Ας επιστρέψουμε όμως στον ζωγράφο, που ομολογώ πως με ξάφνιασε. Γνωρίζω πως πολλοί καλλιτέχνες, όταν περνάνε μια κρίση, καταφεύγουν στο αλκοόλ και διάφορες ουσίες, με κορυφαία και πιο βαριά τη συναναστροφή τους με την εξουσία. Αλλες φορές, όταν προσπαθούν ματαίως να αναπαραστήσουν μια νεκρή φύση και δεν μπορούν, στο τέλος καταλήγουν να την καταβροχθίσουν. Ο Τότσικας καινοτόμησε με το βιασμό επί του καρπουζιού, διότι λειτούργησε παρορμητικά, εν θερμώ, αγνοώντας τις επιπτώσεις. Και δεν εννοώ την επίμαχη φωτογραφία, που κόσμησε τις σοβαροκίτρινες εφημερίδες, αλλά το τι ακολούθησε των δημοσιεύσεων.

Πρώτη επίπτωση είναι ότι από δω και στο εξής ουδείς θα μπορεί να κοιτάζει ένα καρπούζι χωρίς να θυμάται τον γυμνό Τότσικα. Οπως μαζί με τη Μιμή θυμόμαστε και τον Αντρέα, τον Μιμίκο με τη Μαίρη, τις αδελφές Τατά από τον Λαγκαδά που ήταν δύο μοναχά, τις αδελφές Καλουτά, μέχρι και τους αδελφούς Κατσάμπα. Ασε που από δω και στο εξής το καρπούζι θα πουλιέται ως «ιερόδουλο» και θα το αγοράζουμε μέσω ροζ τηλεφωνημάτων και των γύφτων, που θα μας το φέρνουν στο σπίτι. Εννοείται πως όποιος τολμήσει να αγοράσει καρπούζι από λαϊκή αγορά θα είναι ύποπτος, πόσο μάλλον κι αν απαιτήσει από τον μανάβη να γίνει η περίφημη δοκιμή με το μαχαίρι και τη βούλα.

Επεισόδιο δεύτερο: Οι άνθρωποι που έγιναν μερίδες. Μετά το θαύμα στο γάμο εν Καννά, όπου ο γλυκύτατος Ιησούς μετέτρεψε το νερό σε κρασί, έφτασε κι η ώρα του Χριστόδουλου να δοκιμάσει τις δυνάμεις του για ένα θαύμα. Ηταν μεγάλη επιτυχία. Με μια απλή κίνηση, ο αρχιεπίσκοπος μετέτρεψε τους ανθρώπους σε μερίδες φαγητού. Για τα θαύματά του, ο Ιησούς δεν είχε επιτελεία διαφημιστών και είχε αφεθεί στη φιλοτιμία των μαθητών του. Ο Χριστόδουλος, αντίθετα, έδωσε εντολή να τυπωθεί αφίσα με περιεχόμενο το θαύμα του και να αναρτηθεί παντού, όπου διαβάζεται η ελληνική γλώσσα. Στην αφίσα αναγράφεται με υπερμεγέθη στοιχεία ο αριθμός «1.563.316» και από κάτω, επίσης με τεράστια γράμματα, η φράση «μερίδες εκλεκτού φαγητού», η οποία ακολουθείται από τη λέξη «έρανος», ενώ με ψιλά γράμματα μόλις και μπορεί να διαβαστεί η λέξη «άποροι», δηλαδή εκείνοι για τους οποίους έγινε το θαύμα.

Να, λοιπόν, που ο αρχιεπίσκοπος, αντίθετα με τις εντολές των αγίων πατέρων, που δηλώνουν κατηγορηματικά ότι, όταν δίνεις, δεν πρέπει να γνωρίζει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά της, φρόντισε, μετρώντας τις μπουκιές των φτωχών, να γνωρίζουμε όλοι επακριβώς τι προσφέρουν τα χέρια του. Γι' αυτό, σώσον Κύριε τον φτωχό σου, πριν τον φάει η μερίδα του.