«Η νέα εποχή απαιτεί νέους ρυθμούς, νέα οπτική, νέα δυναμική, νέους ανθρώπους». Εντυπωσιάζει, αν μη τι άλλο, η ικανότητα του Κ. Καραμανλή να χωρέσει τόσες φορές σε μια φράση το επίθετο «νέος». Δεν μπορεί όμως να επιφέρει καμία ανανέωση στο γερασμένο και αποκρουστικό πρόσωπο της πολιτικής της ΝΔ. Με όσα όμορφα επίθετα και αν ντύσει την πολιτική του κόμματός του, ο πρόεδρος της ΝΔ δεν καταφέρνει να αποκρύψει ότι αυτή είναι αντίγραφο και προέκταση της εφαρμοζόμενης σήμερα από την κυβέρνηση Σημίτη νεοφιλελεύθερης πολιτικής.

Αν χρειαζόταν κάποια πρόσθετη απόδειξη την πρόσφερε ο ίδιος με την παρουσίαση, επιγραμματικά πάντα, του κυβερνητικού προγράμματος για το πρώτο εξάμηνο της «νέας», βεβαίως, διακυβέρνησης από τη ΝΔ. Τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα; Δύο άξονες: Πρώτον, την ομαλή διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων, αφού ουσιαστικά θα καλύπτουν τα πάντα το πρώτο εξάμηνο μετά τις εκλογές. Δεύτερον, την απρόσκοπτη, και «χωρίς κοιλιά» προώθηση των νεοφιλελεύθερων διαρθρωτικών αλλαγών. Η προσωπική δέσμευση του Κ. Καραμανλή για την αδιατάρακτη προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων, στην πραγματικότητα επεκτείνεται στο σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής και αποτελεί δέσμευση προς τα μεγάλα αφεντικά πως θα συνεχίσει επάξια το έργο της κυβέρνησης Σημίτη.

Τη δέσμευση αυτή ο Κ. Καραμανλής την επανέλαβε την περασμένη Τρίτη ενώπιον του εκλεκτού ακροατηρίου στο συνέδριο του ελληνοαμερικανικού επιμελητηρίου. «Κεντρικό στοιχείο της νέας (σ.σ. πάλι) οικονομικής πολιτικής είναι η εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών και η αποτελεσματική μείωση του δημοσίου χρέους. Δίνουμε έμφαση στην ανακοπή του ρυθμού αύξησης των πρωτογενών δαπανών του Δημοσίου... Δίνουμε άμεση προτεραιότητα στην απελευθέρωση των αγορών...». Από μια απλή αποκωδικοποίηση των παραπάνω, εύκολα προκύπτει ότι πρόκειται για δεσμεύσεις που οδηγούν σε πιο άγρια λιτότητα, περικοπή των κοινωνικών δαπανών, εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων κ.ο.κ.

Στην ίδια ομιλία του ο πρόεδρος της ΝΔ έβαλε ψηλά τον πήχυ για την κυβέρνησή του, υποσχόμενος ετήσιους ρυθμούς ανάπτυξης 5,5%. Το πώς θα αυξηθεί το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν είναι ολοφάνερο μετά τις παραπάνω δεσμεύσεις: περισσότερα κίνητρα και προνόμια για το κεφάλαιο (δεσμεύτηκε και για νέες φοροαπαλλαγές και «αναπτυξιακά» κίνητρα), μεγαλύτερη ένταση της υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Και ενώ η ηγεσία της ΝΔ είναι δεδομένο πως θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να αυξήσει τον εγχώριο πλούτο, δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη και πολύ περισσότερο δέσμευση για «δικαιότερη ανακατανομή» έστω. Ο,τι προαιρείται η φιλανθρωπία των μεγάλων αφεντικών και «ευεργετών», ό,τι πέφτει από το τραπέζι που γίνεται το μεγάλο φαγοπότι.

Οταν όμως ο Κ. Καραμανλής εμφανίζεται μπροστά σε λαϊκό ακροατήριο, όπως για παράδειγμα στο Μενίδι το περασμένο Σάββατο, τότε φορά το προσωπείο της «κοινωνικής ευαισθησίας». Ορκίζεται πως δεν αγνοεί τα προβλήματα των «ασθενέστερων τάξεων» (φτώχεια, ανεργία, ναρκωτικά...). Δε διστάζει μάλιστα να αναγνωρίζει ότι «χρειάζονται υποδομές και πολιτικές στήριξης και των εργαζόμενων γονιών. Κυρίως μάλιστα της εργαζόμενης μητέρας, με έμφαση σε όλο το φάσμα της προσχολικής φροντίδας...». Για να μάθει όμως το ακροατήριο πώς όλα αυτά τα ωραία θα γίνουν πραγματικότητα, θα πρέπει πρώτα να ψηφίσει τη ΝΔ... Κατά τ' άλλα ανερυθρίαστα ο πρόεδρος της ΝΔ διατείνεται ότι δε θέλει να υφαρπάξει την ψήφο κανενός.

Ακριβώς επειδή μια κυβέρνηση της ΝΔ δεν πρόκειται να εφαρμόσει κάποια διαφορετική, ακόμα και στα δευτερεύοντα, πολιτική από τη σημερινή, ο Κ. Καραμανλής προσπαθεί να κερδίσει πόντους στη δικομματική σύγκρουση για την εξουσία, παρουσιάζοντας ένα άλλο «μοντέλο» διαχειριστή που αφορά αποκλειστικά στο «ύφος και το ήθος» στην άσκηση της εξουσίας. «Οι έννοιες που προσδιορίζουν τη συμπεριφορά μας είναι ξεκάθαρες: μέτρο και μετριοπάθεια, σεμνότητα και ταπεινότητα», τόνισε απευθυνόμενος στους βουλευτές του κόμματός του την περασμένη Τετάρτη.

Προκειμένου να μην υστερήσει από το «δυνατό σημείο» του έτερου μονομάχου, ο Κ. Καραμανλής εμφανίζεται με τη σειρά του ένθερμος οπαδός των «συναινετικών μεταρρυθμίσεων», όπου μεταρρυθμίσεις, οι νεοφιλελεύθερες «τομές». Φυσικά εμφανίζει την επιθυμία του ως πραγματικότητα. Το ίδιο συμβαίνει όταν διακηρύσσει ότι επιδιώκει κοινωνική «συναίνεση» στην πολιτική του και μια σχέση «εμπιστοσύνης», η οποία βέβαια ουδέποτε μπορεί να υπάρξει εξαιτίας του αβυσσαλέου χάσματος ανάμεσα στα λαϊκά συμφέροντα και αυτά της πλουτοκρατίας που υπηρετεί.

Στην πραγματικότητα, η ηγεσία της ΝΔ με την προεκλογική τακτική της, αποσκοπεί να μην «τρομάξει» τις λαϊκές μάζες φτιασιδώνοντας το αντιλαϊκό πρόσωπο της πολιτικής της και αφήνοντας τα υπόλοιπα στους σιδερένιους νόμους του δικομματισμού. Χρησιμοποιεί με έξυπνο τρόπο τα γκάλοπ για να ενισχύσει την εντύπωση περί αναπόφευκτης και νομοτελειακής νίκης στις εκλογές, ενώ εμφανίζεται απέναντι στην «πόλωση και το διχασμό» του ΠΑΣΟΚ...

Το συμπέρασμα είναι φανερό. Η «τιμωρία» του ΠΑΣΟΚ μέσω της ψήφου στη ΝΔ, όπως και το αντίθετο, η μη τιμωρία του ΠΑΣΟΚ, αποτελεί μια τραγική ψευδαίσθηση που καταλήγει σε «αυτομαστίγωμα»! Τιμωρία και των δύο, λοιπόν, με ψήφο στο ΚΚΕ.