ΥΠΑΡΧΟΥΝ γραφτά, που μερικές φορές μπορεί να γράφτηκαν εδώ και πολλά χρόνια κι όμως είναι σαν η πένα να τα έχει γράψει για το σήμερα. Αυτήν αναμφίβολα τη διαχρονική αξία έχει ο λόγος της κορυφαίας παιδαγωγού και αγωνίστριας Ρόζας Ιμβριώτη στο άρθρο της με τον τίτλο «Εκάς οι βέβηλοι», που δημοσιεύτηκε στην «Αυγή» το 1958 κι αναδημοσιεύτηκε πρόσφατα στο «Ριζοσπάστη» στις 21 του Νοέμβρη, ύστερα από 45 χρόνια.

ΤΗΝ αφορμή για να γράψει τότε η Ρόζα το άρθρο εκείνο την έδωσε η καταγγελία του παιδαγωγού Μιχ. Παπαμαύρου ότι ο σύμβουλος της αμερικανικής πρεσβείας επισκέφτηκε τον Ελληνα υπουργό Παιδείας και του ζήτησε να δεχτεί να δώσουν οι Αμερικανοί τα σχολικά μας βιβλία. Θα τα γράφουν αυτοί και θα μεταφράζονται στη γλώσσα μας...

ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ εκείνο με τους Αμερικανούς γκαουλάιτερς ν' αξιώνουν να μας γράφουν τα σχολικά μας βιβλία συμπίπτει με την πρωτοσέλιδη αποκάλυψη της εφημερίδας μας σχετικά με το «εκπαιδευτικό πακέτο», που δώρισε στο υπουργείο Παιδείας η κ. Μπόνι Μίλερ, σύζυγος του πρεσβευτή των ΗΠΑ στη χώρα μας Τόμας Μίλερ.

ΤΟ «ΕΚΑΣ ΟΙ ΒΕΒΗΛΟΙ», που οργισμένα η Ρόζα βροντοφωνάζει στις στερνές λέξεις του άρθρου της εκείνου, είναι αυτό που πρέπει και σήμερα ν' ακουστεί στο «εργαλείο» διαπαιδαγώγησης, που θέλει να μας σερβίρει η κυρία Μίλερ και που στόχος τους είναι να διαπαιδαγωγήσουν τα παιδιά μας στις αξίες της ελεύθερης αγοράς και της υποταγής στη «νέα τάξη»!!!

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, βέβαια, η πρώτη φορά που έχουν δοκιμάσει με διάφορους τρόπους να περάσουν στα νιάτα της Ελλάδας της υποταγής τη λογική και του «YES MEN». Βγήκαν όμως γελασμένοι όσοι προσπάθησαν να περάσουν το «συνταγολόγιο της φρονιμάδας»...

ΤΟ ΑΡΘΡΟ εκείνο, γραμμένο εδώ και χρόνια για την αμερικανική παρέμβαση να μας γράψουν τα σχολικά μας βιβλία, αλλά και τα πρόσφατα όλα αυτά με το «εκπαιδευτικό πακέτο» της κυρίας Μίλερ, μας φέρνουν ξανά στην κορυφαία παιδαγωγό, τη δασκάλα του λαού μας, την Ρόζα Ιμβριώτη.

Η ΡΟΖΑ της Εκπαίδευσης και της Επανάστασης, έτσι τιτλοφόρησαν οι ΕΠΟΝίτες της ΠΕΑΦΕ το βιβλίο που έβγαλαν μ' όλα τα υλικά μιας εκδήλωσης που αφιέρωσαν στη μεγάλη παιδαγωγό και αγωνίστρια, που στάθηκε δίπλα τους στον Αγώνα, στη μεγάλη προσφορά στην ΕΠΟΝ. Ο αξέχαστος σύντροφος κι ακριβός φίλος, ο παιδαγωγός Γιώργος Μωραΐτης - κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωσή μας εκείνη - μας έδωσε σ' ένα λόγο αδρό, δωρικό, τη διαχρονική επικαιρότητα της παιδαγωγικής προσωπικότητας της Ρόζας Ιμβριώτη.

ΤΟ ΗΘΟΣ της Ρόζας, είπε ο Γ.Μ., δοκιμάστηκε για 50 και περισσότερα χρόνια στον αγώνα και στην κομμουνιστική ιδεολογία. Δεν είναι η παλικαριά που έλαμψε στο στερέωμα κι έσβησε σαν το διάττοντα μέσα στα ερέβη του χάους. Εγινε φωτεινό μετέωρο, που καταύγασε την κοινωνική και εκπαιδευτική μας συνείδηση. Εγινε, κατά την έκφραση του Αδαμαντίου Κοραή, για τους δασκάλους λαμπάδα που κάηκε φωτίζοντας.

«ΕΙΝΑΙ, καθώς παρατηρεί ο Γιώργος Μωραΐτης, περίπτωση περίπου παράλληλη με την περίπτωση του Δ. Γληνού. Συνεργάστηκαν και δούλεψαν και οι δύο για το καλό του λαού μας, για το καλό της εκπαίδευσης. Την ώρα που είχαν τη δυνατότητα να ανταλλάξουν το μετερίζι τους με κοινωνικές θέσεις και με την αναγνώριση από το κατεστημένο, αυτοί προτίμησαν το πεδίο της πάλης. Η επιλογή τους ήταν αταλάντευτη. Μαζί με το λαό και για το λαό...».

Η ΡΟΖΑ ΙΜΒΡΙΩΤΗ, θα προσθέσει ο Γ. Μωραΐτης, κλείνει με την παρουσία της τη δράση και το έργο της τη μεγάλη σειρά των παιδαγωγών της εκπαιδευτικής μας αναγέννησης, που η παράδοσή της έρχεται από πολύ μακριά. Και η παρουσία της δεν είναι το τέλος. Είναι μια νέα αρχή. «Ενα νέο ξεκίνημα για νέους αγώνες».

Η ΡΟΖΑ Ιμβριώτη, θα πει τέλος η σ. Φρόσω Κοττορού, δεν ανήκει στο παρελθόν, ούτε καν στο παρόν. Η Ρόζα Ιμβριώτη ανήκει στο μέλλον, και όχι ως εκπαιδευτικός - που είναι ανεξάντλητη στον τομέα αυτό με τα έργα της, τις ιδέες της και τη δράση της - αλλά ανήκει στο γυναικείο κίνημα, στο νεολαιίστικο κίνημα, στο φιλειρηνικό. Ανήκει στην καινούρια κοινωνία, που παλεύουμε να ξημερώσει και που πιστεύουμε ότι θα 'ρθει.