό πρωτοκόλλου 1324/00ΤΥ του κ. Δ. Λάμπρου, διευθυντή της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών της Γενικής Διεύθυνσης Δημόσιας Περιουσίας και Εθνικών Κληροδοτημάτων του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, που στάλθηκε στις 15 Μάη 2003, με αποδέκτες τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών Ν. Χριστοδουλάκη, τον υφυπουργό Α. Φωτιάδη και τον γενικό γραμματέα του ίδιου υπουργείου Γ. Κανελλόπουλο. Με το έγγραφο αυτό ο Δ. Λάμπρου, διευθυντής του νευραλγικού αυτού τομέα, με αντικείμενα το Κτηματολόγιο των Δημοσίων Κτημάτων, την προστασία του Αιγιαλού και της Παραλίας, των Εθνικών Κληροδοτημάτων, του Αντικειμενικού Προσδιορισμού Αξίας Ακινήτων, της Στέγασης Δημοσίων Υπηρεσιών, των μελετών και κατασκευών διαρρύθμισης και συντήρησης των ακινήτων, που στεγάζουν υπηρεσίες του υπουργείου, εκφράζει την αγωνία του για την εγκατάλειψη της υπηρεσίας, που έτσι θέτουν σε κίνδυνο την προστασία της δημόσιας περιουσίας, καλώντας τους υπουργούς να πάρουν άμεσα μέτρα.

«Η προσπάθεια της Διεύθυνσης - τονίζει - δυναμιτίζεται από μια σειρά αποφάσεων που εκδόθηκαν τους τελευταίους μήνες, με τις οποίες μετακινούνται επιστήμονες τεχνικοί σε άλλες υπηρεσίες, οι οποίες μάλιστα δεν έχουν σχέση με το αντικείμενο της Γενικής Διεύθυνσης Δημόσιας Περιουσίας και Εθνικών Κληροδοτημάτων και σε ορισμένες περιπτώσεις ούτε καν με το αντικείμενο του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών. Ετσι ήδη τέσσερις διπλωματούχοι μηχανικοί μετακινήθηκαν για δύο χρόνια στη ΓΛΚ, μία στον κλάδο των Επιθεωρητών, μία στη ΜΟΔ, μία στο Συνήγορο του Πολίτη, ένας στο υπουργείο Ανάπτυξης. Η μετακίνηση των πιο πάνω, με την παράλληλη απασχόληση τριών στο τέως ΥΠΕΘΟ και την παραίτηση ενός, μείωσαν το στελεχικό δυναμικό της Διεύθυνσης κατά 34% περίπου. Σημειωτέον ότι όλες οι μετακινήσεις έγιναν εν αγνοία της Διεύθυνσης και χωρίς την ταυτόχρονη αντικατάστασή τους».

«Αποτέλεσμα των πιο πάνω - επισημαίνει με έμφαση ο Δ. Λάμπρου - είναι η αποδυνάμωση της Διεύθυνσης, με επιπτώσεις και στην παραγωγή του έργου των υπηρεσιών που ελέγχει (54 Κτηματικές Υπηρεσίες) και των υπηρεσιών που συνεργάζεται, η συνολική υποβάθμιση του τομέα της Δημόσιας Περιουσίας και η αδυναμία αποτελεσματικής προστασίας, επωφελούς διαχείρισης και ορθολογικής αξιοποίησης του πολύτιμου φυσικού πόρου της δημόσιας γης».

Σα να μην έφταναν όλα αυτά, «η πιο πάνω υποβάθμιση και οι κίνδυνοι, σημειώνει ο Δ. Λάμπρου, εντείνονται από:

• Την παράλληλη αποδυνάμωση των Κτηματικών Υπηρεσιών, οι οποίες όχι μόνο δεν ενισχύονται και δεν ενθαρρύνονται, αλλά αιμορραγούν με τις συνεχείς μετακινήσεις υπαλλήλων τους στις ΔΟΥ.
• Την αναβολή (ή ματαίωση;) της μηχανοργάνωσής τους με την τελμάτωση των διαδικασιών για τη δημιουργία ολοκληρωμένου πληροφοριακού συστήματος στα πλαίσια του Γ΄ ΚΠΣ.
• Με την αναστολή του ΠΔ 101/2001 για τη δημιουργία περιφερειακών Κτηματικών Διευθύνσεων.
• Με την "αποκέντρωση" της διαχείρισης των αιγιαλών και των εθνικών κληροδοτημάτων (χωρίς την εξασφάλιση προϋποθέσεων επιτυχίας).
• Με την αναβολή θεσμοθετημένων υποχρεώσεων (αναπροσαρμογή των τιμών του αντικειμενικού προσδιορισμού της αξίας των ακινήτων).
• Με τις τελευταίες ρυθμίσεις του Ν.3127/2003 για το Κτηματολόγιο, με βάση τις οποίες κινδυνεύει η υπόσταση της δημόσιας περιουσίας». (σ.σ. Πρόκειται για την τροπολογία με την οποία χαρίζονται και με συνοπτικές διαδικασίες στους καταπατητές όλα τα καταπατημένα ακίνητα του Δημοσίου - δασικά και μη - που βρίσκονται εντός σχεδίων πόλης).

«Είναι γεγονός - αναφέρει ο Δ. Λάμπρου - ότι μόνο άμεσες πολιτικές αποφάσεις μπορούν να αναστρέψουν το κλίμα και την κατάσταση γενικότερα στον τομέα της Δημόσιας Περιουσίας του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών και αυτές τις αποφάσεις μόνον η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου μπορεί να τις πάρει». Στη συνέχεια κάνει έκκληση στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου για άμεση λήψη αποφάσεων, με αιχμή, μεταξύ των άλλων: Την επιστροφή των στελεχών που έχουν μετακινηθεί και την παραπέρα ενίσχυση της Υπηρεσίας με αξιόλογα στελέχη και εξοπλισμό. Τη μηχανοργάνωση της υπηρεσίας, τη δημιουργία των Κτηματικών Διευθύνσεων, την έκδοση προδιαγραφών διαχείρισης των αιγιαλών που η χρήση τους έχει παραχωρηθεί στους ΟΤΑ, την παρέμβαση στο ΥΠΕΧΩΔΕ για αναστολή των διατάξεων παραχώρησης των καταπατημένων στους καταπατητές.

«Οποιαδήποτε καθυστέρηση - καταλήγει ο Δ. Λάμπρου - έχει ως αποτέλεσμα την παραπέρα τελμάτωση του τομέα και τον αφανισμό της δημόσιας περιουσίας».

Τι έγινε, λοιπόν, μετά από αυτήν την έκκληση; Απολύτως τίποτε!

Δεν είναι, όμως, μόνο η έκκληση του Δ. Λάμπρου που δεν εισακούστηκε. Οπως τονίζουν οι εργαζόμενοι του υπουργείου Οικονομικών, κατ' επανάληψη ο Σύλλογός τους (υπάρχουν τουλάχιστον 7 έγγραφα στη διάθεση του «Ρ» από το 1987 μέχρι τις 17/2/2003) έκανε διάφορες παρεμβάσεις και προτάσεις για την αναβάθμιση των υπηρεσιών αυτών για την καλύτερη προστασία της δημόσιας περιουσίας.

«Ποτέ δε μας δέχτηκαν οι προϊστάμενοι υπουργοί και υφυπουργοί, επισημαίνουν. Μόνο ο σημερινός γενικός γραμματέας κ. Κανελλόπουλος μας συνάντησε και η πρώτη του κουβέντα ήταν ότι οι... κτηματικές υπηρεσίες έχουν μεγάλο κόστος και καθόλου έσοδα»! Ετσι ωμά. Λες και η δημόσια περιουσία, οι αιγιαλοί, τα δάση και τα κληροδοτήματα δεν αποτελούν πολύτιμο και συνταγματικά κατοχυρωμένο κοινόχρηστο αγαθό, που τα «κληρονομήσαμε από τα παιδιά μας», αλλά ιδιοκτησία της κάθε κυβέρνησης, που μπορεί να τα δίνει στους μεγαλοεπιχειρηματίες για να αυξάνει το κεφάλαιο και τα κέρδη τους.

Τη συμπεριφορά αυτή της κυβέρνησης καταδεικνύουν μια σειρά από καταγγελίες που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, όπως π.χ. αυτή του Πολιτικού Μηχανικού κ. Ματζάκα, ο οποίος κατήγγειλε στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής την εκποίηση ακινήτων που αποτελούσαν Εθνικά Κληροδοτήματα σε εξευτελιστικές τιμές. Συγκεκριμένα κατήγγειλε την εκποίηση με εικονικούς διαγωνισμούς ενός νεοκλασικού στην Πλάκα έναντι 6 εκατομμυρίων δραχμών, όταν η αξία του ξεπερνούσε τα 70 εκατ. δρχ., μιας τεράστιας έκτασης στο Βάι της Κρήτης σε εξευτελιστική τιμή, αλλά και της ιστορικής οικίας του Αλέξανδρου Σβώλου στο κέντρο της Αθήνας, που εκποιήθηκε μόλις για 32 εκατ. δρχ. Η ουσία βεβαίως δε βρίσκεται τόσο στις «εξευτελιστικές τιμές», αλλά στην ίδια την εκποίηση.

Το εντυπωσιακό και υποκριτικό ταυτόχρονα είναι ότι την καταγγελία αυτή άδραξε η ΝΔ, καταθέτοντας και Ερώτηση στη Βουλή, όταν στο επίκεντρο της πολιτικής και της ίδιας αποτελεί η παράδοση της δημόσιας περιουσίας στους μεγαλοεπιχειρηματίες. Αρκεί να θυμηθούμε τη μετατροπή του πρώην στρατοπέδου Ντούνη στο Διόνυσο σε «οικόπεδα - φιλέτα», η εκποίηση των οποίων ξεκίνησε επί κυβέρνησης της ΝΔ το 1992-93...