Στις 25 Μάη του 2003, όταν οι απολύσεις έπεφταν σαν το χαλάζι και η κυβέρνηση υποσχόνταν «νέες ευκαιρίες απασχόλησης», το ΚΚΕ με ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος σημείωνε:

«Η απάντηση που δίνει η κυβέρνηση, αλλά και τα κόμματα της ΕΕ, στο πρόβλημα της ανεργίας, είναι αναποτελεσματική, υποκριτική και, κυρίως, επικίνδυνη. Προσπαθεί να εκτονώσει την οργή των ανέργων με τις λεγόμενες πρωτοβουλίες απασχόλησης, μιλάει για επιδότηση δημοτικών επιχειρήσεων, επαναφέρει γνωστά χρεοκοπημένα μέτρα. Η πολιτική αυτή όχι μόνο δεν εμπόδισε την αύξηση της ανεργίας, αλλά λειτούργησε ως όχημα για την κατάργηση του 8ωρου, την υπονόμευση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, την καθήλωση των μισθών, την αύξηση των κερδών της πλουτοκρατίας.

Η πολιτική της λεγόμενης επιδότησης της εργασίας, αντί της ανεργίας, ένα στόχο έχει: Να επιβάλει στους εργαζόμενους ακόμα πιο σκληρούς όρους εκμετάλλευσης, να μοιραστούν μεταξύ τους τα βάρη της λιτότητας και της ανεργίας, με τις ελαστικές μορφές απασχόλησης και τους μισθούς - μεροκάματα πείνας. Σε λίγα χρόνια θα βγάλουν από το λεξιλόγιό τους τον όρο "ανεργία", αφού και λίγες μέρες απασχόλησης στη διάρκεια ενός χρόνου θα καταλογίζεται σαν κανονική εργασία.

Στο όνομα της επιδότησης της εργασίας στερούν από τη συντριπτική πλειοψηφία των ανέργων το επίδομα ανεργίας, επιχορηγούν την καπιταλιστική εργοδοσία με τεράστια ποσά και μοιράζουν την ανεργία σε περισσότερους εργαζόμενους, καταδικάζοντάς τους στην υποαπασχόληση και στη φτώχεια.

Ολα αυτά τα χρόνια δοκιμάστηκαν τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, τα προγράμματα κατάρτισης και διά βίου εκπαίδευσης, η μερική απασχόληση. Ολα λειτούργησαν σε βάρος των εργαζομένων, δε δίνουν καμία προοπτική.

Το ψευτοδίλημμα "ανεργία ή κατάργηση δικαιωμάτων" σημαίνει υποταγή, ακόμα πιο σκληρή εκμετάλλευση».