Παπαγεωργίου Βασίλης

Το παρόν άρθρο δε έχει στόχο να δώσει μια συνολική απάντηση στο συγκεκριμένο κείμενο. Κάποιες γενικές παρατηρήσεις και ορισμένες εκτιμήσεις θέλουμε να κάνουμε που αφορούν στην παράγραφο «Κοινές αναζητήσεις» και «Ανασύνταξη των δυνάμεων της Αριστεράς».

Στη συγκεκριμένη παράγραφο οι υπογράφοντες το κείμενο με έμμεσο πλην σαφή τρόπο αναφέρονται στο ΚΚΕ και στην τακτική του. Λένε επί λέξει: «...Το δεύτερο (σ.σ. ρεύμα της Αριστεράς) συνιστά μια τάση ιδεολογικής υποχώρησης και περιχαράκωσης. Απέναντι στα νέα προβλήματα, αντιτάσσει μια μονόπλευρη δογματική ανάγνωση του παρελθόντος. Αρνείται την κοινή δράση και τον διάλογο με τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς και περιχαρακώνει όχι μόνο τις δικές του δυνάμεις, αλλά και έμπειρους λαϊκούς αγωνιστές καθώς και τμήματα του μαζικού και εργατικού κινήματος»...

• Γιατί έχει άδικο το ΚΚΕ που θεωρεί το ΠΑΣΟΚ ως τον έναν από τους δύο βασικούς εκπροσώπους του κεφαλαίου στη χώρα μας και δεν έχουν άδικο - κάνουν λάθος όλες αυτές οι δυνάμεις του Συνασπισμού που υπογράφουν τη βαρύγδουπη διαπίστωση ότι το ΠΑΣΟΚ «συνιστά το πρώτο διακριτό ρεύμα της Αριστεράς»;
• Η καθημερινή πολιτική και πρακτική του ΠΑΣΟΚ δικαιώνει, μήπως, αυτές τις δυνάμεις που αλληθωρίζουν φιλικά προς την ηγεσία και την πολιτική του ΠΑΣΟΚ (βλέπε κοινή συνεργασία στις δημοτικές εκλογές - αγροτικό κίνημα - εργατικό συνδικαλιστικό κλπ.), ή το ΚΚΕ που θεωρεί το ΠΑΣΟΚ και την πολιτική του βασικούς εχθρούς των εργαζομένων άρα και δικούς του; Το ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει καμιά σχέση με την Αριστερά το ομολογεί ακόμα και η λεγόμενη εσωκομματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ, η οποία βεβαίως «μας καλεί να το αλλάξουμε από τα μέσα»...
• Από πού κι ως πού η επιστημονική ανάλυση των διεθνών εξελίξεων, των εξελίξεων στο εσωτερικό της χώρας (αναλύσεις που επιβεβαιώθηκαν στο ακέραιο), η κριτική αποτίμηση των εξελίξεων στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, η αταλάντευτη απάντηση ότι ο σοσιαλισμός είναι το μέλλον, που κάνει το ΚΚΕ, συνιστούν ιδεολογική υποχώρηση και περιχαράκωση;
• Διαπιστώσεις και εκτιμήσεις ότι οι ανατροπές των πρώην σοσιαλιστικών χωρών «συνιστούν κοσμογονικές αλλαγές που θα οδηγούσαν σ' έναν καλύτερο κόσμο» και χαιρετίστηκαν σαν τέτοιες ποιος τις έκανε; Διαπιστώσεις και εκτιμήσεις ότι η άνοδος του Κλίντον, του Μπλερ κ.ά. συνιστά προοδευτική εξέλιξη, ποιος τις έκανε; Το ΚΚΕ; `Η ο ΣΥΝ και οι ΣΥΝ αυτώ τότε;
• Τι συνιστά «μονόπλευρη ιδεολογική ανάλυση του παρελθόντος»; Η εκτίμηση του ΚΚΕ ότι παρά τα κενά, τα λάθη, τις αδυναμίες, τις παραλείψεις, ακόμα και τις στρεβλώσεις του, ο υπαρκτός σοσιαλισμός αποτέλεσε ένα τεράστιο άλμα προόδου, κατακτήσεων των εργαζομένων, επιτάχυνση της κίνησης προς τα εμπρός στις τέχνες, στην επιστήμη, στον πολιτισμό; `Η η διαπίστωση και η εκτίμηση της πλειοψηφίας των δυνάμεων που υπογράφουν ότι ο υπαρκτός σοσιαλισμός και το ΚΚΕ στην Ελλάδα αποτελούν αντιδραστικά μορφώματα; (Γι' αυτό άλλωστε και η «πλάτη» στις προσπάθειες διάλυσης και ανατροπής τους)...
• Ποιος αρνείται την κοινή δράση και το διάλογο; Το ΚΚΕ που έχει πραγματοποιήσει δεκάδες συσκέψεις - συμπόσια - συνέδρια με τη συμμετοχή εκατοντάδων κομμάτων και οργανώσεων και συμμετείχε σε όλες τις σημαντικές διεθνείς συναντήσεις και κινητοποιήσεις; Που στο εσωτερικό της χώρας μας δρα από κοινού με διαφορετικές από αυτό δυνάμεις στο συνδικαλιστικό, στο αγροτικό, στο κίνημα ειρήνης, στην επιτροπή για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες; Αλήθεια, προωθούν άραγε την κοινή δράση και το διάλογο εκείνοι που στο συνδικαλιστικό, στο αγροτικό κίνημα, στους δήμους, στο κίνημα ειρήνης, ταυτίζονται και συμπλέουν με τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ; Μήπως λοιπόν η «περιχαράκωση» και η «άρνηση στο διάλογο» δεν είναι παρά ένας δονκιχωτικός ανεμόμυλος και το πραγματικό δίλημμα είναι: Κοινή δράση με ποιους και για ποια ζητήματα;
• Γιατί αλήθεια είναι περιχαρακωμένα τμήματα του κινήματος και αγωνιστές που η ζωή επιβεβαίωσε 100% τις εκτιμήσεις τους και που χρόνια τώρα είναι στην πρώτη γραμμή των απεργιών, των διαδηλώσεων, των καταλήψεων, των διεθνών πρωτοβουλιών και δεν είναι οι «αριστεροί» που ψήφισαν μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ το Μάαστριχτ, που χαιρέτισαν την επέμβαση των Ευρωπαίων στη Βαλκανική, που στηρίζουν στη ΓΣΕΕ και στην ΑΔΕΔΥ τις συμβάσεις της λιτότητας, που στο επίπεδο των δημάρχων από κοινού με ΠΑΣΟΚ-ΝΔ βάζουν πρόσθετα «χαράτσια», ελαστικοποιούν τις μορφές απασχόλησης, απολύουν συμβασιούχους;