Από τη διαδήλωση του ΠΑΜΕ στις 23 Οκτώβρη του 2003

Οι δύο αυτές γραμμές, οι δύο αυτές ταξικές επιλογές συγκρούστηκαν και χτες στην Ολομέλεια της διοίκησης της ΓΣΕΕ, κατά τη συζήτηση του πλαισίου της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Και έγινε καθαρό ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, υποταγμένη στους απαράβατους κανόνες της ανταγωνιστικότητας, πίσω από τις θολές διακηρύξεις για «σύγκλιση με τον μέσο όρο των μισθών της ΕΕ», διαμόρφωσε πλαίσιο που διαιωνίζει τη φτώχεια, καθηλώνει τους μισθούς και τα ημερομίσθια. Και σε κάθε περίπτωση αγνοεί παντελώς τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων και ιδιαίτερα των χαμηλόμισθων.

Απέναντι σε αυτή την τακτική, το στέλεχος του ΠΑΜΕ Γιώργος Μαυρίκος υπογράμμισε: «Είναι λάθος να θέτουμε το ερώτημα, αν αντέχει η οικονομία και με αυτό να καθορίζουμε τις διεκδικήσεις μας. Αυτό κάνει και ο ΣΕΒ. Το ερώτημα πρέπει να τεθεί στην αντίθετη κατεύθυνση: Αντέχει η λαϊκή, η εργατική οικογένεια άλλη φτώχεια; Αντέχει σήμερα ο εργάτης να παίρνει μεροκάματο 22 ευρώ;». Εμείς - συνέχισε ο συνδικαλιστής - με αυτά τα κριτήρια διαμορφώνουμε τις διεκδικήσεις μας. Οι ταξικές δυνάμεις καθορίζουν τα αιτήματα σύμφωνα με τις αδήριτες και αδιαπραγμάτευτες ανάγκες των εργαζομένων. Αυτές οι ανάγκες αναδεικνύουν τη διεκδίκηση για κατώτερο μισθό τα 1.100 ευρώ και τα 44 ευρώ κατώτερο μεροκάματο. «Το όριο των διεκδικήσεών μας δεν είναι το όριο της φτώχειας που κατασκευάζουν οι δυνάμεις του κεφαλαίου μαζί με τους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς τους υπηρέτες». Για το ζήτημα του χρόνου εργασίας ο Γ. Μαυρίκος τόνισε ότι οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ παλεύουν για σταθερή και πλήρη εργασία, για 35ωρο με 7ωρο 5ήμερο και απορρίπτουν την προσπάθεια σύνδεσης της μείωσης του χρόνου, με την επιβολή κάθε είδους ευελιξίας στο χρόνο εργασίας.

Πάνω σε αυτό το πλαίσιο, το ΠΑΜΕ καλεί την εργατική τάξη, όλους τους εργαζόμενους να εντείνουν τους αγώνες τους, γιατί οι ανάγκες της εργατικής οικογένειας δεν μπορούν να περιμένουν άλλο. Οπως υπογράμμισαν στις ομιλίες τους τα στελέχη του ΠΑΜΕ, παρά και ενάντια στις δυσκολίες που προβάλλει η πλειοψηφία με την πολιτική της, «οι εργάτες και οι εργάτριες έχουν δύναμη στα χέρια τους. Και η δύναμή τους στην καθημερινή πάλη θα πολλαπλασιάζεται στο βαθμό που αμφισβητούν τη σημερινή κατάσταση και αντιπαλεύουν για την ανατροπή τους».

Υπό αυτό το πρίσμα το ΠΑΜΕ πρότεινε να προκηρυχτεί, μέσα στο Γενάρη, προειδοποιητική πανεργατική απεργία.

Στο 7,5%-8% «οριοθέτησε» τις αυξήσεις που ζητάει η ΓΣΕΕ, ο πρόεδρός της Χρ. Πολυζωγόπουλος. Και στην πρότασή του αφήνει ανοιχτό την υπογραφή και πάλι Σύμβασης διετούς διάρκειας. Μάλιστα, με μεγάλη δόση αλαζονείας, ισχυρίστηκε: «Βάζει τον πήχη, εκεί που πρέπει να μπει..!». Μίλησε για «ολοκληρωμένο πλαίσιο» που μπορεί αξιοποιηθεί για τη σύναψη και των νέων κλαδικών συμβάσεων. Και σχολίασε ότι η ΕΓΣΣΕ πρέπει να υπογραφεί σύντομα γιατί έρχονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες.

Ολα αυτά τα ζητάει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ και επικεφαλής της ΠΑΣΚΕ, αφού πρώτα απαρίθμησε τα δεινά της εργατικής τάξης, που οι μισθοί της βρίσκονται κάτω από τα επίπεδα του 1990, που συμβάλλει στην αύξηση του ΑΕΠ, της παραγωγικότητας, ενώ και οι βιομήχανοι κατάφεραν να ρίξουν το μοναδιαίο κόστος εργασίας κατά 30% την τελευταία 20ετία. Φανταστείτε, λοιπόν, τι θα ζητούσε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, αν δεν υπήρχε και αυτή η κατάσταση.

Σε προεκλογική τακτική επιδόθηκαν οι παρατάξεις της ΔΑΚΕ και «Αυτόνομης Παρέμβασης», οι δυνάμεις δηλαδή που τα τρία προηγούμενα χρόνια μαζί με την ΠΑΣΚΕ συγκροτούν την πλειοψηφία και που στο «και πέντε» φροντίζουν να παίρνουν αποστάσεις.

Ετσι η μεν ΔΑΚΕ ζήτησε να «επιδιωχτεί η σύγκλιση του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, μέσα σε δύο χρόνια». Ενώ η «Αυτόνομη Παρέμβαση» πρότεινε να εναρμονιστεί ο κατώτερος μισθός του ιδιωτικού τομέα με αυτόν που υπάρχει στο δημόσιο.

Και οι δυο, βέβαια, μίλησαν για σύγκλιση με τους κατώτερους μισθούς στην Ευρώπη. Συνεχίζουν, δηλαδή, όπως και η ΠΑΣΚΕ, να παρουσιάζουν τον «ευρωπαϊκό παράδεισο», προς τον οποίο πρέπει να πορευτεί το συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας. Συνεχίζουν να βγάζουν «λάδι» την ΟΝΕ, την καπιταλιστική ολοκλήρωση της ΕΕ, συνέπεια της οποίας είναι και η κατάσταση της εργατικής τάξης της χώρας μας.

Τη ρεαλιστικότητα του διεκδικητικού πλαισίου του ΠΑΜΕ ανέπτυξε στην ομιλία του ο Χ. Κατσώτης, μέλος της ΕΕ της ΓΣΕΕ. Ο συνδικαλιστής πρόβαλε την ανάγκη κήρυξης απεργίας μέσα στο Γενάρη και απαίτησε την απόσυρση του αντεργατικού νομοσχεδίου που χαρίζει το επίδομα ανεργίας στους βιομηχάνους.

Για τις διώξεις των κρατικών μηχανισμών σε βάρος συνδικαλιστών μίλησε στην τοποθέτησή του ο Γ. Σταυρόπουλος, μέλος της διοίκησης. Ο συνδικαλιστής σημείωσε τα κρούσματα αυταρχισμού μέσα στα εργοστάσια και τόνισε την ανάγκη για ένα ισχυρό κίνημα αντίστασης που θα υπερασπίζεται τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα.