Εδώ και πολύ καιρό με εντυπωσιάζει ο τρόπος, με τον οποίο κατορθώνει η άρχουσα τάξη, (θέλω να πω, δηλαδή, όχι μόνο η κυβέρνηση, αλλά όλο το κοινωνικό μας σύστημα που μας κυβερνάει, έτσι κι αλλιώς, μας καταπιέζει, μας ακυρώνει και μας αναιρεί) και κρατάει τον εργαζόμενο κόσμο χωρίς πραγματική ενημέρωση. Κι αυτό σημαίνει πως οι αρμόδιοι υπουργοί, τα ΜΜΕ, οι αναλυτές που συχνάζουν στην τηλεόραση, οι διοικητές και οι βοηθοί τους, οι εργολάβοι, οι γιατροί που δε βρίσκονται στα ιατρεία τους, οι βιομήχανοι και οι προπονητές, οι ιεροκήρυκες και οι μητροπολίτες, οι ταξιτζήδες βρίσκουν πάντα τον τρόπο να φέρνουν στην επιφάνεια, και μ' αυτά να απασχολούνται, θέματα, που δεν έχουν καμιά σχέση με την ουσία των προβλημάτων. Στήνουν, έτσι, ατελείωτες συζητήσεις γύρω από αυτά, διατυπώνουν απόψεις και επεξεργάζονται επιχειρήματα, με έναν και μοναδικό σκοπό να αποπροσανατολίσουν όσους περιμένουν από αυτούς την αλήθεια, μια «αλήθεια», τέλος πάντων, για να καταλάβουν και αυτοί τι ακριβώς συμβαίνει.

Και για να καταλάβετε, ακριβοί μου σύντροφοι, τι ακριβώς θέλω να πω, θα σας φέρω δυο - τρία παραδείγματα επί του θέματος, που λένε και οι καθαρευουσιάνοι: Η ακρίβεια, παραδείγματος χάριν και πιο συγκεκριμένα η εκστρατεία του υφυπουργού κ. Κουλούρη. Κήρυξε πόλεμο, μας λένε ο κύριος υφυπουργός εναντίον της ακρίβειας. Κάνει εφόδους στις λαϊκές αγορές, για να πιάσει στα πράσα τους αισχροκερδείς, συζητάει με τους βιομήχανους και τους αγριεύει πως αν ακριβύνουν τις τιμές θα τους κόψει τα πόδια, ή κάτι άλλο πιο πάνω από αυτά. Εξανίσταται, τέλος πάντων, εναντίον της ακριβής πατάτας και του πανάκριβου μαϊντανού. Και το μόνο που ξεχνάει να κάνει ο υφυπουργός είναι να επισκεφτεί το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και να τρίξει και κατά κει τα δόντια. Γιατί η ακρίβεια δε γεννιέται μόνη της, η ελεύθερη αγορά τη γεννάει και όχι οι πατάτες.

Και να τελειώσω με ένα άλλο παράδειγμα, το τελευταίο, αλλά όχι το έσχατο: Η συζήτηση για την Αριστερά γενικώς. Τι κάνει η Αριστερά, πού είναι η Αριστερά, γιατί δεν ενώνεται η Αριστερά, γιατί δεν ανανεώνεται η Αριστερά. Λες και η Αριστερά είναι ένα ταλαίπωρο ποδοσφαιρικό σωματείο, που αν ενωθεί και με τις άλλες αθλητικές δυνάμεις της τοπικής κοινωνίας θα βρει το δρόμο του... Και όλη αυτή η συζήτηση επίτηδες. Για να μπερδέψουν τον κόσμο. Για να εκθέσουν το ΚΚΕ, γιατί, λέει, αυτό αρνείται την ένωση και διασπά την Αριστερά, και να κρύψουν τεχνηέντως ότι το ΚΚΕ δεν αρνείται, αλλά προτείνει. Και οι προτάσεις του δεν οδηγούν στο μονόδρομο, όπου οδηγούν αποκλειστικά οι ευρωλάτρες, οδηγούν στον Κόσμο. Στον ελεύθερο και τον ατελείωτο κόσμο! Πώς να μάθει την Αλήθεια, λοιπόν, ο απλός λαός. Δεν του φτάνει η φτώχεια, ή, έστω, η «σχετική αθλιότητα», που έλεγε και ο Λένιν, έχει από πάνω και το Ψέμα. Το άθλιο Ψέμα!