Ούτε επαρκείς αποζημιώσεις, ούτε έργα. Τίποτα από τα δύο δεν υπήρξε μέχρι σήμερα, για τους κατοίκους και τους μικρομεσαίους επαγγελματίες στο Ζεφύρι Αττικής, οι οποίοι το Μάρτη του 1998 είδαν περιουσίες να καταστρέφονται μέσα σε λίγες ώρες. Κι όλα αυτά, πεντέμισι χρόνια μετά τις προσπάθειες των αρμοδίων να πείσουν για την αποτελεσματικότητα και τη συνέπεια των μηχανισμών πρόνοιας της πολιτείας, και σχεδόν δέκα χρόνια ύστερα από τις «μεγαλόπνοες εξαγγελίες» του τότε υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτη (που είχαν συνοδεύσει τις καταστροφικές πλημμύρες του 1994), εξαγγελίες που ο υπουργός άρχισε να ...φιλοτεχνεί με περίσσιο υποκριτικό ταλέντο, ήδη, από το Φλεβάρη του 1994! Οταν, δηλαδή, δεσμευόταν ότι θα δοθούν 3,5 δισ. δρχ. για αντιπλημμυρικά έργα στους Δήμους Ανω Λιοσίων και Ζεφυρίου.

Οπως διαπίστωσε ο «Ρ» μετά από επίσκεψη στο τμήμα της περιοχής Λίμνη, που βρίσκεται στα σύνορα των δύο δήμων, σήμερα, το συγκεκριμένο σημείο παραμένει γεμάτο αυθαίρετα κτίσματα και μπάζα που αδειάζουν όσοι κτίζουν. Οσο για το αντιπλημμυρικό έργο που διεξάγεται στο ρέμα της Σκατέας και έχει ξεκινήσει από το 1998 (!), το μόνο που εξασφαλίζει στους κατοίκους είναι μόνιμες εστίες μόλυνσης, αφού, ενώ βρισκόμαστε ήδη στα μέσα φθινοπώρου, το έργο δεν έχει ολοκληρωθεί. Το αποτέλεσμα είναι μια βόμβα έτοιμη να εκραγεί ανά πάσα στιγμή. Με την πρώτη καταιγίδα, ο χείμαρρος, που, ως συνήθως, κατεβαίνει από την Πάρνηθα, επιφυλάσσει αναμφισβήτητα νέους «υδάτινους» εφιάλτες στους κατοίκους.

«Ούτε μία δραχμή» δεν πήρε ο Φώτης Ραφτέλης, ιδιοκτήτης ξυλουργείου στο Ζεφύρι, ο οποίος, το Μάρτη του 1998, μετρούσε μεγάλες ζημιές σε μηχανήματα, έπιπλα και πρώτες ύλες. Οπως εξήγησε στο «Ρ», η επιτροπή της Νομαρχίας είχε καταγράψει για τη βιοτεχνία του ζημιά ύψους 30 εκατ. δρχ!

Ανάλογη ήταν η «υποστήριξη» που προσέφερε το κράτος και στον Βαγγέλη Θεοδώρου, ιδιοκτήτη βιοτεχνίας υποδημάτων. Οταν το ισόγειο κατάστημά του πλημμύρισε, προκλήθηκαν ζημιές σε δέρματα και μηχανήματα ύψους δύο με τρία εκατ. δρχ. Εκτός από τις 200.000 δρχ. που έδωσε ο δήμος, δεν πήρε όχι μόνο την αποζημίωση που προβλεπόταν για τους μικροεπαγγελματίες, αλλά ούτε και κανένα δάνειο. «Ακούμε "υποσχέσεις", αλλά τη ζημιά την πληρώνουμε εμείς...», σχολίασε η συγγενής και συνάδελφός του, Γεωργία Θεοδώρου, με ζημιά 1,5 εκατ. δρχ. στη δική της επιχείρηση, εμφανώς αγανακτισμένη από την έλλειψη στήριξης της πολιτείας.

Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι, όταν το 1998 η δημοτική αρχή του Ζεφυρίου πήρε απόφαση να καταβάλει άμεσα 400.000 δρχ. σε κάθε πληγέντα, συνάντησε εμπόδια από την κυβέρνηση. Με εντολή τότε του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, το Δημόσιο Ταμείο των Αγίων Αναργύρων σταμάτησε τις πληρωμές ενταλμάτων του δήμου, με αποτέλεσμα να μην μπορεί καν να λειτουργήσει και να καλύψει ακόμα και τα τρέχοντα έξοδα.